Czesc

 1     1| najgnuśniejsze, które i pacierza za dusze ku zbożnemu jałmużnictwu
 2     1|           żużle zapału.~Ten trąd na dusze, grzech nierządnego smutku,
 3     1|               A!-a!-a!... - biadają dusze czyśćcowe w mnichów lamentacji.~
 4     1|           jakby w żywych kamieniach dusze wszystkich pogrzebanych
 5     2|          zło, by nie następowało na duszę... - Zwidziało mi się już
 6     2|           Ziemię Świętą! rozszerzyć duszę pobożnością, wypełnić ją
 7     2|          przypadkiem - i rozkołysał duszę. Towarów po kramach napatrzył
 8     2|      odpokutowanych żalu. Wymódlcie duszę z czyśćcowej udręki, wyzwólcie
 9     2|            kiru śmierci:~"Wymódlcie duszę z czyśćcowej udręki, wyzwólcie
10     2|         niepłodną. Przysposobił jej duszę ku temu poeta. Goliard zdał
11     2|             stojącemu opodal. Owiał duszę tak mocno, że zdmuchnął
12     2|          krzyżowej larwy:~Wymódlcie duszę z czyśćcowej udręki, wyzwólcie
13     2|          Bacz, dajęć tę jałmużnę za dusze wszystkich grzesznic, ludziom
14     2|             się kocha?! Ku czemu tu duszę przyłożyć? i o co? Gburów
15     2|         zwykłym miejscu kaźni - ale duszę twą piekłu wydrzeć mogę,
16     3|       wyziewami piwnic, padała i na dusze. I nie jaskółki świerkliwe
17     3|         bierze!"~"On z poczciwości! Duszę mi swoją z tą skarbonką
18     3|  Ostatecznym nie rozwikła, by każdą duszę z osobna za jej przewiny
19     3|             was sam sobą - jak inne dusze grzeszne - nic znaczyć nie
20     3|          bywało, o nie rozgrzeszoną duszę, ona wpędzała pogardą na
21     3|             w zasłuchaniu - o żaków dusze był goliard zawsze bardzo
22     3|            całkiem. Już nie oczy, a dusze młode kierują się za goliardem.~
23     3|        Dawaj! A chyżej niźli diabeł duszę."~"Już!" - ni to z płomieniem
24     3|         wciąż w dążeniach swoich są dusze człecze? A tym ci bardziej
25     3|      markotnik i zawsze zatroskan o duszę, chłop był głuchego uporu.
26     3|        światy niestatki młode i złu duszę zaprzedać gotowe - byle
27     3|          kościoła, zło samo sidłało dusze kuszeniem na tułactwo.~"
28     3|          człek stateczny w trosce o dusze młode.~A gdy chmura dymu
29     3|         mnie tak smagasz? Ja na twą duszę jeszcze nie nastawałem.
30     4|        dusznej... Wyzwól! upogodnij duszę! Skoro mnie za bramę każdego
31     4|             żeniesz, nie daj brać w duszę murów zacieśnienia. Skoroś
32     4|            grodu, gdy wszystkie już dusze tułacze z niego wygarnął."~
33     4|       garniesz, która i za wagantów dusze najniestateczniejsze zastawia
34     4|     troskasz w pysze swojej niźli o duszę. Jabłonki, widzę, zaniedbałeś,
35     4|            Tej, która i za wagantów dusze najniestateczniejsze zastawia
36     4|             ty, Boży, jak wszystkie dusze człecze! Nieprawda to jest,
37     4|             niźli za wszystkie inne dusze - zastawia się zawsze przed
38     4|           wiedzą nigdy. Inne w nich dusze.~"I niech je Pan Bóg sam
39     4|          nad nią. - Na twoją i moją duszę, prawdę mów! - nie diabełże
40     4|            dwa żywioły sporne, dwie dusze świata, są w takich chwilach
41     4|             znienacka goliardowi... duszę towarzysza poległego na
42     4|          przekorą.~"Pacierze za jej duszę mów! - odgadywał przeor
43     4|             przejęły go aż lękiem o duszę brata; niezwykle bo pokornym
44     4|            odwodzi się od pacierzy, duszę materią kusi. W obronie
45     4|     nieśmiele zbliżają się waganty: dusze nazbyt snadź zahukane w
46     4|              pasą bardziej oczy niż dusze. Pieśniarz bosy, który za
47     4|             głowę.~"Nie ma sabatów, dusze wy obłędliwe!" Starł się
48     4|            dał Bóg ustrzec bodaj te dusze przed diabłów naporem w
49     4|           murami, w polu. Wymódlcie duszę z czyśćcowej męki, wyzwólcie
50     4|             i ocknął, wstrząsnął tę duszę - ale śmierci owo obrazem
51     4|            dośmiertnym... Wymódlcie dusze tułacze z wiekowej poniewierki,
52     4|       zastępstwo, skoro się za jego duszę w grodzie podawasz. Dobry
53     4|             zły porywają zarówno te dusze - acz obaj nie na długo.