Czesc

 1     1|       gromady rozbrzęczał się koło niego, wejrzał na słuchaczy swoich.
 2     1|       natręctwem, wyszło naprzeciw niego jakby własne serce jego,
 3     1|        kobiecą odpowiadała pani za niego sama, szukając zarazem prędkiej
 4     1|        bohatera! Już się śmierć na niego czai..."~Mieszczanie ze
 5     1|           rąk czyichś wydębiła dla niego. Gdy pierwsze zdumienie
 6     1|        tłum gwałtownie i wypadły z niego kobiety. Któraś z nich widziała
 7     1|             Panie - przystępuje do niego z impetem - panie! człekże
 8     1|     bękarty."~Czuł goliard, że i w niego tu coś trafia; żachnie się
 9     1|        białka oczu wytrzeszczył na niego; a palcem to na się wskazuje,
10     1|          to na się wskazuje, to na niego, i z powrotem znowu: "Jaż
11     2|         rzekł zasiadając naprzeciw niego tak, że go kolanami dotykał. -
12     2|        lekarza."~Ledwie odeszli od niego, a rycerz sposępniał coś
13     2|          kobiecie. Wróciła tedy na niego ta fala tęsknoty i objęła
14     2|              powiada z pogardą dla niego. - I oto jak utył w dostatkach!"~"
15     2|        ludzkim roju.~Oto wprost na niego idzie dziewka strojna; nuruje
16     2|          dziko wywichrzył się spod niego włos płomienisty. A ręce
17     2|          węgła następuje wprost na niego ten ruchomy słup kiru. I
18     2|          łoskotem, zbili się wokół niego w stado owiec.~Tuż za nimi,
19     3|            wiedział, czego chcą od niego. Więc się tylko szponami
20     3|       wieży kościoła zabiega przed niego nagłym wyskokiem chmara
21     3|     gędziec lub pieśniarz wyrósł z niego."~I on jad wsączywszy mu
22     3|            tego komina!" - drwią z niego żaki. On czyni przecie te
23     3|    urągowisko!~Oto idzie naprzeciw niego, uśmiechnięta tym pytaniem:~"
24     3|          Dziewka już tam warzy dla niego na żużlach komina polewkę
25     3|            poskoczą oporządzać dla niego stół w wysokiej nyży pod
26     3|    świadczył może?!" - doskoczy do niego z nagłym impetem któryś
27     3|     kuglców kaptur dzwonkowy, by w niego się przystroić.~"Miejcież,
28     3| niespodzianym zwrocie tę uraczę do niego. - Wina!..-" - ryknie nagle
29     3|         ramion splotem, pcha się w niego twarzą i piersią, i wybucha
30     3|         nie zadasz!" - doskoczy do niego goliard jakby z pogrozą
31     3|           Tu począł odsuwać się od niego po ziemi.~"Ale diabła igrcowego
32     4|            na gościńcu i hukają na niego z daleka. Patrzą: przysiada
33     4|             Kościół biskupa mieć z niego nie będzie. Bo nad szkoły
34     4|          całują. Kotłuje się wokół niego na gościńcu rzesza młoda.~
35     4|      wszystkie już dusze tułacze z niego wygarnął."~Lecz on stwór,
36     4|          gościńcu, gdy trafem koło niego przewieją - ku naszym samotniom!
37     4|           przeor podejmie tylko na niego to ciche rozświetlenie oczu.~"
38     4|           kości nie przegrałbym do niego wiersza mego. Nie przegrałbym!" -
39     4|      niejakim czasie tak ciepło na niego popatrzy, tak długim zaciągiem
40     4|            od mnichów wykradła dla niego dziewczyna. "I znowuż ona!" -
41     4|       przewiała, zda się, tuż obok niego.~A że tak oczyma i duchem
42     4|           Jak gdyby zasiadł wprost niego na ruin którymś głazie,
43     4|         kwiatów. Ledwie czasem dla niego - by z bólem oczu ślepnących,
44     4|            tym, co tu wysłuchać od niego musiał.~Brat furtian połę
45     4|    siedmioramienny; wije się wokół niego Drzewo Życia... Nie odlewów
46     4|            jakowychś, których koło niego nigdy nie bywało. Poczekawszy
47     4|            krok nie odstępowali od niego. Gdziekolwiek przeor się
48     4|          podczas i wyskakuje przed niego - pląsający na kopytkach
49     4|          słowo słyszałem to już od niego. Jakbym z goliardem wciąż
50     4|      korzeń. Więc młodym płonkom z niego nie bluszczem czepiać się