Czesc

   1     1|                        CZĘŚĆ PIERWSZA~Na schodach świątyni sprawowało
   2     1|            przyklękiwało tu chłopstwo na korne ucałowanie kościelnego
   3     1|           panien wyobrażenia, i Hioba na barłogu, i centaura, który
   4     1|       pozłocisty płaszcz miłosierdzia na te łby kołtuniaste, na parciane
   5     1|   miłosierdzia na te łby kołtuniaste, na parciane giezła, na nogi
   6     1|      kołtuniaste, na parciane giezła, na nogi czarne jak ziemia.
   7     1|         łachmanów słońcu swe robactwo na piersiach. Snują się między
   8     1|              nieobronna, poziera tępo na ptaszę zwinności w słońcu.~
   9     1|              dłoni i liściem palmowym na grzbiecie, zalegający schody
  10     1|          rzekniesz, duch Wschodu ział na tych ludzi. Sterczą wśród
  11     1|               rąk wypiętrzyły się one na skończony ogrom tumu, gdy
  12     1|             zwlekali się sami z rózgą na się w garści. I z tym już
  13     1|              słania i, z wypogodzonym na chwilę obliczem, powiada
  14     1|       ostatnie żużle zapału.~Ten trąd na dusze, grzech nierządnego
  15     1|             potępiony, ział omartwicą na życie świeckie i duchowne.~
  16     1|             nie tylko krzyż swej doli na grzbiecie, ale i krzyż Bożej
  17     1|           sobie zdradzał: nowy Judasz na nowe męki go wydawał. Świat
  18     1|         zajmowało po grodach kościoły na święta prostaczej radości,
  19     1|            święta prostaczej radości, na gburów weselisko, na przedrwiny
  20     1|         radości, na gburów weselisko, na przedrwiny pospólstwa z
  21     1|           ciżbą roztańczyły kościoły, na duszne zniemożenie ludzi
  22     1|              oddali.~Oto wielki bęben na wózku ogłasza gromko ich
  23     1|     prawdziwie - zamyślali się ludzie na widok tego ciągu wędrownych -
  24     1|               i zbieramy troski nasze na jednej wciąż grudzie. Zwędrowali
  25     1|                rzekłbyś, przepołowion na żółtą i kraśną połać człeka. "
  26     1|         ludzie gadkarza - idzie rózga na mnichów i kropidło na nich
  27     1|           rózga na mnichów i kropidło na nich szatańskie! Z pyszna
  28     1|               księża i pany! I skąpce na worach! I godności dufne!"
  29     1|              przejasne obrazy krosien na błękitu pościeli. A rycerzy
  30     1|              wraz. Wyjdziesz, bywało, na rynek, posłuchać poety:
  31     1|           zadyszany; sali nowe pieśni na świecie i zali mają waganty
  32     1|                wesołki i tabulatora - na kugle i uciechy. Zasię po
  33     1|          niech się opat z gośćmi obje na smutno." Zawre wśród wagantów.~"
  34     1|               z symfonią wielostrunną na grzbiecie, a datki, muzyków
  35     1|              otwartych wrót fary, gdy na rynku biją już piszczkowie
  36     1|               bębny i świszczą cienko na fletniach. Taki tłum odpustowego
  37     1|            omal nie starczyło miejsca na boisko uciechy.~Skokiem,
  38     1|           wyrwańcem chynie tanecznica na dywan rozesłany. I spręży
  39     1|                targnie bębenek, a tak na nim rozdygota dzwonki, że
  40     1|         wesołków, ramion szczepieniem na przedzie zwity, w rej rozkolebany:
  41     1|            krzepczy - wraz przybladła na twarzy, jakby wartkością
  42     1|              zdążyli wystawić waganty na rynku. Kto się tańcem nacieszył,
  43     1|         skocznie, wycwania się minami na wszystkie strony i "Tra-la-la-la!"
  44     1|              podwika, dziewki tęsknią na wyżyny: "szczęsne, myślą,
  45     1|              sromliwsze. Swawola szła na ludzi.~Pieją otroki śmiechem
  46     1|              szelestnym i pióreczkiem na głowie, by im który "Bacche!"
  47     1|                Srogo spozierają rajcę na to rozpętanie ludu, osobliwie
  48     1|        rozpętanie ludu, osobliwie zaś na te maszkary satyrów, co
  49     1|        zalotach dzikich wygniatają im na rynku żonki i córy. Alić
  50     1|            Tartari w miasto spokojne! Na tyłach fary, w zaciszu kanonii,
  51     1|          duchownych czekał cierpliwie na słuchaczów swoich. Tymczasem
  52     1|        ludziom zaśpiewa. Czapę opodal na ławie położył, by sama żebrała.
