Czesc

 1     1|     kamraci włóczęgi na pomostach śród rynku cieszą mężów waszych
 2     1|        dziś za słuchaczy jedynych śród panów rycerskiego i kupieckiego
 3     1|           kobietami: wszystko, co śród panów wiekiem dojrzałych
 4     1|           mężowe w żywocie swoim, śród łez u kądzieli... Łodzie
 5     1|       żubrów łby brodate u murów, śród pawęży i łuków na ścianach,
 6     1|         nadołtarzowych fioletach, śród złocistych mżeń i rozchwiei
 7     2|    pełganiach kalekich. Jeden oto śród nich, żwawszego snadź ducha,
 8     2|            jak brat franciszkanin śród trędowatych.~W zadumie nad
 9     2|          spazm: "Miłowania!..." A śród zamętów tej bitwy dnia powszedniego
10     2|           tak żałosne pośmiewisko śród towarzyszy samych! Któż
11     2|            widok swych towarzyszy śród żebraków napełnił go taką
12     3|         tylko o niej myślał mnich śród pacierzy.~A jednak wywleczon
13     3|          beczka; w żółtym świetle śród dzbanów krząta się dziewka
14     3|        przytrafiało widzieć tylko śród ucieszników grodzkich pod
15     3|           I zakotłowało się nagle śród wagantów; poczną pozierać
16     3|  ryczałtem: robota jednej kobiety śród rybałtów - pięćdziesiąt
17     3|   poczciwe na świecie - osobliwie śród otyłych. I ta, niesyta żołnierzy,
18     3|        zda się twarz goliarda jak śród kadzielnic okrzepła i żółta
19     3|      jeszcze ciepło i przytulność śród nich. Zadomowienie dobre
20     3|           Rumor nagły rozlega się śród niej na schodach.~ ~Ktoś
21     3|          na to zakrólowanie wasze śród igrców. A tym okrzeplej
22     3|       budzi, jak to zwykle, ambit śród ludzi. I przerzuca go zarazem
23     3|      jeszcze gorsza - tą gorączką śród młodzieży, porywaniem się
24     4|      bacznie, już sobie wybierają śród nich kęsy co najsmaczniejsze.
25     4|    zabłąkał się ten wagant mniszy śród odpustowego wczoraj zgiełku
26     4|           grzech myśli cielesnych śród braci. Zadzierzgnął natomiast
27     4|        nauce, zagnieżdżającej się śród franciszkanów co znaczniejszych:
28     4|     kamieniu.~Szamoce się i targa śród krzewów ciernistych, depce
29     4|          kamratów na gościńcu, co śród mnichów porabiał - on rozpoczął
30     4|         stepie się oto u kamienia śród szmeru traw.~,,Wąż!" - powiadają
31     4|        milczenie zaległo w słońcu śród ruin, że zamigotaniem zielonych
32     4|  prządkach opowiada pewnie, które śród polotnych skoków dziewcząt
33     4|  współdźwięki utęsknień, zatajone śród południa cisz. Aż buczenia
34     4|          odrodzenie...~Największy śród bogów samych miłośnik gędźby
35     4|         kibici jej szyja i główka śród ramion wzniesionych jak
36     4|         piargu krzemieni czarnych śród rumowiska, gdzie tylko w
37     4|        bez słowa i jął się błąkać śród ruin. Odmieniła się pora.
38     4|           moce. To dziwne światło śród mroków sączy się z kolumn,
39     4|           tam, na wieku sarkofagu śród kolumn.~I stężał cały w
40     4|      materialnych doznań i widzeń śród dusz prostaczych.~"Nigdy!" -
41     4|           się dusza od swych cisz śród pracy, w wielkim spokoju
42     4|          pod wejrzeniami niechęci śród braci.~Znękanie aż cielesne
43     4|    pogardliwości dla grzechu tego śród braci. Rzecze więc tylko
44     4|           gdy się podjął z ziemi, śród chudych krzewin klasztornego
45     4|          do ogrodu, myślał nieraz śród pacierzy, że nie ma chyba
46     4|         tu, w klasztoru ogrodzie, śród słonecznego roziskrzenia
47     4|    zmarłemu poecie cześć i pamięć śród ludzi, odbiega w głąb alkierza
48     4| kościelnej w spiżu kute. Na nich, śród kunsztownego poplotu liści,
49     4|         błąkającej się w odpisach śród oświeconych. Śmierć, osłoniwszy
50     4|       mieszkiem, respekt wzbudzał śród towarzyszy - więc oto zarobków
51     4|           W ponurych ciemnościach śród ruin, błyskiem latarni nagle