Czesc

 1     1|    murami tymczasem pomykały się panie z domów co zacniejszych,
 2     1|            Siądź przy mnie, miły panie, radać widzę." Chciał było
 3     1|       wyczekawszy chwila gdy jej panie zapatrzyły się gdzie indziej,
 4     1|          zachrząkały surowo obie panie świty: dworska dama Ypokryzja
 5     1|       się po grodach i oświecone Panie).~Urastały w honorze Muzy
 6     1| opromienia młodość twoją, piękny panie." A on wraz do kompanii
 7     1|  akcentując jakby otyłość damy.~"Panie - przystępuje do niego z
 8     1| przystępuje do niego z impetem - panie! człekże to w Salerno i
 9     1|     rzeczy najcichsze. Daruj mi, panie, zamęt, jaki wszcząłem,
10     1|   szukania."~"I o tym wiesz już, panie?"~"Od was to wiem, poetów -
11     1|      Mimo to nazbyt zawierzyłeś, panie, dzisiejszej opowieści żonglera."~
12     1|        piekarni nasłuchałeś się, panie, a i poetów, widzę. Nasze
13     2|   powtarzasz?!"~ ~"Nie wierz mu, panie, nie wierz wcale!" - goliard
14     2|          dotykał. - A czegóż to, panie zapomnieć wam trzeba?"~"
15     2|           Alić twoje cierpienie, panie, nie zda mi się cielesne.
16     2|  paskudzić się muszę, tobie zaś, panie - żeś młody - wyznam: innym
17     2|          głuche.~"Nie tęsknijże, panie, tak strasznie, na Boga!"~"
18     2|        życie wiedzie!"~"Wierzęć, panie! Jesteś wszak sam z nich
19     2|        za płaszcz cucić musiał.~"Panie, panie! - naglił go szeptem -
20     2|    płaszcz cucić musiał.~"Panie, panie! - naglił go szeptem - nie
21     2|    ostatnią już pasję:~"Połknij, panie, z miejsca wszystko ziele,
22     2|         jak ten mur. "Co z tobą, panie?!"~"Nic to! Nic to! - odpycha
23     2|     dostatkach!"~"Na cóż by nam, panie, przydał się tu chudopachołek
24     2|          razem wziąć - jak tamte panie z Pisma. Lub bodaj co dzień
25     2|     rojeniach nałożnice, księżne panie, dumne w klejnotów tęcze,
26     2|       was za ręce najpiękniejsze panie!..."~Zatliwszy tak rojeń
27     2|        pory smęt:~"Nie karz nas, Panie, wedle win naszych, lecz
28     3|     którym mówiła królowa?"~"Ja, panie!... Ot, ja, ja!"~"Masz u
29     3|          odpustu i najzacniejsze panie! Osobliwie, gdy się nasłuchały
30     3|        pochutne opowieści; a gdy panie szczodre, i najzacniejszy
31     3|       Jakżebym takiego kołysała, panie mężu! jakżebym pieściła!
32     3|      Któreż to kłamią?"~"Kłamią, panie, wszystkie kobiety społem,
33     3|         nie będzie. "Strzeż nas, Panie, ode złego."~Lekarz był
34     3|        wtóry głęboko. "Cześć ci, panie!" Żaki poskoczą oporządzać
35     3|         długo? Hę?... Chociażeś, panie, chłop duży, uprzedzałem
36     3|   okrakiem szerokim.~"Tu ci się, panie, żelazo nakolennicy w ciało
37     3|      powstaje z klęczek.~"Jużeś, panie, narządzony całkiem i ku
38     3|    piewce bohaterów!"~"Tego nam, panie, nie zadasz!" - doskoczy
39     3|          ci się widzi ta rączka, panie? Nie daj Boże nikomu popróbować.
40     3|        drabów dogruchotam. A ty, panie, popatrz sobie z daleka,
41     3|  nakolennicy blach.~"Kocham cię, panie, z czcią lękliwą, jak niegdyś
42     3|    pogańskie boginie tułactwa, a panie świata kolorów: Singunt,
43     4|      obwieszane, zmysłów waszych panie - z naszych to szkół kobiety,
44     4|           Starczy!" - pocieszają panie uprzejme.~Pozwoli Bóg i
45     4|         kapturze.~"Odrywasz nas, Panie, z drzewa zakorzeniałego
46     4|     Wszystkie święte i rycerskie panie nabierały pod pędzlem brata
47     4|      wejrzeń niewieścich. I jęły panie rycerskie pod pędzlem mnicha
48     4|         kruchość Twego naczynia, Panie! Na to burzenie się w nim
49     4|      fletni. Lubują się w nich i panie tej świątnicy białej nad
50     4|          ciekawych: wszystkie te panie widziane - tam, w piekarni! -
51     4| niebieską." Tak też namaluje one panie wszystkie: za anioły u niebieskiego
52     4|        twojej, a te pulchniejsze panie ze świata rzadko kiedy zaglądały
53     4|          chórem siedmiokrotnym:~"Panie!... Panie!..." Zadrżałem
54     4|       siedmiokrotnym:~"Panie!... Panie!..." Zadrżałem na to wołanie
55     4|         zasię, Muzy Terpsychory, panie dzisiejsze, nie pogniewajcie