  53     1|               się koło niego, wejrzał na słuchaczy swoich. Jedno
  54     1|          wypchały się, jak zazwyczaj, na przodek, a zaś młódki owo
  55     1|                bo nagle odwarknie się na boki:~"A wy, pani złośliwa (
  56     1|              i pieśni pono nie byłoby na świecie wcale. Komuż bo
  57     1|      podejmując tymczasem, ustawi się na nim przezornie. "Zaśpiewam
  58     1|            zwierał, tak znieobecniało na licu chłopię smyczkowe.~
  59     1|            zazdrośnie wybiła, zmilkły na zawsze fletnie Panowe. Sczezła
  60     1|           kanonik sam. Do pasa widny, na podusze łokciami wsparty
  61     1|                wygędziesz mi wszystko na sądzie biskupim: skąd jesteś,
  62     1|              jeszcze innym wicherkiem na czubie się znaczy. Bo i
  63     1|           czuba zdjąć. A potem idź mi na swe drogi piekielne! Jak
  64     1|             człeczej już nie wrócić!"~Na zajęczych skokach śmigał
  65     1|            Czapę z groszem uzbieranym na ławie zostawił: milsze mu
  66     1|               snadź były własne kudły na głowie nieosromionej niźli
  67     1|               grzmiał jeszcze kanonik na ludzi za grzech wspierania
  68     1|              wreszcie żongler u pieca na ławie. Długo gardło zwilża,
  69     1|               gdy mu wreszcie gęśliki na kolanach złoży, powstanie
  70     1|        dalekich. Gdy kamraci włóczęgi na pomostach śród rynku cieszą
  71     1|          jałmużnicom jedwabnym, które na długich taśmach u stóp wam
  72     1|       gromadki jawią się nawet; snadź na pomostach rynku skończyły
  73     1|      rycerskiego i kupieckiego stanu. Na to prawdziwie nam dziś przyszło,
  74     1|     ciekawości.~Tedy słowa "panowie!" na początek powieści, jak to
  75     1|            takim paniom szeptać sobie na ucho jakoweś sprośne plotki
  76     1|       rybałtach?... Co takiego?! toż, na miły Bóg! jam ledwie w bramy
  77     1|    przestańcie, miłe! Baczcie nóżkami na muzyki kolebiące tony!~Ciszy
  78     1|                wieżom i blankom, póki na rzeki i drogi zakręcie,
  79     1|              i skały przepaść ciemna, na orli wzlot, nad nią już
  80     1|           szuka. Ledwie zwiedział się na mieście o wielkoludach onych,
  81     1|               książę w pas i krzyżuje na piersiach ramiona:~"Śmiertelną
  82     1|              gwiazd niepokój drgający na niskim po nocy granacie
  83     1|           poblask gwiezdny.~Lecz oto, na miasta ocknienie, jutrznię
  84     1|         Skrzypiał ten dzwonny pacierz na poły sennym jeszcze mruczeniem,
  85     1|               Ave!" - ,,Ave!" -"Ave!" na gwałt bije, by cichnąć znowuż
  86     1|              budziły miasto.~W rosnę, na dachach i wieżach zróżowione
  87     1|            snów swych zmory wynoszący na jawę - w tych cichych rozruchach
  88     1|        czarnych baranicach pękatych i na cienkich, rzekniesz, nóżkach
  89     1|               ledwie w bieli koszul i na bosych stopach wybiegły
  90     1|           róże i maki kraśne.~Już się na stopniach kościoła rozstawiły
  91     1|        mnichów torby, wyroił się tłum na miasto, pod zamek. I postanowił
  92     1|           ludu pochodem z chorągwiami na przedzie. Coś jak duma słodkiego
  93     1|         sztandary.~Spod trójłuku okna na zamku spoziera na miasto
  94     1|       trójłuku okna na zamku spoziera na miasto cicha sprawczyni
  95     1|            mewy burz dalekich zlatują na żale, na biady, na lamenty...~
  96     1|             dalekich zlatują na żale, na biady, na lamenty...~Gądł
  97     1|            zlatują na żale, na biady, na lamenty...~Gądł tęsknice
  98     1|             orosił żongler o baczenie na słowo:~"I mówi się dalej:"~
  99     1|               krwawnika wielką klamrą na piersi spiętym, w złotej
 100     1|             spiętym, w złotej obręczy na doramiennych włosach płowych -
 101     1|              Lancelot po upływie roku na zamku schody. A w kroków
 102     1|            murów, śród pawęży i łuków na ścianach, korytarzy echowe
 103     1|        niewieście komory złotogłowiem na ścianach i bagdadzkim dywanem
 104     1|              zrywają się panny i ręce na piersiach krzyżując kłonią
 105     1|            lilią u piersi. "Bacz waść na wysoki próg, jaki masz przestąpić:
 106     1|                Przykląkł, jak trzeba, na jedno kolano - i usłyszy
 107     1|             się podjąć zdążył, poczuł na wargach muśnięcie powitalnego
 108     1|              było godnie odpowiedzieć na to łaskawe powitanie obyczaju
 109     1|               łuki w błękicie całe, a na nim gwiazdy jak o świcie -
 110     1|             pani w okna wnękę i siada na poduszce w rozwartym koźle
 111     1|              spod srebrzystego czółka na fryzyjskiej sukni seledyny
 112     1|               gdy dłoń podjęła, oczom na zasłonę od światła, rozskrzydla
 113     1|             się jej rękaw i kładą się na nim szafiry, granaty i rubiny
 114     1|            chórze. I podjął znów oczy na błękit gwiaździsty u stropu.~
 115     1|            ośmielił, widzi, jak pani, na stołku przechylona, ściska
 116     1|              Sybillę językiem Rzymian na złotych kartach spisane.~"
 117     1|        złotych kartach spisane.~"Owóż na pierwszej karcie złoci się
 118     1|              amore excusatio - wzgląd na małżonka nie będzie wymówką
 119     1|               go pani od swego ucha - na korny ukłon z daleka. I
 120     1|               daleka. I zachmurzy się na chwilę usteczkami. Lecz
 121     1|         damami milczący, wejrzał znów na sklepienie i szukał pod
 122     1|         siedział przy pani, gdy pazik na miękkich nóżkach biegł szparko
 123     1|        szachów, by je między państwem na kobiercu ławy rozłożyć i
