Czesc

 1     1|           Pańskiej: zetrzeć hydrę myśli wzbronionych!~Niech żyje
 2     1|          i napełniam tym radością myśli me wszystkie."~Targnął się
 3     1|       zapala nieraz i najlepszych myśli światło.~A może po piekarniach
 4     1|          zanim się w tych głowach myśli nawiązały, i mieszczki gzić!
 5     1|        jak młot, na wstrząśnienie myśli i serc oburzenie. Ale tego
 6     1|        przystąpiły tymczasem inne myśli, już nie do książki odnoszące
 7     1|          jakby odżył nagle, w tej myśli chyba, że na rynku tego
 8     1|          w nim raczej wielki upór myśli, przydatny żołnierzowi,
 9     1|            goliardzie!"~"Jaż to - myśli goliard - prawię gromko
10     2|          samego zwraca niechybnie myśli ku kobiecie. Wróciła tedy
11     2|           zbył, daremnie grzechem myśli grzechy cudzych czynów salwował,
12     2|         nam..." zatrzymały mu się myśli i rozłożyły ramiona przed
13     2|          mnie pewnie z rycerzem - myśli tymczasem goliard. - I za
14     2|          dla ściszenia zgiełków a myśli skupienia.~Powaga i stateczność
15     2|         nadmiernego przygnębienia myśli.~We wnęce muru za kratami
16     3|  niewiasty. I że mnich ani więcej myśli w głowie, ani śmiałości
17     3|        senna, skołysała nagle jej myśli:~"Miodna pszczoła na mej
18     3|          I on jad wsączywszy mu w myśli na pomstę wywinie mu się
19     3|     dziewka tłusta.~"Dobrze tu! - myśli goliard - kompania swoja,
20     3|          pocieszenie powiązać one myśli własne, które raz po raz
21     3| roztargnione sumienie.~U Muz były myśli tedy: wielkie poema o czyśćcu
22     3|        kobiet. Niby to w szacie - myśli goliard - a pierśmi i na
23     3|          gawędach odwodzi usilnie myśli od przykrego widoku.~"A
24     3|     skrzydłem swoim musnęła izbę- myśli melancholik - a tu stworzenie
25     3|           coraz to żwawiej igrały myśli w oczkach stulonych.~"Szkoda,
26     3|         ja się jednak i z tobą" - myśli. Więc rzecze z umysłu niedbale:~"
27     3|        igrców odmieniły się snadź myśli, czeka spokojnie, aż się
28     3|    gorliwość do nauki. Za bramą - myśli - u dróg rozstajnych zbierają
29     3|        się od odsmagać kobiecie o myśli Gdy świata... ze wagantami
30     3|          mnich i nie za pobożnych myśli przewodem, bo go i Ziemia
31     4|           brat i nie za pobożnych myśli przewodem. Wiodą go w światy,
32     4|         pogardliwości miał grzech myśli cielesnych śród braci. Zadzierzgnął
33     4|        nim i gniew; odmieniły się myśli przeora:~"Nie godzi się
34     4| roztrzęsiona brodą. Odmładzała ją myśli ożyłość w słowie. (Martwą,
35     4|           dłonią tamte wynurzenia myśli swoich, odsuwał je w surową
36     4|      przydechy zgrzybiałości. A i myśli odwróciły się w nim od ksiąg
37     4|         to klasztorowi w pobożnej myśli oddał. Sam zaś od nas pogrożę
38     4|          błędy i grzechy, ,,Oto - myśli - sznurem do księgi przywiązany,
39     4|          tym pustkowiu. "Diabeł - myśli - krąży wokół tego klasztoru.
40     4|        Jakby dla zagłuszenia tych myśli zaczął z nową zawziętością
41     4|    wejrzenia. "Od mnichów wraca - myśli - kto go wie...?" A rozbrojona
42     4|        Jął jej tedy opowiadać swe myśli ostatnie, gdy z tego tu
43     4|   przystosowaniu się do kobiecych myśli, zdrobniały się jakoś te
44     4|        Oderwały się na chwilę jej myśli od siebie samej; jęły się
45     4|         na nim kudły w grozie tej myśli, że goniąc córkę, prządkę
46     4|         więc otrząsał je z siebie myśli pogardą.~Z dłońmi w rękawach,
47     4| cielesnego przemytu chce oczyścić myśli z kobiecego ducha tkliwości,
48     4|       sama.~Tym ci większej, że z myśli ukrycia, w czuciach zaledwie,
49     4|      nigdy karcić surowo mniszych myśli o kobiecie, w nazbyt wielkiej
50     4|    niczyim mgła sprzed oczu.~Więc myśli o kwiatach, że są chyba
51     4|          chwili najsamotniejszej, myśli mnich, bursztynową tonią
52     4|          sumienia, zatrzymały się myśli mnicha. I zgasło widzenie
53     4|        pióra. "Nie zwierzaj swych myśli młodemu! - pomrukuje w brodę. -
54     4|          Nie zwierzaj nigdy swych myśli młodemu!"~Po chwili jednak
55     4|         skrzyni. I przygnębieniom myśli na przekór, spornie i tym
56     4|      wsadziło: w nagłym rozbłysku myśli nowych pogoniło pióro jego
57     4|        mogąc wymotać ducha z tych myśli pajęczyny, na poły bezwiednie,
58     4|        Taka ponurość ogarnęła ich myśli. Nie ma bo, wiadomo, gorszego
59     4|          I z nawyku chyba lub dla myśli samotnych rozpogodzenia