Czesc

 1     1|            w szopie włosów i brody, niczym pnie zmurszałe w grzybiej
 2     1|        uszom dziwo-słuchem wróżbnym niczym blekot żurawi, słyszany
 3     1|             w śmiechu- sam dla nich niczym rycerz błędny, gród wyzwalający.~
 4     1|            zagonili za niewiastami. Niczym koza nabeczy się, którą
 5     1|           zdał się wrosły w te mury niczym te półpostaci z kamienia,
 6     1|       komnatach te podrękawy długie niczym skrzydła spętanego ptaka.
 7     1|       wyskrzydlą ramiona jej białe, niczym z urocznego gniazda łabędź
 8     1|      potężnych antabach i zaworach, niczym wieko cedrowej skarbnicy. "
 9     1|            poskoczy ku oknu komory, niczym na ciele nie osłonięta -
10     1|           immundis.~I zawiał dłońmi niczym mewa białymi skrzydłami.~
11     1|            omracza mu czoło i oczy. Niczym dziób ponury sterczy nad
12     1|        jakby z góry:~"Od pół roku o niczym innym i we snach nie gadasz!
13     1|           zwierza; prężny się widzi niczym skoczek, nawet w tej postawie
14     1|           grodu, toczy się po rynku niczym beczka hałaśliwa i drze
15     1| niedźwiedzia; oczy zaś równie małe, niczym w futrze tamtej bestii srogiej -
16     1|         dłońmi po wisiorach kaptura niczym po bokach brody.~"Niewyczerpana
17     1|        przed tym wyznawcą słów Muzy niczym przykazań Pańskich.~On zaś
18     2|        pragnień w człeku się budzi, niczym w skupieniu duszy, oraz
19     2|          kolebie się nad falą tłumu niczym ważka ulotna. Bo niedługo
20     2|           Kupiec tymczasem dłoń swą niczym biskup ludziom przed oczy
21     2|            rozfruną na wsze strony, niczym gdy jastrząb na stado zlata.~"
22     2|     doziemne. I ta pełgaczy chmara, niczym szarańcza za żerem nieustannie
23     2|           następnych obwieszczaniu.~Niczym na bitwie skłębiają się
24     2|           głazu wstęgi ustrzępione, niczym kwietnych umajeń łuki, te
25     2|           zaułka, wstąpił niebawem, niczym na płyty zamkowego podwórca,
26     3|            jednak wywleczon z nawy, niczym osiny liść rozdygotał się
27     3|            wezbraną po nie sięgał:~"Niczym on sokół, próżno ja, Pani,
28     3|           tańca i swawoli miłosnej. Niczym kot o zmierzchu giętka,
29     3|      herolda. A słyszeć się to dało niczym jastrzębia głos po lesie:
30     3|       przywykł do dawnych zazdrości niczym koń do starego zaprzęgu;
31     3|     podstawia mu wprost pod wargi - niczym dwa kielichy - i czarkę,
32     3|            się już zawczas na stole niczym ryba na desce.~Wrzasną rybałty
33     3|             którą trzepie po zadzie niczym dziecko swoje. Choć taki
34     3|            omracza go aż po piersi; niczym dziób ponury sterczy nanośnik
35     3|        serca żre acedia "na zimno", niczym rdza żelazo, by najkrzepsze
36     3|      dolatują głosy rogów na trwogę niczym psów zawycia po oddalach.~"
37     3|      spozierając zarazem na rycerza niczym ptak na węża. Bo jakby na
38     3|          Wreszcie obnażył ramię swe niczym udo babie.~I stanął tak
39     3|          obu, pochyla kornie głowę.~Niczym wicher w łan kłośny, uderzy
40     3|            osępiał nosem i brwiami. Niczym mnich pokutny przed natręctwem
41     3|         swym kuszeniem na włóczęgę.~Niczym zamieć gwałtowna zerwał
42     3|          widzą się te nogi chwilami niczym racie kosmate.~W poświacie
43     3|             pokotem straż pokonana. Niczym wyłom w murze stoi na ścieżaj
44     4|           smutków razem: lęgną się, niczym w ciasnocie murów grodzkich,
45     4|           głuche przyjęki śpiewacze niczym oddechy i westchnienia samych
46     4|             do tej Muzy omartwiałej niczym pątnik do żywego kamienia
47     4|          głaszcze jej okute skóry i niczym do skrzyni cedrowej onych
48     4|            się u gołych jej ramion, niczym druga para skrzydeł tego
49     4|       głupim, powiadając, że się na niczym nie zna. "Toć to czapka!
50     4|         miękkość w myślach i dłoni, niczym przez gęśle i smyczek, zapadła
51     4|            rozbuja nad swą głową, I niczym kasztany wytrząsa z jego
52     4|          podruzgotanej cytary ślad. Niczym trzon kolumny zwalonej wrósł
53     4|           plamy słońca trzepocą się niczym motyle złote. Wynurzają
54     4|           oślep gdzieś wierzgnie. I niczym to szczenię u wymienia warknie
55     4|           po bieli obnażonego ciała niczym tamte gadziny po kolumn
56     4|              Coś zadudniało w dali, niczym wóz ładowny po kamieniach,
57     4|         całych załamanie się nagłe.~Niczym łez krople rzęsiste wielkie
58     4|             nogi pod kutą zakonną i niczym kukła drewniana sztywno
59     4|        łodyg i liści, a barw krasie niczym w zdrowia rumieńcach. Jakoż
60     4|           Oto zatrzepotał się mnich niczym ptak pod łasicą i runął
61     4|          ducha: Toachim i Gerardus (niczym Parsifal i Lancelot na jednym
62     4|           po klasztorze tę nowinę.) Niczym myszy z norek wystawiają
63     4|       stopnie, piętrzące się stromo niczym w drabinie, wkracza powoli