 124     1|          rozpina powoli opaskę czółka na podbródku, jak to czynią
 125     1|       poskoczy ku oknu komory, niczym na ciele nie osłonięta - jak
 126     1|         godziny zaklęcia. Zahuka sowa na poniżu, a za trzecim razem,
 127     1|             gdzieś izbie zamku siedzi na tapczanie, w przebiałości
 128     1|               padną oboje martwi: tak na pół oderwane od życia są
 129     1|        nieboskłonach. Wysrebrzają się na chwilę złote do niedawna
 130     1|        uśmiecha się głosem pierwszego na niebie skowronka - jutrzenka
 131     1|               chwili zgasła dlań może na zawsze jakaś dobra gwiazda
 132     1|            zawsze jakaś dobra gwiazda na niebie - że nie ustokrotnią
 133     1|              i zbroi. Ale rychło nowe na pewno dostanie. Rozkaże
 134     1|               najdostojniejsze.~Zasię na rozstaniu przykazywała mu
 135     1|              szatach dumnych wystąpił na rynek i dał się poznać wdzięcznemu
 136     1|           jakże lubo spozierać będzie na to królowa!~Oto ciągną szeregiem
 137     1|            się było u fary z psalmami na cześć jego; na primę snadź
 138     1|               psalmami na cześć jego; na primę snadź pośpieszają
 139     1|         naprzód wysłuchać, w kościele na naród poczekać, nim go spiże
 140     1|          lśniące kadłuby kolumn. Hen, na wyży, ledwie majaczeją pozłocistości
 141     1|        pozłocistości ołtarza, pod nim na słupach otwarta czeluść
 142     1|            krypty; górą rozogniły się na szybach płachty purpury,
 143     1|                Zarzucił połę płaszcza na lewe ramię i wystawił się
 144     1|           mżeń i rozchwiei wybłysków. Na tle tej żarzy kościelnej
 145     1|        zatrzymała mu się głowa: wziął na się wejrzenie krzyża.~"Tyżeś
 146     1|        Parsifala u dróg rozstajnych - na samotność gorzką porzuciłeś
 147     1|             dla kobiety, słowu Mojemu na wspak, miecz zastawił, by
 148     1|              kamienie kościoła.~Snadź na płytę grobowca głową natrafił,
 149     1|           wosku, w onym wianku włosów na ciemieniu ni to w koronie
 150     1|            czai się śpiewak przodowny na nutę organów, rozstawia
 151     1|              rozstawia dłonie braciom na baczenie, czeka z intonacją:~
 152     1|             nie wytrzymał tego dłużej na sobie. Podjął głowę znad
 153     1|              Bogu, jakby wypisując je na grobowcu swoim:~"Wielkoludów
 154     1|              cały w zamyśleniu. Jakby na bardzo długi czas tu zległ,
 155     1|            Lancelot, a czołga się doń na kolanach.~"Z k a m i e n
 156     1|             okrzyknie się nagle grozą na kościół cały - aż się rozchwiały
 157     1|              mnichy.~"Nie Boży ty już na świecie, a mistrza kamieni
 158     1|       podobieństwo czyśćcowych jęków, na ciężkich skrzydłach kolebać
 159     1|             się każą mniszym pieniom.~Na desce pozłocistej w przydymionych
 160     1|            się strzęsła nawa troista. Na wyże wzięte, mnożą się tony:
 161     1|             Chłód barw niemych zaległ na ołtarzu u pogaszonych świec.
 162     1|              piwnicy owiała pokutnika na płycie grobowej ta dusz
 163     1|      schronach cisz, błędnych rycerzy na grobach frasobliwość wieczną
 164     1|               opadły, daremnie ludzie na słowo baczyli: żongler po
 165     1|               słuchaczy, machnie ręką na izbę.~"Wracajcie do domów,
 166     1|             przekładał tymczasem górą na linie swe nogi pajęcze.
 167     1|              po rynku. Dalejże kuglce na swe pomosty i nuże znów
 168     1|     skorzystać gadkarz: skoczył żwawo na swój pomost i wabił ku sobie
 169     1|               i on tu swoim ludziskom na rynku opowiedzieć romans -
 170     1|            bierze!..."~Siedzi gadkarz na pomoście, dzwoni sobie nogami
 171     1|          ludźmi wydzwania wytrzymując na swej wardze spojrzenia ludzi.~"
 172     1|              bohatera! Już się śmierć na niego czai..."~Mieszczanie
 173     1|             jak widać, jest wszędzie, na weselu tej panny wołu więc
 174     1|             opuszczą w skupieniu oczy na swe brody poważne.~Ale nie
 175     1|        przecie wszystko, co trzeba: i na rynku się pokazywał, i na
 176     1|             na rynku się pokazywał, i na kanonię zachodził wykręcając
 177     1|               ramionami skrzyżowanymi na piersiach i gęsią zwisła
 178     1|              z zaproszeniem do panów. Na rynku zgiełk tylko odpustowy,
 179     1|             miasta górną nutę - jakby na zaświadczenie, że i życiu
 180     1|              brak wszelkiego zestroju na rejestrach wyższych.~Więc
 181     1|         posępne kościoły... Dziewcząt na ulicach niewiele widać,
 182     1|        przybladły rumieńce ciekawości na policzkach kobiet, jeszcze
 183     1|         osępieniu zagadnęli żonglerzy na ulicy: czemu tak bezczynnie
 184     1|             opactw furty, nie czekają na nas u biskupów ławy i misy -
 185     1|            ławy i misy - nie biją już na nasz widok serca mężów duchownych
 186     1|              wraz żonglerów ta pycha, na dnie goliardowego serca
 187     1|        poradzą tu nic towarzysze.~Oto na chłodne ich milczenie podejmuje
 188     1|             które od jocus - gędźby - na igrę się wywodzi, a więc
 189     1|              się kuglcami i gadkarzem na rynku cieszą, naszym gęślom
 190     1|            nieufnym zezem spozierając na goliarda. Więc on jakoś
 191     1|           tylko:~"Zepchnęły nas czasy na rynki, między te mieszczany
 192     1|              ich trybu powszedniości. Na schyłek nam pono idzie,
 193     1|         zawsze między ludzi jak młot, na wstrząśnienie myśli i serc
 194     1|          kościoła. Poeta bo oświecony na to tylko nieco barw życia
 195     1|           ockniętą myśl porywać hardo na świata łady i dzierżce!
