Czesc

 1     1|          wystawić waganty na rynku. Kto się tańcem nacieszył, szedł
 2     1|            najlękliwszymi; skakał - kto młody, kto poważny - rozprawiał:
 3     1| najlękliwszymi; skakał - kto młody, kto poważny - rozprawiał: święcili
 4     1|       niepewność jest w tym wielka, kto z nich jest aptior ad amorem:
 5     1|             ich szczęścia motyli. A kto mądrzejszego jest serca,
 6     1|             głosić ochoczo każdemu, kto słuchać zechce; a więc nie
 7     1|     rozchwytywały po wieczernikach. Kto gębę sprawował, gardła nie
 8     1|          łkajże, człeku, na ulicy!"~Kto zgadnie i powie, jakie to
 9     1|            naród to wolny; że gbur, kto się na słowo igrców obrusza;
10     1|       rzekniesz, bezwładnym - jakby kto garść żelaziwa o ziem cisnął -
11     1|             miasta.~Żonglerów jakby kto na sto koni wsadził; każdy
12     2|        niejednym człeku.~Rzucał im, kto dobry, jaki ochłap na drogę:
13     2|             każdemu rozkazujemy, że kto z dzielnych wierności sobie
14     2|             proszą bełkotem, by ich kto miłosierny zawiódł do kościoła:
15     3|             rynku wonczas nie było! kto nie pląsał tą porą! - a
16     3|          Dadzą co, nie dadzą: gbur, kto z wesołą kompanią zawczas
17     3|            mnożą samą ochotę życia? Kto wreszcie pierwsze wieści
18     3|        winie. Przykre masz serce."~"Kto ci te szmaty kupił?!"~"A
19     3|        ławie, zażądał kęsa chleba - kto po chleb sięga, ziemi się
20     3|         pijemy życia ochoczość... A kto wszystkiemu złu uchylić
21     3|            przysiadła i na każdego, kto tylko zagada, przenosi oczy
22     3|   wszystkich.~Zgoła piekło rozpęta, kto igrców i żaków na siebie
23     3|       zaklęcia kreśląc w powietrzu. Kto zaś gadkom o rybałtkach
24     3|            za późno temu na pokutę, kto za kobietę skarbonkę klasztorną
25     4|        dawał się z powrotem bestii. Kto zaś do doli swej od progu
26     4|            myślą rybałtki.~Wiadomo: kto żaczkiem od waganctwa rozpoczął,
27     4|             od drzewa się oderwie - kto z nas wiedzieć może? - i
28     4|      oślepnąć musi, powiedziano mu, kto ją ujrzy za życia w glorii
29     4|        milczenie - i w modlitwie. A kto pracuje, modli się - powiada
30     4|            gada, sobie przytakuje.~"Kto wedle ciała po świecie chadza,
31     4|    przewieją - ku naszym samotniom! Kto wedle ciała chadza i błądzi,
32     4|            Łukaszowi głos przeora:~"Kto ducha oświeceniem w sobie
33     4|      podzwonne strun, jak gdyby tam kto gęśle o ziemię rzucił i
34     4|          dość dobrym było dla tego, kto nas przypadkiem nawiedził.)~"
35     4|            na drogę nie otrzymał... Kto tu grzeszniejszy? Kto -
36     4|               Kto tu grzeszniejszy? Kto - franciszkanin na wskazania
37     4|    wskazania miłości mniej baczący? Kto dolę, sumieniu łatwiejszą,
38     4|      czterema rożkami... Widział to kto coś takiego!"~Ta całkowita
39     4|           potarganie tak gwałtowne? Kto zgadnie, gdzie ryba w wodzie
40     4|             mnichów wraca - myśli - kto go wie...?" A rozbrojona
41     4|          swych chuci miodki hoże. A kto nie wyrywać się będzie tej
42     4|       targnął się na swe życie ten, kto wyśpiewał o Sądzie Ostatecznym
43     4|           dominikanin, Berchtoldus: Kto im grosz daje, w grzechu
44     4|            wtóry zapalać gromnicę.~"Kto zacz?!... Werda?!..." -
45     4|     ważniejsze: życie czy śmierć? i kto bardziej szanowny: poeta
46     4|          Chyba to nie mężczyzna?... Kto ich tam wie - w Misericordii
47     4|  przyśpiewując tą szczęką zębatą:~A kto do dna wypił dzban, ~komu
48     4|        gawędach żaków. (Biada temu, kto stoi o żaków chwalbę i porywy!)~
49     4|  Najmądrzejszy dla nich zawsze ten, kto ich rozrzewni i przypochlebi
50     4|         radosności pierwszych. Może kto z was widział ich również