Czesc

 1     1|          gromem mowa duszy śpiewna, którą Dawid z Bogiem rozmawiał,
 2     1|            Niczym koza nabeczy się, którą w kosmate łapy chwycą.~U
 3     1|            już wszystkie wiedziały, która ugaszcza w tej chwili żonglera,
 4     1|            gwarnie w cudze progi. A która z nich bardziej niepohamowanej
 5     1|             komora w zamku wieżycy, którą niegdyś stawiali cyklopi,
 6     1|         setnikiem Straży Ochronnej, która nosi najpiękniejsze stroje
 7     1|        śmieją się i drwią z księgi, którą dźwiga pod pachą.~"Gdzie
 8     1|          zbroją, przed oczyma pani, która tak często, tak bardzo często
 9     2|           stroje kobiet pięknych! A która ma skórkę tak rozpieszczoną,
10     2|            na dłoń i błysnął okiem: która by ich zakosztować rada.~
11     2|             czyśćcem ducha: acedią, która jak dymami kadzideł pogrzebnych
12     2|         przed ona skoczka kościaną, która każdego z kolei poprosi
13     2|           chmurną pewnością siebie, która zdała się powiadać: "Przyjdzie
14     2| toporzyskiem obusiecznym! Pawęż, za którą i konny by się ukrył - czarna,
15     2|            mówić o sprawie rycerza, która mu z ulic zejść nie pozwala,
16     2|             czarnoksięską zdziałał, która - i bez bohatera ramion
17     3|         półdrętwych palców tę różę, którą zostawiła mu królowa, powącha
18     3|          kogut niewiele tam patrzy: która plącze mu się najbliżej,
19     3|           uciecha. Bo gdy ich nawet która między rogi piąstką zdzieli,
20     3|         Gdzie wdowa jaka mieszkała, która za mąż wydać się rada, gdzie
21     3|             prócz cnoty oczywiście, którą Kościół kochać nam każe."~"
22     3|          się po niej rzecz taka, na którą nikt się jeszcze nie ważył:
23     3|       wianek tej jednej wieczności, która jest. Ja ci ją dam - nie
24     3|    postrzega teraz dopiero dziewkę, która z garnczkiem pod krew i
25     3|      Osobliwie w sztuce lekarskiej, która jest oddawaniem swego dobrego
26     3| wykłóciliście do końca wasze swary: która sztuka i czyja Bogu i ludziom
27     3|        ogrom baby chudzinę mizerną, którą trzepie po zadzie niczym
28     3|             połowę człowieczeństwa, która mu z prawa zawsze należy,
29     3|             jaka to sprawa jest, za którą gardłujesz?"~"Jak to, nie
30     3|           tylko wpuszczają. A niech która z ich kobiet - przypominają
31     3|             stali się jak ta trawa, która prędzej zwiędła, nim ją
32     3|          omgloną źrenicą zaświatów, która i grodu mury w zamki-niewidy
33     3|          omgloną źrenicą zaświatów, która kształt każdy w niewidy
34     4|            rozstaja, nie wiedząc, w którą stronę skręcić mu każą.
35     4|           kwiatami podnóże Tej oto, którą pobożność braci wystawiła
36     4|       twojej z duszy nazbyt wątłej, którą nawet odpusty zamącić potrafią;
37     4|             się do Tej tu garniesz, która i za wagantów dusze najniestateczniejsze
38     4|          obraził. Poniechał księgi, którą ucieszyć chciał goliarda;
39     4|           bez pacierza postaci Tej, która i za wagantów dusze najniestateczniejsze
40     4|             naprzeciw onej Postaci, która strzeże od złego granicy
41     4|       obrzydliwość czarną i śliską, która w drgawkach spłoszonej gadziny
42     4|       siedział było nad ona księgą, którą od mnichów wykradła dla
43     4|           własnego życia tajemnicę, która w tej chwili przewiała,
44     4|       taniec z pogrzebów pochodnią, która u tego boga ołtarzy oznacza
45     4|           leży na płycie sarkofagu, którą czas strzaskał, w ziemię
46     4|             tym legowisku rozkoszy, która minęła, przeciąga się w
47     4|           tarcz światła i harmonii, która za Apolla na niebie niegdyś
48     4|          się w tej chmurze rdzawej, która szmatem skraju tak ciężko
49     4|            a pomoc Bożą, nieufność, którą w godzinę zwątpienia podszeptuje
50     4|           mu się tą cichą Postacią, która strzeże od złego granicy
51     4|       Sądzie Ostatecznym pieśń ona, która wstrząsa kościołami świata...
52     4|     Przedałem bo wczoraj zbroję, na którą kupca znaleźć nie spodziewałem
53     4|             swą latarnię zaświatów, która grodu mury w zamki-niewidy
54     4|             rzemieślnika i kobiety, która z pracy rąk swoich żyła -
55     4|            się pokłócili ze sobą, w którą stronę nazajutrz wyruszyć,
56     4|            z tego zwykła sprzeczka: która sztuka Bogu i ludziom milsza,
57     4|            Bogu i ludziom milsza, a która tymi czasy całkiem już niepotrzebna.
58     4|        milczenia dla onej gołębicy, która w czas pracy najchętniej
59     4|          przyłożycie do onej czary, która rozjaśni wam w duszach świat