 196     1|            tak czas jakiś z goliardem na ulicy, rozeszli się wreszcie
 197     1|             pani grzeczna nie prosiła na lepsze wywczasy: do alkierza
 198     1|          Wypyszniał się tedy wagant i na bogatym łożu.~A i tam nawet
 199     1|     alkierzach, a z nimi i poeta; ale na honorach dla nich zawsze
 200     1|                   Nie łkajże, człeku, na ulicy!"~Kto zgadnie i powie,
 201     1|               wianki splatać on gotów na te bodaj progi, po których
 202     1|             mieście!~Przysiadł gdzieś na progu, ni to pątnik zziębły
 203     1|           oświeconego ustateczniło go na koniec. Jak ocknięty oglądał
 204     1|              same:~"Łzy za szczęściem na wydeptanym progu człeczej
 205     1|              flaszę, pisze coś szybko na karcie. I przywiesza ją
 206     1|             ma - jak szczęścia samego na świecie.~Za czym, pogodniejszy
 207     1|           wiankiem - spadło znienacka na szyję goliarda. I zawlokło
 208     1|           pierwsze zdumienie minęło i na karcie w tytule stwierdzić
 209     1|              i bywaj! - zakręciła się na pięcie - bo się śpieszę!
 210     1|              zatańczyć po raz drugi - na pokojach gdzieś pańskich.
 211     1|         otworzywszy bramę, wyskoczyła na ulicę. I daje się nieść
 212     1|            dziewczyny, jak za werblem na przedzie, kroczyła szparko
 213     1|          jednak z przytomnych tu dziś na odpuście. Innych bardziej
 214     1|              ciągną z daleka z wrzawą na pół miasta.~I widzą: na
 215     1|               na pół miasta.~I widzą: na kamieniu pod murem przycupnął
 216     1|          zaczytał się pilnie, opadają na karty wisiory kaptura. Ą
 217     1|          który z wagantami spadł dziś na ulice grodu.~Rozkraczył
 218     1|       Rozkraczył się nad nim z rękoma na biodrach jakiś młody snadź
 219     1|               spokojnie kartę odwraca na znak, że się nie kwapi.~"
 220     1|             się nie kwapi.~"Moja Muza na wasze rycerstwo nie patrzała,
 221     1|             posłuchać, to tu właśnie, na rynku, miałby im coś niecoś
 222     1|         Przyklasną z tumultem, gotowi na tarczach go nawet podnosić: "
 223     1|          nagle, w tej myśli chyba, że na rynku tego miasta i on znalazł
 224     1|        słuchaczów swoich.~Skoczy tedy na ławę u studni i wzniesie
 225     1|             jest żonglerstwo kamratów na rynku, piękne są skoczki
 226     1|            rozszerzać zwykły. One jak na gęśli stroją w was te żyły
 227     1|               nienawiści i miłowania, na których życia waszego ton
 228     1|            jedno już tylko powiem wam na rychły wraz koniec, panowie,
 229     1|         quando vos ridetis!... Idźcie na rynki bawić oczy i uszy.
 230     1|               oczy i uszy. A wracając na swe zamki, to jedno weźcie
 231     1|            swe zamki, to jedno weźcie na swe serca ucieszone w grodzie -
 232     1|               diminutionem!... Idźcie na rynki bawić oczy i uszy!
 233     1|               jak powiedział niedawno na synodzie on biskup surowy:
 234     1|        idiotae! illiterati!..."~Padła na rynek cisza nagła i krótka
 235     1|            swe tarcze i rzuciły grozę na tłumy.~Tarczami następują
 236     1|            Tarczami następują panowie na goliarda, by nie podnosić
 237     1|                by nie podnosić miecza na chama; jeszcze kilka kroków,
 238     1|           bruków; już je miotnąć mają na panów wybronię towarzysza.~
 239     1|             skoczka chyża. I wystawia na zgniecenie jawną pierś dziewczyny;
 240     1|               wolny; że gbur, kto się na słowo igrców obrusza; że
 241     1|          obyczaj za podniesienie ręki na gęślarza i lirnika karał
 242     1|               jego pięści zaciśniętej na miecza głowni.~Te wszystkie
 243     1|              łomot srogi w nacieraniu na się dwóch gromad.~Mieszczanie
 244     1|        zapatrzywszy się w ten rozruch na rynku ni to na dziwowisko
 245     1|            ten rozruch na rynku ni to na dziwowisko odpustowe. Dopiero
 246     1|            Dopiero gdy krew bluzgnęła na kolczugi jasne i ktoś się
 247     1|             to tam - wpadając w ulice na oślep i roznosząc po mieście
 248     1|             ratusza wywołany wkroczył na rynek burmistrz z laską.
