Czesc

 1     1|       próżny łazęga po kościołach grodu - z posochem w dłoni i liściem
 2     1|           wszystkie ulice i zamki grodu odkrzyknęły mu się tu wokół
 3     1|           wielkoludów pogromca, a grodu wybawiciel, Lancelot sam!
 4     1|         włóczęgach dziś naszych z grodu do grodu wałęsa się z nami
 5     1|           dziś naszych z grodu do grodu wałęsa się z nami ta jedna
 6     1|       Goliard snuł się po ulicach grodu. Poniechanie jest gorzkie.~
 7     1|     wagantami spadł dziś na ulice grodu.~Rozkraczył się nad nim
 8     1|       otyła, jak pani płatnerzowa grodu, toczy się po rynku niczym
 9     1|           tylko, że straży u bram grodu swe sztuki pokazać muszą,
10     1|         Obejdę wszystkie kościoły grodu, odszukam kamień taki i
11     2|        Ileż to razy, przynosząc z grodu tyle oczu ludzkich zachwyty,
12     2|    cnotliwych mieszkańców dobrego grodu Naszego. Amen."~Na wtórne
13     2|      porwania się na schwał - dla grodu i króla. Lecz gdy słowa
14     2|          setnika wyprawić jakoś z grodu. Gdyby zaś nie chciał opuszczać
15     2|     zratowania wiernego strażnika grodu.~Goliard tymczasem przebiegał
16     2|          nozdrza w krwawym zaułku grodu - jawny już nienawistnik
17     2|         się snadź w piekle szatan grodu z tych mieszczan pychy odętej,
18     2|    miejsca dla wszystkich ludzi z grodu.~Za dobrym bratem najbardziej
19     2|        Żyć będę duszą moją."~Mury grodu ogarniają jak gdyby życia
20     2|       grzbietami wychyleni, radcy grodu czy też króla, "usidlani
21     2|          wam...? - w wielką ciszę grodu dzwon bije fary na roki
22     3|           najpoważniejszych ojców grodu, skąd rozlegały się krzyki
23     3|       piekarniach i wierzernikach grodu.~"Bodaj to sztuka prawienia
24     3|          znów zawisał nad wieżami grodu jakiego, tyle mając dla
25     3|         stawa zawołanie mieszczan grodu mego w powszechnym zżydzeniu
26     3|       Przejechali ulicami takiego grodu cicho, na podwieczerzu,
27     3|           po przebiciu się z tego grodu - wyruszyć..."~Tu przycichł
28     3|      łudzi."~Za ciemnymi basztami grodu czernił się pod gwiazdy
29     3|      królów ziemie!...~Na ulicach grodu pusto było i głucho. Tylko
30     3|          kamieni żywych. Ocknięto grodu popłochem, ruszyły snadź
31     3|        wielkoludów i nie wyzwolił grodu. Tyżeś się twarzą od łuny
32     3|         krew żyłach zastygłą rusz grodu! diabłem tym wraz siebie
33     3|          świata... ze wagantami a grodu mieszczanami między tułaczej:
34     3|       wędrownym na zerwanie się z grodu.~Tam, w oddali, dach przed
35     3|        źrenicą zaświatów, która i grodu mury w zamki-niewidy odmienia,
36     3|          ludu. Acedią to tknięte, grodu smutniki, w poodpustowej
37     3|        tamtymi, którzy wychodzą z grodu. W głębi ulicy - widzi -
38     3|       prędzej sami wynosili się z grodu.~Jakoż roił się już na gościńcu
39     3|       zanim lekarz nieco dalej od grodu nie opatrzy ich jak trzeba.
40     4|          gwałcie zratował i bramę grodu minął - wraz: "dokąd..."?
41     4|    wagantów kompanii wyruszyłem z grodu. Mamże się tego powstydzić
42     4| przykładem, wyruszał z rodzinnego grodu w Twoich światów tajemnice -
43     4|            z nimi wyruszyłem ja z grodu. Dokąd zasię sam dążę, człek
44     4|          panom do przebicia się z grodu. Panowie hen gdzie odjechali! -
45     4|          kogo się tu przywiodło z grodu.~Wrzawą, raczej śmiechu
46     4|            żaczki, dziś dopiero z grodu od matek zbiegłe, zbyt są
47     4|     czemuż to wyniosło ich dziś z grodu? Więc młódź zwierza się
48     4|          żaczkowi z najgłuchszego grodu dotrzeć jak pątnikowi do
49     4|      żaczki, które dziś dopiero z grodu zbiegły, nazbyt to jeszcze
50     4|            Ostatni wynurzył się z grodu, gdy wszystkie już dusze
51     4|       odnosi przeorowi - w stronę grodu o świcie idący.~Wśród tych
52     4| Ultramontanus inaczej powiadał. Z grodu do grodu wędruje on tam.
53     4|      inaczej powiadał. Z grodu do grodu wędruje on tam. Tylko przed
54     4|    wmurowanych w bramę niejednego grodu.~A naszym ku czemuś zapałem
55     4|          bestię - dziewkę swą - z grodu w gród, z czasem pomocnik
56     4|     wyrywać się będzie tej nocy z grodu?!... Niejedna z kobiet,
57     4|   towarzysza poległego na brukach grodu - i jego pieśń. Wczoraj
58     4|           skierowała się w stronę grodu.~I zdało się mnichowi, że
59     4|       zamkniętą, wstąpiła w ulice grodu.~I obwołuje spod kiru a
60     4|         murach tego przemierzłego grodu zdechnąć nawet przyjdzie!
61     4|          ona bitka na ulicach i u grodu bram. Stąd i moje dziś guzy
62     4|          porozbijali już nazbyt u grodu bram... A i bez tego przytrafiały
63     4|         latarnię zaświatów, która grodu mury w zamki-niewidy odmienia