Czesc

 1     1|         sprośną, i wesołki pląśne, i żaki ze szkół świata zbiegłe,
 2     1|          warg dziewczyny.~Podejmą to żaki. I oto po rynku rozhuka
 3     1|         gniewną - w tan, w radowe.~A żaki kołem, rozklaskane, zawodzą
 4     1|            że słuchają nas już tylko żaki i niewiasty, no i owa garstka
 5     2|            kościoła - odkryły to już żaki - kędy w gęstym szeregu
 6     3|              dalej w ulice. A za nim żaki. Śmieją się, niecnoty, z
 7     3|       stopach kocicy.~Rade witają je żaki w tej oćmie zmierzchowej;
 8     3|             tylko jak pan mąż lub te żaki przylepne. Nacieszyłabym
 9     3|           Prawdaż to?" - zdziwią się żaki. Goliard widząc dzbany na
10     3|        zapożyczonej pono od bydląt."~Żaki już się znaleźli pod stołem,
11     3|        zarobek poczciwy. Bo zważcie, żaki: nie natrząsali się nigdy
12     3|               bo rycerz cię słucha!"~Żaki już pochowały nosy w kułaki
13     3|          boje święte! - myślą smętne żaki. - Hej, gdzie te czasy!
14     3|             komina!" - drwią z niego żaki. On czyni przecie te zaloty
15     3|            aż się podegnie wątlak.~A żaki w śmiech nad tym szumnym,
16     3|             koło niej kręcą.~Gdy tak żaki płoche figlują z dziewką,
17     3|        spierał.~Czyniły to tymczasem żaki z zaciekłym ferworem dysputacji -
18     3|             żadnej igry nie czynią - żaki - rozgwarzyły się najgłośniej,
19     3|       biskupy?... Niech ci przypomną żaki!" - dorzuci z hardym wyzwaniem.~
20     3|             właśnie jak ten mnich na żaki. I pocznie czochrać się
21     3|              tę ohydę, jaką uczyniły żaki z wiersza jego.~"Wiedz,
22     3|            jeszcze mu w tym pomagają żaki, zawodząc kołem:~O, fortuna! ~
23     3|         głowę nad czymś zamamrotaną. Żaki, respektu dla trzeźwego
24     3|           Gdy tak dumali żonglerzy - żaki, którym szkoła niedawna
25     3|           Choćby kamratom wszystkim. Żaki jak mlekiem żywią się nią.
26     3|              z ducha!... Za was to - żaki! - pierś swoją lekarzowi
27     3|            dłoń wesela wystawi przed żaki:~"Pójdziemy, waganty, za
28     3|                   Tu już szał porwał żaki.~"Doctor admirabilis!" -
29     3|              łatę kacerstwa.~Jeszcze żaki obnoszą lekarza po izbie,
30     3|          głęboko. "Cześć ci, panie!" Żaki poskoczą oporządzać dla
31     3|      wrzaskliwy zamęt ramion i głów. Żaki to przede wszystkim ruszyły
32     3|         okrutnie gruby. Poroztrząsał żaki jak te beczki hałaśliwe,
33     3|             Fides!- Spes! - Caritas!~Żaki tymczasem zapomniały już
34     3|              czeka spokojnie, aż się żaki wykrzyczą. Ułowiwszy chwilę
35     3|          Obwołują się właśnie jak te żaki na ochotę: sprężonymi nagle
36     3|              pewnie stare igrce oraz żaki ze wszystkich szkół świata
37     3|             nie czuje jeszcze wcale. Żaki ciągną go za fartuch, by
38     3|          między gwiazdy.~Tak igrce i żaki, za przewodem rycerzy błędnych,
39     4|         waganty - dziewkę z gospody.~Żaki wdzięczne nie opuściły jej
40     4|             Więc się tym zamartwiają żaki, czy starczy aby dla nich
41     4|            że nazbyt często ryczą ją żaki pilne po szkołach. Spotkało
42     4|      Arcypoety!~To słowo elektryzuje żaki: jakżeby nie wiedzieć ale
43     4|              owiec Dobrego Pasterza. Żaki odczytują uważnymi usty
44     4|          leży. Mistrze po szkołach i żaki o pilnych zadkach lubią
45     4|             że zazdrosny; żonglery i żaki, że się o sztuki ciągle
46     4|             Zmiłuj się nad nami!..."~Żaki niecierpliwe już się przepchały
47     4|        gościniec zbiegłe od rodziców żaki. A po przelocie tego żurawianego
48     4|           łuczywa świetle - pokazały żaki: palcem we krwi własnej
49     4|        kościoła ustawili się igrce i żaki wędrowne.~Gdy goliard pozostawił
50     4|         klasztorze.~Już oto niosą go żaki na marach zdziałanych naprędce
51     4|     oczywiście, od pierwszego słowa. Żaki winili w tym lekarza, który
52     4|            byś wtedy im przekładał: "Żaki, Judaszże to: Pana Boga
53     4|          Ducha... Nie wam, przedsię, żaki, lecz dla was. Dla was!
54     4|          trzodą całą za nim - jak to żaki!~Igrce tymczasem już się
55     4|         przeor przez środkową nawę - żaki za nim - i już ma zstąpić
56     4|         mistrz.~Idzie przeor dalej - żaki za nim - gdy z ciemnej nawy
57     4|            za rękę i prowadzi między żaki, jak gdyby go z nimi zaprzyjaźnić
58     4|           ciągłych... Przydajcie mu, żaki, nieco własnej lekkomyślności,
59     4|           wszystkie."~Opadły przeora żaki w gwałtownym rozciekawieniu:
60     4|         swoich."~"Faunus! - odgadują żaki radośnie. - Pan!" "Ci!..." -
61     4|          Zstępuje przeor do krypty - żaki za nim - i zatrzymawszy
62     4| rozpromienieniu oczu:~"Cieszcie się, żaki! wy jesteście na Monsalwcie!...
63     4|        służbę pełnić będziecie!"~Tak żaki wędrowne, za pośmiertnym
64     4|           swobody i beztroski!~A wy, żaki dzisiejsze, z paznokciami