 249     1|      burmistrz z laską. Mało co baczy na rycerzy potyczkę, bo gniewają
 250     1|                Cicho mi pani bądź! bo na ratusz wezmę... i czego
 251     1|               u nas skromne; wagantów na nie nie sprowadzamy... To
 252     1|             żaden!"~"Tam się zabijają na rynku, a on tu w myślach
 253     1|              daj Boże, zasieką i babę na rynku.~"Gdzie też dobrodzikę
 254     1|          Gdzie też dobrodzikę ponosi, na miłosierdzie Boskie?! I
 255     1|              z brzucha ostatnią pasję na wszystko, co się od rana
 256     1|             wszystkie, zostawiono ich na placu - kobietom na wytkliwianie
 257     1|               ich na placu - kobietom na wytkliwianie się; opatrunki
 258     1|             straże gburne, powracając na zamek.~Ona bo była wszędzie:
 259     1|           była wszędzie: rządziła się na rynku jak ta gospodyni miasta.~
 260     1|           miasta.~Żonglerów jakby kto na sto koni wsadził; każdy
 261     1|                pan, który znalazł się na rynku nie orężnie, w stroju
 262     1|            zasłonił. A teraz oto ranę na lewym ramieniu pozwala kobietom
 263     1|                niby spotkanego gdzieś na gościńcu, nie podobało mu
 264     1|            gołębie wejrzenie spoczęło na nim. "I ja również! - słyszy
 265     1|          przedłużył."~"Daj ci, Boże - na lepszą dolę." Uważnie przyglądają
 266     1|            waganty, spotkawszy gdzieś na gościńcach świata - za liczne
 267     1|             bezkorzystną."~"Pluń tedy na ich korzyści - i chodź ze
 268     1|    niedźwiedzia, że ta główka rycerza na nich maleńką się aż wydaje -
 269     1|            Sprawowałem nieraz straż i na pokojach: wysztywnion i
 270     1|              mną: liczne miała sprawy na pokojach swoich. Jeszcze
 271     1|              muru, patrzącym bywało i na ramiona jej nie osłonięte
 272     1|            jej nie osłonięte wcale, i na pierś otwartą... - na nogi
 273     1|               i na pierś otwartą... - na nogi przymykałem oczy ku
 274     1|        zamkowej, przemawiać do nikogo na świecie, oprócz króla samego.
 275     1|           czemum taki blady, i baczyć na milczenie moje, oczyma zgadywać
 276     1|              zatuleniem i ten uśmiech na policzkach, gdzieś tu, koło
 277     1|          strojny kupić. Zważ dalej: i na tym zamku padł nocy niedawnej
 278     1|               ci już opowiadano o tym na mieście?! Co?!) Wiedz tedy:
 279     1|             Wiedz tedy: ja go zabiłem na zamku komnatach, bowiem
 280     1|             zaczęły swym duchem: leżą na grobach jak graalowe pątniki,
 281     1|            powalone w podrożu. Zaś ta na ich licach frasobliwość
 282     1|             się? A i w zbrodnię ponoć na pokojach królewskich? Im
 283     1|              gębie! Toć i zwierz jaki na woli, w całej gorącości
 284     1|              w nosie. A żaden żongler na świecie innych ludzi nie
 285     1|             po piekarniach - kobietom na wytkliwiania się tęskne
 286     1|               klerkowi. Ale tą główką na potężnych barach potrząsa
 287     1|              białka oczu wytrzeszczył na niego; a palcem to na się
 288     1|    wytrzeszczył na niego; a palcem to na się wskazuje, to na niego,
 289     1|         palcem to na się wskazuje, to na niego, i z powrotem znowu: "
 290     1|         powiodę!"~"Dokądże to niby?"~"Na szukanie Graala."~Goliardowi
 291     1|              bezkorzystnej. Więc jaka na cię dola czeka? Szwendać
 292     1|         gębach rozwiązywać?! Lub może na rynku swarzyć się wciąż
 293     1|          obroni. Zgniotą cię wreszcie na rynku rycerzy tarcze i wdepczą
 294     1|                  Bo tak nędzny koniec na cóż to pomieniać ci teraz
 295     1|               ci teraz wolno? Pomyśl: na szukanie Graala! Ą czymżeś
 296     1|                Ą czymżeś ty żył - nie na ulicy, nie na rynku, a w
 297     1|               żył - nie na ulicy, nie na rynku, a w cichościach swoich? -
 298     1|             pognębiciel słowem narodu na rynku, giął się teraz i
 299     1|              wędrowny poeta wyruszyli na szukanie Graala.~
 300     2|                           CZĘŚĆ DRUGA~Na palcach rannej ręki odliczał
 301     2|             odszukać obecnych tu może na odpuście powinowatych jakich:
 302     2|         odpuście powinowatych jakich: na tak zacne rycerstwo familia
 303     2|          familia pożyczki nie odmówi; na koniec dostać się na zamek,
 304     2|          odmówi; na koniec dostać się na zamek, aby wziąć na się
 305     2|               się na zamek, aby wziąć na się kolory i tęsknotę swej
 306     2|          spiczastym kołpaku; żółtą ma na ramionach chustę, jak prawo
 307     2|            Wiele pieniędzy wysypał mi na stół pan z zamku. A sfukał
 308     2|              miękkie, mlaska językiem na kolory, chwali sobie swój
 309     2|             lekarz swe zioła w misach na ławie; drugą ławę dla chorych
 310     2|             położył; sam zaś siedział na dywanie pod kościołem w
 311     2|               w spokojnym oczekiwaniu na niemocnych.~Zrazu minął
 312     2|          mówić dalej raczył, zanim go na ławie chorych nie posadził.~"
 313     2|              których ta siła jest, że na piersiach noszone powracają
 314     2|            troistośc nędzy doczesnej. Na śmierć lekarstwo Kościół
 315     2|          śmierć lekarstwo Kościół ma. Na ciała słabości zalecili
 316     2|               i mądre niewiasty. Alić na duszy zaniemożenie, gdy
 317     2|          Kobietyż to przyczyniają nam na ten koniec ów ciała smęt
