Czesc

 1     1|       nieufnym zezem spozierając na goliarda. Więc on jakoś smętnie opuścił
 2     1|           znienacka w tej przekorze goliarda. I zatrzymały towarzyszy -
 3     1|            towarzyszy - kamrat bo z goliarda dobry zawsze bywa. Może
 4     1|           spadło znienacka na szyję goliarda. I zawlokło go sprzed ócz
 5     1|      jeszcze chciwszy spalenia."~Do goliarda przystąpiły tymczasem inne
 6     1|          prędkie, by się zmylił zez goliarda w spojrzenie nieco milsze.
 7     1|           uderza wargami w policzki goliarda, by nie smęcił znowuż z
 8     1|          Muzom!" - huknie nad głową goliarda.~"Niech opromienia młodość
 9     1|       Tarczami następują panowie na goliarda, by nie podnosić miecza
10     1|         hałaśliwa i drze się o tego goliarda - za dziesięć młodych.~Nie
11     1|        garściami miecz zdobył i nim goliarda zasłonił. A teraz oto ranę
12     1|    Kułaczysko jak oklepiec chwyciło goliarda za ramię i zatrzęsło nim -
13     2|          rycerz, ale spojrzawszy na goliarda, machnął tylko ręką wzgardliwie.~"
14     2|            targów, zaciekawiło oczy goliarda. A niech się w tłumie oczy
15     2|            tłumie. Obejrzały się na goliarda.~"Ba!..." - odmie się wzgardliwość
16     2|           ulicy ustateczniły wnet i goliarda. Schował nóż, poprawił czym
17     2|            się mimo woli oba kułaki goliarda.~A zaduma szeptała mu dalej
18     2|          ramion a piersi - pokonała goliarda po dwakroć Parsifalowego
19     2|              A spostrzegłszy samego goliarda przed drzwiami, poczną sykać
20     3|             się zowie. Tylko że dla goliarda i nędza za bogata. Stąd
21     3|        oliwy na rozciągniętą postać goliarda, złociło siwą brodę lekarza
22     3|         świetle oliwy zda się twarz goliarda jak śród kadzielnic okrzepła
23     3|        Lekarz był rad z uzdrowienia goliarda, a i połechtan pochlebstwem
24     3|         zmieszał stary,~"Podejmcież goliarda z ławy. Niechże rzeknie
25     3|       przecie" - uspokaja tymczasem goliarda któryś z żaków.~Inny znów
26     3|           wierzysz mej doli - pytaj goliarda!"~"Choć on ze mną pić dziś
27     3|        wejrzeniach ciekawych. Pytać goliarda o te zmrugiwania się mieszczan
28     4|       zdradziła tym razem nie tylko goliarda, lecz i towarzyszy wszystkich.~
29     4|            w afekcie - tym razem do goliarda.~"On nie lubi szkolarzy?"~"
30     4|      najmłodsi hurmem zgarną się do goliarda; otoczą go rzeszą wyznawców;
31     4|          zdecydował się przypomnieć goliarda. Wysuwa się na środek celi
32     4|       skrzyni przeor stary, witając goliarda z tą łaskawością dworną:
33     4|         krzętności pośpiechu spędza goliarda ze skrzyni. Nurzając się
34     4|       księgi, którą ucieszyć chciał goliarda; na bok ją odłożył, dłonią
35     4|             się przelotem na twarzy goliarda - zachmurzył się wzrok starca.
36     4|          Sam zasię przysiadł się do goliarda na skrzynię. Zwaśnionych
37     4|              I w tejże chwili kułak goliarda uderzy z całych sił w otwarte
38     4| nachmurzeniem popatrzał spod oka na goliarda.~"Tyś jeszcze, spod Zakonu
39     4|     gospodarz klasztoru odprowadzał goliarda. To jedno już tylko powiadał
40     4|             wionie wprost na piersi goliarda.~I spadają mu całunki na
41     4|        stopą klęczącego nad napisem goliarda. "No! prędzej!" - niecierpliwi
42     4|      miękkich stopach kocicy obiega goliarda kołem urzeczenia - by odgonić
43     4|        pogoni za nią uderzyła stopa goliarda, Podrywały się na mgnienia
44     4|           przygrywając sobie!....).~Goliarda i żonglerów duchem, a młodości
45     4|            już martwej - leżał trup goliarda. Potargane miał na szyi
46     4|             na drugiej szali i winy goliarda. Położą na nią wszystko!...
47     4|  poniewierki!~Jeśli mnichy pogrześć goliarda w klasztorze nie zechcą,
48     4|            się pomysłowi swemu - za goliarda, który wczoraj pić ze mną
49     4|       napełnił winem ze dzbana.~"Na goliarda... - mówi siadając naprzeciw -
50     4|             w trumnę, tuż nad głową goliarda, jak gdyby budził uśpionego
51     4|        niecierpliwie one wędrowania goliarda z Pitagorem po piekle i
52     4|            dłoniach i rękawach. Nad goliarda końcem użalali się przed
53     4|             się uskarżać nad stratą goliarda, przerwał im wreszcie:~"
54     4|             zaś zbrakło między nimi goliarda, który, choć z pustym mieszkiem,
55     4|           much od pustoty rybałtek. Goliarda pożałował było pacierzem,
56     4|        usłyszał było w gospodzie od goliarda. Ale po rozważeniu dodaje
57     4|         zatrzymawszy się nad trumną goliarda, uprzedza żaków zasapanie
58     4|            tym, że od czasu śmierci goliarda tak się owo rozbiła, rozproszyła