Czesc

 1     1|   wypiętrzone ogromy tumów runąć chyba miały, bo niskie smutki
 2     1|          kształtem. Ta z piekieł chyba wyrosła nauka - jak to miłość
 3     1|    rozradowania uśmiecha się doń chyba sama gwiazda poranna w siostrzyc
 4     1|          się pokażą, nieładne są chyba, bo w oczach ich nie ma
 5     1| czujniejsze w tym mieście?~Zgadł chyba, bo niebawem tłumy wielkie
 6     1|    beczkowym stropem powiało nań chyba życia samego ciepłem serdecznym.~"
 7     1|         odżył nagle, w tej myśli chyba, że na rynku tego miasta
 8     1|          duszy baczenie mają już chyba tylko niewiasty: mądre i
 9     1|         nim bił i bił czołem, aż chyba tę głowę nędzną roztrzaskam.
10     1|         trzeba. A i mózgiem swym chyba. Bo o te progi łeb swój
11     1|           Bo o te progi łeb swój chyba rozbiję w pogardzie dla
12     1|         żądz swoich, piękniejszy chyba od bestii, jaką niedźwiednik
13     2|     którego cenniejszy był tylko chyba oręż pana Lancelota samego." (
14     2|         Człek, widzę, zasobny."~"Chyba nie" - odrzekł jak ze snu,
15     2|   uważnie za przechodniem onym.~"Chyba!... - podrzeźniał goliard,
16     2|      nagle tą niedokładnością. - Chyba'... No, tak czy nie: koniec
17     2|     krzyknęły nieomal:~"Lancelot chyba sam?!"~Z piekarni wracała
18     2|        purpurą ich żył zabarwiły chyba? Lub w płomienistych, jak
19     2|       diament, przekrwawiłby się chyba i rozgorzał na rubin!...
20     2|     spokojem kroku, który i mury chyba przeniknie. I obwołuje się
21     2|       jakowejś tam dworce diabeł chyba spłodził, by króla łoże
22     2|    mnisze!..."~Węgiel rozżarzony chyba podał mu w usta rycerz w
23     2|       twarze mają, a saraceńskie chyba mordy pomsty, ślinę żmij
24     2|      lubość ze śmiercią kościaną chyba, przepasaną w biodrach czerwoną
25     2|         mój rycerz błędny tu się chyba nie zabłąkał."~Szczur odrazy
26     2|          Za nimi ich prawnuczęta chyba, maleństwa bose i w giezłeczkach
27     3|         Na progu ukazał się zjaw chyba skoczki - bo choć lico jej
28     3|      takiego stroju nie widziała chyba i mieszczka nawet żadna,
29     3|        pożądliwościom mężczyzn - chyba wszystkich! - myślał. -
30     3|      goliard nie widział już jej chyba wcale, bo tylko tymi nastroszonymi
31     3|      światy nieznane: Chronosowi chyba samemu naprzeciw... Może
32     3| przeogromna zbroica - wielkoluda chyba - wypełniając sobą rozwór
33     3|       srebrne ćwieki.~Goliardowi chyba po raz trzeci uderzyło do
34     3|           zaś na grzbiecie sińce chyba wygniatają się widzę, guzami
35     3|        udzieli - hej, zaklną się chyba one i w tę zbroicę - zapału
36     3|        podmurza, pacierz to twój chyba dopada tych postaci świętych
37     3|       sztuk wszystkich.~Wagantom chyba tkliwie uczyniło się w tej
38     3|       się odmienił.~"Ostatni już chyba rycerze błędna, ślubowaliśmy
39     3|          całej.~"Hej, za dobosza chyba przed wami pokroczę bo mi
40     3|          skrętny, bo cię tu sama chyba roz...! No, chodźże, chodź,
41     3|      Głuchy łomot obucha o głowę chyba człeczą - i jeden tylko
42     3|      miłosierne, już o co innego chyba niźli o zratowanie ciała.~
43     4|       zasię - po prawdzie. A Bóg chyba tylko wie, w czym jest więcej
44     4|          czego dusza nie ogarnie chyba... I już tylko ten szept
45     4|  nasłuchuje w ciszy - wnętrznego chyba głosu. Więc mnich pędzle
46     4|          się mnichowi, że zerwie chyba w tej chwili więzy penitencji
47     4|      niegdyś nasączała się w nie chyba woda tego mokradła: dziś
48     4|        ster swej łodzi zostawił. Chyba się teraz na wznak w łódź
49     4|         bałwochwalstwa urzekł go chyba jawnym już czarem tych ruin -
50     4|       oczadzenie w bezwiedny już chyba tan...~Wówczas na miękkich
51     4|         upojeniem bez kruż.~Faun chyba tylko odgadnąć by zdołał
52     4|  pozostały nieco w tyle. Oneż to chyba?! - te dwa blaski słońca
53     4|   rozpętana już muzyka opiła się chyba sama cypryjskiego wina słońcem
54     4|          zawył - strzyg tysiącem chyba! I kręgiem rudego dymu okolił
55     4|         łom nad głową, w światów chyba całych załamanie się nagłe.~
56     4|         i lilii!... Lancelota to chyba miecz, Franciszka samego
57     4|         śród pacierzy, że nie ma chyba człeka (krom braci w klasztorze!),
58     4|          myśli o kwiatach, że są chyba tęczą i rozjaśnieniem świata;
59     4|          bieli wyzierały kwiatów chyba samych lica i oczy jawne.~
60     4|        barwy płomieniem zgubione chyba skrzydło ptaka w przelocie?
61     4|         takiego progu użalił się chyba echu tej ciszy grobowej.
62     4|       zmory księżycowe sprawiały chyba, że księga przeora na obrzeżach
63     4|         się jeszcze niekiedy, to chyba tylko grozy przypomnieniem -
64     4|    rzemieślnicza, raczej spichrz chyba: bez powały całkiem, otwarty
65     4|      podobało się gościowi słowo chyba ostatnie, bo tak zachrząkał
66     4|   spichrzową kuźnicą. I z nawyku chyba lub dla myśli samotnych
67     4|     zdumieniu pomrukuje do się:~"Chyba to nie mężczyzna?... Kto
68     4|       kuźnicy. Aż z głębi piersi chyba wydarte zatkanie wstrząsnęło
69     4|         nóg pani Śmierci.~Ona to chyba podjęła go z klęczek i usadowiła
70     4|      usta własne, wtulone w różę chyba... gdy dwa nagle serca zabiły
71     4|      zabełkotał w nim, duszy już chyba samej na wspak, ślepy instynkt