 318     2|             sny łagodne daje i otuchę na grzechów odpuszczenie w
 319     2|      tęsknijże, panie, tak strasznie, na Boga!"~"Od was to mam" -
 320     2|          goliard, który pilnie baczył na jego zachowanie się przed
 321     2|               się w zdziwieniu rycerz na miejscu zatrzymał. - O mnie
 322     2|            ducha. A wielu dziś takich na świecie."~Chciał był obruszyć
 323     2|               Chciał był obruszyć się na to rycerz, ale spojrzawszy
 324     2|               rycerz, ale spojrzawszy na goliarda, machnął tylko
 325     2|             ku kobiecie. Wróciła tedy na niego ta fala tęsknoty i
 326     2|               końców?!"~A spojrzawszy na jego twarz markotną, na
 327     2|               na jego twarz markotną, na ten męt roztęsknionego wejrzenia
 328     2|               zło, by nie następowało na duszę... - Zwidziało mi
 329     2|          drugi dzisiaj." "Co takiego, na Boga?!" "Czerwona rękawica
 330     2|               zwidem ostatniego prawa na ziemi. I zakrzątawszy się
 331     2|              odciągał go czym prędzej na rynek między ludzi; bo w
 332     2|               zwidzenia i przeczucia. Na rynku wreszcie, rychlej
 333     2|              jak utył w dostatkach!"~"Na cóż by nam, panie, przydał
 334     2|            jałmużnice! Alcbanty dumne na kobiet piersi!"~Skroś tłumu
 335     2|               naokół. A niech ścienną na chwilę te głosy, rozlegają
 336     2|              ludzkim roju.~Oto wprost na niego idzie dziewka strojna;
 337     2|         Jedwabie, szkarłaty i purpury na stroje kobiet pięknych!
 338     2|             człeka z liściem palmowym na baranicy i z muszlami na
 339     2|              na baranicy i z muszlami na kołpaku, na znak, że z Ziemi
 340     2|              i z muszlami na kołpaku, na znak, że z Ziemi Świętej
 341     2|              ludzką jak zwierciadła - na towary kramów, jako na dziwy
 342     2|                na towary kramów, jako na dziwy równie zamorskie.~
 343     2|               braci..."~Aż się ocknie na widok obrazu, który kupiec
 344     2|           zwożą w jukach swoich kupce na odpusty; tęsknoty wagantów
 345     2|              kupiec garść onych sobie na dłoń i błysnął okiem: która
 346     2|               licem, pod wiankiem róż na czepeczku białym. I dziobać
 347     2|               sekrety, szeptane sobie na ucho, czynią, bezwiednie
 348     2|     aksamitach i w srebrzystym zawoju na głowie. Broda jego, o czarności
 349     2|              tłuste dłonie, splecione na brzuchu, obciążają mu pierścienie
 350     2|              obciążają mu pierścienie na wszystkich palcach. Podejmuje
 351     2|               w tłumie. Obejrzały się na goliarda.~"Ba!..." - odmie
 352     2|                odmie się wzgardliwość na usteczkach dziewczyny i
 353     2|              to - mówił dając ludziom na pokaz uklejnocony mały palec
 354     2|               sardes, tajemnic stróż. Na wskazującym palcu szmaragd
 355     2|      dostąpiły swej barwy królewskiej na piersiach takich jak ty
 356     2|               rozgorzały niegdyś? Lub na koniec zdobiąc takie jak
 357     2|   przekrwawiłby się chyba i rozgorzał na rubin!... Użala się przecie
 358     2|            Ezechiel sam: Dałem manele na ręce twoje, a łańcuch koło
 359     2|            twojej i wieniec klejnotny na głowę twoją. I ozdobiłem
 360     2|             niby druga bańka mydlana, na wzdętych usteczkach dziewczyny.~
 361     2|             ją przystroiwszy, ramiona na piersi krzyżował i w tył
 362     2|       zachęcał pośpiesznie do targów.~Na czerwonych twarzach żonek
 363     2|            czarodziejskich mocy życia na młodym i prężnym ciele czuć!...
 364     2|             te skry i ognie klejnotów na nie osłonionych powabach
 365     2|            krótki i rozchylał im usta na te dziwy... jak to wędrowny
 366     2|            wabią ze wszystkich kramów na odpuście. Użycia tęsknice
 367     2|          kramów spozierając spode łba na uklejnocone pazury obcego
 368     2|      zatrzymując mimo woli spojrzenie na onej dziewczynie z wiankiem
 369     2|            baczę wcale! Ale temu może na dzisiejszą jeszcze noc śmierć
 370     2|              Niech idzie, niech idzie na sąd ostateczny ze szkaradą
 371     2|               szkaradą skąpstwa swego na ziemi i tym najczarniejszym
 372     2|         czyśćcu tak lichej, a rzuconą na domiar nie do właściwej
 373     2|             dziewczyny z wiankiem róż na czepcu.~"Ja nie chcę tej
 374     2|               tak się miotać i siepać na wsze strony jęły, że pękają
 375     2|            rozpierzchną się, rozfruną na wsze strony, niczym gdy
 376     2|           strony, niczym gdy jastrząb na stado zlata.~"Ja chcę żyć! -
 377     2|            dzwonek świętego Antoniego na złych duchów przepłaszanie
 378     2|        przepłaszanie i odzwania długo na wsze strony powałę sukiennic.~
 379     2|              snadź ducha, podrywa się na kostyrach swoich, skacze
 380     2|                kto dobry, jaki ochłap na drogę: niech podejmą, gdy
 381     2|               Opustoszały sukiennice.~Na miejscu pozostał rycerz
 382     2|               odrazą jednak spoglądał na te karki ku ziemi dogięte,
 383     2|               karki ku ziemi dogięte, na łby owrzodzone i zaszłe
 384     2|              dominikanina, opadła oto na ziemię, rzuca się na swój
 385     2|              oto na ziemię, rzuca się na swój żer grzechu, obtańcowuje
 386     2|             go z dala jak te szakale. Na niejednym czubie płonie
 387     2|       raźniejszy wyskakiwał z gromady na drągach swoich. "Brat!...
