Czesc

 1     2|           po kramach napatrzył się brat - i zatęskni w światy. Światy
 2     2|        gromady na drągach swoich. "Brat!... Braciszek!" - dało się
 3     2|        jeszcze nie odjęła.~Wstąpił brat franciszkanin między te
 4     2|         się do habitu jego. Dotyka brat dłonią białą te pełne wrzodów
 5     2|          nich rozgorzał, przysłoni brat twarz swoją. I wymadla w
 6     2|           sercu swoim Graala - jak brat franciszkanin śród trędowatych.~
 7     2|  powiedzieć coś pragnie. I spłonął brat tymi słowy:~"Niemocen jestem
 8     2|         cię na ratuszu. Toć wróżę, brat twój wędrowny. Bywaj!"~Tuż
 9     3|          osiny liść rozdygotał się brat cichy, który królów w żywych
10     3|   oprzytomnieniu onym, że wszak to brat franciszkanin przed nią
11     3|     pochylonej głowy mnicha: ujrzy brat, jak pod białofutrzanym
12     3|           mnie, mnichu korny?"~Ale brat już nie z gardła zaciśniętego
13     3|        kościoła ledwie się znaczył brat franciszkanin, przyległy
14     3|          niej wieść!!"~"Tyżeś jest brat franciszkanin, z którym
15     3|          kopyta konia.~Pędem ruszy brat do klasztoru. Lecz zza wieży
16     3|  przedkościelny plac w chwili, gdy brat porwać się chciał było do
17     4|       gościńca pomyka się chyłkiem brat franciszkanin. Za siebie,
18     4|         Nie z dobrawoli pielgrzymi brat i nie za pobożnych myśli
19     4|         furty klasztornej imał się brat krzyża kołatki, stężała
20     4|           piersią...~Lilię - widzi brat teraz dopiero. Otworzyły
21     4|      piersi chyli się pod kapturem brat furtian.~Z posochem w dłoni
22     4|           kołatki. Przepuszcza ich brat furtian z palcami na ustach,
23     4|            kartach i prawi: jak to brat Łukasz, choć w pętli pracy,
24     4|         Syna i Ducha" - żegnał się brat Łukasz, ujmując pióro.~Już
25     4|         uchylone drzwi wsuwa głowę brat furtian i, choć z palcem
26     4|     duchowej."~Z lubością słuchają brat furtian i Łukasz pouczenia
27     4|                 Wówczas to dopiero brat furtian zdecydował się przypomnieć
28     4|       spowiedzi.~Omylił się jednak brat Łukasz w pobożności swojej:
29     4|          żywota swego poszedł mdły brat nasz, vagus!... A nowych
30     4|        prawej rodziny swojej, mdły brat franciszkanów: joculator
31     4|      trzykroć, uderzy się w piersi brat Łukasz.~"W imię świętego
32     4|         połami habitu. Ale tańczyć brat Łukasz nie umiał wcale.~
33     4|        chwili oczyma.~"Pod krzyż!"~Brat Łukasz przyległ czołem do
34     4|           gór we wrota niebieskie. Brat Łukasz rzuci się ku księdze
35     4|        wasza!..."~Aż się przeraził brat w przypomnieniu tych słów
36     4|      umiłowania na ziemi wszczynał brat nawet dysputacje z zakonnikami,
37     4|    przelocie? Nierychło spostrzegł brat na ciemnej w dali kępie
38     4|            snu ocknięty począł się brat trwożnie oglądać poza siebie,
39     4|     dzwonnicy. I kraczą...~Jął się brat Łukasz tak dziwnie słaniać
40     4|            obliczenia przeora, gdy brat furtian z palcem na ustach,
41     4|   włóczęgów - w taki czas ulewny?!~Brat furtian dopowiada tymczasem
42     4| Przytwierdza, potakuje wszystkiemu brat furtian. A ręce jego splecione
43     4|      obłędliwe!" Starł się w proch brat furtian przed srogością
44     4|         wysłuchać od niego musiał.~Brat furtian połę jego habitu
45     4|           sabatów nie ma - wiedz!"~Brat furtian na klęczkach wyciąga
46     4|   przyjęcie w domu wiecznych cisz.~Brat Łukasz powrócił było z wieczora
47     4|          grozie przemocnej błądził brat Łukasz krok w krok. I już
48     4|          ognia zgliszczem i ruiną.~Brat Łukasz szlochał wciąż.~A
49     4|      znakiem na grzbiecie.~Śmierci brat, trudów człeczych grabarz,
50     4|      ciemnej nawy występuje ku nim brat Łukasz, cały schowany w
51     4|            go nauczcie. Bo tańczyć brat Łukasz (widziałem) nie umie
52     4|          rzekł, bracie żaczku! Sam brat Leon, najpogodniejszy przyjaciel
53     4|        głośno przed żakami:~"Gdyby brat Łukasz nie zawiódł mnie