Czesc

 1     1|         nęciły, więc zaniedbywane kobiety taką cierpkością i swarem
 2     1|         tymczasem pozostały tylko kobiety, starce i mnichy w chórze;
 3     1|        sam niegdyś rycerz. I choć kobiety kościelnym obyczajem szlochały,
 4     1|           upiory. A gdy one serce kobiety zhukają, całą piekieł gorącość
 5     1|      wejrzenie krzyża.~"Tyżeś dla kobiety poniechał Parsifala u dróg
 6     1|      kułakiem w pierś.~"Tyżeś dla kobiety zaprzedał i przyjaciela
 7     1|  Przedałem!" - jęknie.~"Tyżeś dla kobiety, słowu Mojemu na wspak,
 8     1|           skruchy ostatniej:~"Dla kobiety wyrzekłem się w duchu onej
 9     1|       losem.~Żonglery tedy między kobiety, które ich teraz rozchwytywały
10     1|      gwałtownie i wypadły z niego kobiety. Któraś z nich widziała
11     1|     łopotem spódnic zaganiać jęły kobiety - to tu, to tam - wpadając
12     1|           trwogi roznoszone przez kobiety po mieście całym. Ku nim
13     2|        strój kogo chcesz, ubierz, kobiety zjedzą go za cukier."~Szarpnął
14     2|        Królom by zamki dla takiej kobiety budować!" Kupiec tymczasem
15     2|         Sardonik zaś ten cielisty kobiety uległymi mi czyni. Ten ci
16     2|          nabiera między piersiami kobiety, skąd miłość mężczyzn zbyt
17     2|       powadze czyniła, chichotały kobiety - nie radością przecie,
18     2|              A owoż to! owoż wam, kobiety, za poły mnie teraz targać
19     2|    dziwnym wyrzutem spoglądały na kobiety. Aż się markotnie uczyniło
20     2|          Za nią inne. A i starsze kobiety poderwały nagle fartuchy
21     2|      pokutnego brata na wszystkie kobiety. Proszą, by je wiódł przodem
22     3|          tylko nie mogły wiedzieć kobiety: że w łówkę domysłów swoich
23     3|         na klęczki.~Przeszkodziły kobiety. "To dworska dama ze spowiednikiem
24     3|          na kolana.~Przeszkodziły kobiety. "To panna dworska z wielkim
25     3|          Królowa pani!" - krzykną kobiety mnichowi w ucho. I pchną
26     3|     gniewem taka skłonność wzięła kobiety ku nim, że się same ich
27     3|           to padł mnich na twarz. Kobiety, których w rozpętaniu swawoli
28     3|          Kłamią, panie, wszystkie kobiety społem, życiu naszemu powszedniemu
29     3|       liche rzemiosło twoje. A na kobiety nie pyskuj, bo rycerz cię
30     3|        wymyślnych swych strojów - kobiety - potrafią się same przeinaczać,
31     3|           ich wszak nade wszystko kobiety po miastach. Jakże więc
32     3|      prawdziwie - gdy stary strój kobiety jak z kamienia lub drzewa
33     3|           heroldem? - bywa! wasze kobiety lubią uciekać... Ciężka
34     3|          ryczałtem: robota jednej kobiety śród rybałtów - pięćdziesiąt
35     3|        strój, roztęsknią ku niemu kobiety. (Od dziś na przykład, gdy
36     3|     wszystkich, którzy milczą.~To kobiety współczujące zasłuchanie
37     3|       większych jeszcze rzewności kobiety: znaj naszą naturę męską. "
38     3|     mnicha na wszystkie w myślach kobiety:~"Bestiae bipedales!...
39     4| Niedźwiedzia nauczy, dlaczegoż by kobiety nie miał? Nie święci garnki
40     4|        panie - z naszych to szkół kobiety, z naszych akademii waganckich!...
41     4|          zielone!" - myślą o nich kobiety.~Ciężka głupota kobiet lekkich
42     4|        świata nie uciekłem?!"~"Do kobiety czy od kobiety precz - gdy
43     4|    uciekłem?!"~"Do kobiety czy od kobiety precz - gdy z myślą o niej -
44     4|           duszą: odraza w nim dla kobiety! Tym oto płaszczem pana
45     4|         przechodziła przez ulice. Kobiety, szukając z mą swaru z zazdrości
46     4|   dziewczyny wiedzą już wszystkie kobiety w mieście, wraz z pomstą
47     4|            jakież niedobre bywają kobiety! jakie pełne fałszu i obłudy
48     4|     przejmują się tak bywa, nasze kobiety, że gotowe i w sprawach
49     4|       zamruczy wreszcie:~"Wiecie, kobiety, czemu wolimy, bywa, wino
50     4|           z głębokim politowaniem kobiety. Wreszcie doskoczy doń i
51     4|        wciąż jeszcze ciepłe ciało kobiety - aż póki nie zepchnęło
52     4|       dosytu. A cielesna, długa u kobiety, pamięć pieszczot skręca
53     4|      kaznodzieja tak nie grzmi na kobiety jak człek oświecony, gdy
54     4|    przewyższają piękne na świecie kobiety, lecz szczęśliwością niebieską."
55     4|           prostego rzemieślnika i kobiety, która z pracy rąk swoich
56     4|        ową niestępiałą wrażliwość kobiety! Onaż to czyniła nieraz