 388     2|          chrześcijany! Bóg syna swego na mękę dał, więc i na wasze,
 389     2|             swego na mękę dał, więc i na wasze, pomnijcie! uleczenie:
 390     2|              oderwać oczy od ochłapów na śmietniskach.~Takie jest
 391     2|           przed Przenajświętszą Panną na niepohamowanie gniewu Pańskiego,
 392     2|              gdyby skrzydeł lekkości, na których zakolebała się ludziom
 393     2|            zza węgła następuje wprost na niego ten ruchomy słup kiru.
 394     2|             młode! Dosyć diabłów cupi na kościoła zrębach, by straszyły
 395     2|        pokrzykach zwadzą, naszczekują na się jak te psy zza kramów.
 396     2|      następnych obwieszczaniu.~Niczym na bitwie skłębiają się ludzkie
 397     2|          ostatnim krzykiem powalonych na zawsze: "Pacierza!..."~Tak
 398     2|         mosiężne łoskoty - pospólstwu na baczenie.~Słowo się wieścić
 399     2|               król!... woła król!..."~Na kościoła progach stał -
 400     2|               stał - sam za chorągiew na wietrze łopotliwą - chłop
 401     2|            oczy pismo.~Scichły dzwony na kościele. Ciągną zewsząd
 402     2|              uderza królewskim słowem na rynek cały, dudni pod stropem
 403     2|             nędzny, wdarłszy się nocą na Nasz zamek królewski dziewicy
 404     2|           komornego w zwadzie mieczem na zamku przybił. Zwiększa
 405     2|               ma być tak: w pręgierzu na rynku przez ludzi pohańbion,
 406     2|          rynku przez ludzi pohańbion, na kole łaman, po rąk odjęciu
 407     2|           łaman, po rąk odjęciu końmi na pal wwłóczon, spalony ma
 408     2|                spalony ma być za żywa na zwykłym miejscu kaźni.~Niech
 409     2|         dobrego grodu Naszego. Amen."~Na wtórne amen skołysały się
 410     2|             zwalił się tymczasem ktoś na klęczki. "Odpuść nam winy
 411     2|            gotów wraz do porwania się na schwał - dla grodu i króla.
 412     2|        domieszano mnie! Już mnie tam, na rynku, wystawiono pod pręgierz,
 413     2|            Dają tam miłość nawet moją na tak żałosne pośmiewisko
 414     2|               i Żydów rzecz łasić się na mdłe miody dziewictwa. Najżałośniejszy
 415     2|             nie potrafi przyłasza się na ten koniec do panien. Kiedyż
 416     2|     ośmieszyli, że się w onej zwadzie na zamku podjął - o pannę,
 417     2|            tylko - i pod mistrza łapą na kole."~Na myśl o nim zimny
 418     2|            pod mistrza łapą na kole."~Na myśl o nim zimny pot wystąpił
 419     2|             nim zimny pot wystąpił mu na czoło za ciernie tej męki
 420     2|             czuł się w łapach mistrza na zwykłym miejscu kaźni -
 421     2|              raz wyzierał spod dłoni, na tym większe za każdym razem
 422     2|                 Niemocen jestem wziąć na się twej męki na zwykłym
 423     2|         jestem wziąć na się twej męki na zwykłym miejscu kaźni -
 424     2|               nadziei... Gdy ci czasu na pokutę nie dano, gdy dla
 425     2|                grzech twój śmiertelny na moje barki zakonnika, w
 426     2|             coś groźnie pomrukujących na króla. Z korzennego kramu
 427     2|         chwili ta chusta znalazła się na skazanym, zatulając i głowę
 428     2|          Ojcowiznę całą przepaskudził na te Muzy i żonglery, na włóczęgi
 429     2|  przepaskudził na te Muzy i żonglery, na włóczęgi tęskliwe, na błędne
 430     2|       żonglery, na włóczęgi tęskliwe, na błędne rycerstwa i graalowe
 431     2|               Wszystkich królów ziemi na to zjeździł, by się złakomić
 432     2|             zjeździł, by się złakomić na koniec na fartuszek i wianuszek
 433     2|             by się złakomić na koniec na fartuszek i wianuszek grodzki...
 434     2|                a mącić nimi pacierze. Na słowach "odpuść nam..."
