Czesc

 1     1|        tysiącem rąk wypiętrzyły się one na skończony ogrom tumu,
 2     1|       sumienia ponure upiory. A gdy one serce kobiety zhukają, całą
 3     1|      męczeństwa swego gwoździach; a one ćwieki w dłoniach obu i
 4     1|         tylko gęśle żonglera.~Grał. One w grobach kościołów trumniska
 5     1|        poetów i inne jej piękności! One serca sięgając, w pamięci
 6     1|          człecze rozszerzać zwykły. One jak na gęśli stroją w was
 7     1|         skąd - rysiem spadnie przed one tarcze skoczka chyża. I
 8     1|           wzorów. Więc nie bądź jak one!... Ilekroć nam się przytrafi
 9     2|     doczesności naszej, a wszystkie one z grzechu pierworodnego
10     2|          płaszcza rycerza wionęły w one łby jakoweś mętne wyobrażenia
11     2|    wyobrażenia rozkoszy: odgadywały one półzwierze, że tak się panowie
12     2|          okiem przerażeń. Na domiar one dwa gnuśniki, przechadzające
13     2|   monstrancjach: wzwyż i wzwyż. Zaś one z głazu wstęgi ustrzępione,
14     3|             się po placu: czekał na one dworki, które miały rycerzowi
15     3|             z miasta. Ale niewiasty one nie zjawiały się wcale -
16     3|            się wcale o to marchołty one sprośne; parskają tylko,
17     3|              nie podnosząc twarzy,- One to zawieruchy duszne wziąłem
18     3|             się z grzechem rycerza! one w sercach naszych przemoce!
19     3|          srom mój... A wiesz ty, że one twe goliardy i rybałty nawet
20     3|           sukiennicach!... Ciżemkiż one i pończoszki strojne gdzie?!"~
21     3|           męże żonki swe do się, na one łoża wysokie, pod te baldachy
22     3|             czemu składałeś na mnie one wiersze, którymi delektują
23     3|         Powiedz: te nimfy?... jakie one z siebie były?" Goliard
24     3|      najlepsze pocieszenie powiązać one myśli własne, które raz
25     3|           mieszczka nawet żadna, by one krągłości niewieściego kształtu
26     3|         była! Im ogromniejsze w was one tęskliwości cielesne, tym
27     3|         sięga nad żebro powały, gdy one karwasze naramienne z litej
28     3|               hej, zaklną się chyba one i w tę zbroicę - zapału
29     3|             ni te topielice w wodę, one dwie pogańskie boginie tułactwa,
30     4|           gwiazd to sprawa, może to one mediae virtutes - doli i
31     4|             najlepiej, że wszystkie one: brylantami przez was obwieszane,
32     4|           topielice w wody wielkie, one dwie: Sintgunt, wędrownica
33     4|        kobiet mody nie wiedzieć. Bo one same nie wiedzą nigdy. Inne
34     4|           wie o tych nimfach: jakie one były z siebie? czy ładne
35     4|     osadzając je na łodygach traw.~"One?!..."~Objęła ją nagle sapliwa
36     4|             tam nić, powiadając, że one takie były zawsze zwiewne
37     4|            się nagle w oczach aż po one szczęty okapów, które tu
38     4|      cieszyły jego palce, jakże się one cieszyły!... Bo, wonczas
39     4|             przed pacierzem. Lecz i one ścichły niebawem; zagnały
40     4|        niebieską." Tak też namaluje one panie wszystkie: za anioły
41     4|       Słyszy w tej oto żywej chwili one fletnie Pana z gościńca
42     4|             wagantów wedle ducha.~I one to zmory księżycowe sprawiały
43     4|      Bakchowe..." Na tym się urwały one słowa: już snadź dusza odlatywała
44     4|            ona wtykała w trzos. I w one j hańbie tę wielką zawsze
45     4|        otrzymywał od oświeconych za one pieśni, które ubogaciły
46     4| przytrafiały mi się ostatnimi czasy one zaszumy i zawrotności -
47     4|            odczytywać niecierpliwie one wędrowania goliarda z Pitagorem
48     4|             twoja... I nie wiadomo: one mnichy czarne - nie dominikanyż
49     4|              bracie poeto, doznał w one j chwili widzenia wróżebnego?
50     4|           żądz zatajonych rodzą się one wszystkie."~Opadły przeora
51     4|             Bo czyż budzą się w nas one ducha troski a nieukoje,