 435     2|                nie wódź! nie wódź nas na pokuszenie przez kupce i
 436     2|          młoda w wejrzeniu tej twarzy na gołej szyi franciszkanina -
 437     2|           dziwnym wyrzutem spoglądały na kobiety. Aż się markotnie
 438     2|           Powie, westchną tym głębiej na amen. Najmłodsza zasię z
 439     2|        poczyna w myślach męki rycerza na kole; a bladość zgoła niedobra,
 440     2|               bladość zgoła niedobra, na wargach sina, mdliła wątłe
 441     2|             dar łez z pokutnego brata na wszystkie kobiety. Proszą,
 442     2|               obrońcę swego hańbić ma na rynku. Bardzo rzecz się
 443     2|            wróży niedobra! Rzekniesz, na odpust dzisiejszy przyszedł
 444     2|              naród zza murów ściągnął na odpust dzisiejszy.~Który
 445     2|             powiadał, że nie wiadomo, na co się wyrok królewski obróci,
 446     2|            wyrok królewski obróci, że na gniew króla jest gniew inny,
 447     2|               zrodziła się plotka: że na odpuście dzisiejszym bawią,
 448     2|          stanie..." - szeptano do się na rogach ulic.~Zamożnością
 449     2|        długich odymaniach się, ledwie na zamknięcie pochodu przyłączyć
 450     2|     diabelskiego syna jak tę kiełbasę na patyku!~Za matronami postępują
 451     2|           rękawów ciasnych, splatając na onej fałdzie szaty, kroczą
 452     2|             grodzie jaki orzech suchy na zamku wolał!... Wiadomo,
 453     2|           dobrzy, oczamiż oni panowie na nią, suchą wierzbę, patrzyli -
 454     2|              włosem tłusto zaczesanym na szyje: gwoli krukowego przetrwania
 455     2|              w rękach niosą splatając na nich upierścienione palce.
 456     2|      rzekniesz, nie do kościoła, lecz na ławy radzieckie na roków
 457     2|               lecz na ławy radzieckie na roków sprawowanie, bo przystają
 458     2|              by któremu z rycerzy dać na zratowanie setnika, ile
 459     2|             ku tej dziewce zgwałconej na zamku, to mu się ją wyśle,
 460     2|              po nocy.~Tak postanowili na rozum mieszczański, radzi
 461     2|               pohukuje nawet w tłumie na cześć skazanego rycerza -
 462     2|        wznoszą do góry paluchy.~Baczą na nich rycerze z procesji.
 463     2|               kramów, bez końca rynek na wsze strony przebiegał -
 464     2|              a lochu, zbliżone do się na rozpostarcie ramion, wiodą
 465     2|               jamą wyprowadzają ni to na placyk tej uliczki, na kamienną
 466     2|             to na placyk tej uliczki, na kamienną cembrowinę studni
 467     2|           trądu i czarnego powietrza. Na ludzi lepiej tu nie patrzeć.
 468     2|         wszystkie klątwy i urzeczenia na kalectwo lub śmierć nagłą.
 469     2|            nędzy otrząsnął, a błyśnie na cię białkami i wyszczerzy
 470     2|           prosząca do swego zamtuza - na lubość ze śmiercią kościaną
 471     2|              oczu wiedźm starych.~"Tu na pewno nie tryskają źródła
 472     2|            nędzy grodzkiej spoglądała na waganta cyklopowym okiem
 473     2|           cyklopowym okiem przerażeń. Na domiar one dwa gnuśniki,
 474     2|              w nim zbrodnię przyszłą.~Na to wejrzenie szakali krew
 475     2|            się powiadać: "Przyjdzie i na cię pora!..." A odchodząc
 476     2|      przedwieczornym słońcu kładł się na ten kawał miasta głęboki
 477     2|        piętrzą się ostrymi łukami jak na monstrancjach: wzwyż i wzwyż.
 478     2|        twórczych mgławicę, wstępującą na wyże kościoła jak ta rosa
 479     2|            kościoła jak ta rosa Heron na Syjon.~Wynurzają się z niej
 480     2|        krokach błędnych gdzieś ganków na wysokościach, po węgłach
 481     2|               węgłach i graniach hen, na tej górze muru, po zrębach
 482     2|            chórów anielskich wstępuje na kościoła szczyty z tym "
 483     2|        społeczności był.~Lecz oto już na schody się mają przodowni
 484     2|              procesją ramiona wyschłe na kość, proszą bełkotem, by
 485     2|               wybłąkały się oto z izb na ulice z wielkim lamentem
 486     2|               lamentem dzieci, że ich na procesję nie poniosły matki
 487     2|       rozrnachawszy rączki, maszerują na piechotę te stadka płaczliwe,
 488     2|               się procesji.~Już czeka na nich korab dusz, już się
 489     2|           korab dusz, już się kolebie na cichych wodach przystani,
 490     2|              wstąpił niebawem, niczym na płyty zamkowego podwórca,
 491     2|             płyty zamkowego podwórca, na śliskie głazy ulicy złotników
 492     2|         Wychylają się z onych domostw na śróddroże wykusze dumne,
 493     2|                szukaj ramion i chłopa na zamachnięcie się takim toporzyskiem
 494     2|           rdzy. Ujrzyj takiego z dala na koniu, a wyda ci się jak
 495     2|      rycerskiego utrudzenia, których, na wspak żonglerom, na ogół
 496     2|          których, na wspak żonglerom, na ogół nie lubił odnosząc
 497     2|              zbroję - nikomu z żywych na pożytek - lecz ot: na pokaz
 498     2|          żywych na pożytek - lecz ot: na pokaz tylko i na pochwałę
 499     2|             lecz ot: na pokaz tylko i na pochwałę w ratuszu?"~"Czołem
 500     2|            Alić dzieło twoje daremnie na ulicę wystawiasz: miną gapie -