Czesc

 1     1|         ciemnym i rzemieniu za pas cały. W poważnym otoczeniu domostw
 2     1|       pierś mu grać miała, tak się cały w jedno z gęsią zwierał,
 3     1|      murarze, goliardy i lekarze - cały ten wasz ordo vagorum!...
 4     1|       dziergane i postronek za pas cały.~Długo grzmiał jeszcze kanonik
 5     1|          Tak się błąka przez dzień cały, wlokąc po komnatach te
 6     1|             Zasępił się, skobuział cały w zamyśleniu. Jakby na bardzo
 7     1|         się nagle grozą na kościół cały - aż się rozchwiały po stallach
 8     1|           Otoczyć kazał król rynek cały i rozjąć panów przez straże,
 9     2|            Jesteś wszak sam z nich cały: z żonglerów ducha. A wielu
10     2|          stał kupiec, białą chustą cały wraz z głową omotany i wyzierający
11     2|         dziada i diabła takiego za cały kościół w piersiach mieć -
12     2|        żałoby przysłania nam świat cały,~Huczą ulice wciąż. Zewsząd
13     2|         królewskim słowem na rynek cały, dudni pod stropem sukiennic!...~"
14     2|           załamania bezładne - nad cały ten chaos ludzkiego murowiska -
15     2|            go tedy prowadzać dzień cały. Tak się dziwnie zdało goliardowi,
16     2|          nimi i mury miasta: świat cały i zmierzch!, i prześwietlił
17     2|      nikłości postaci swojej. Gród cały nabił się już było do wnętrza
18     2|          ministrantów, gdy się lud cały pokotem pochyli, hukną organy
19     3|         znużenie w cierpką powagę; cały ciemnym płaszczem zatulony
20     3|       zanim się opatrzył, przegrał cały swój zarobek dzisiejszy.
21     3|         woli. Tylko diabeł potrafi cały ich rozpęd w człowieku przetargnąć
22     3|            Babilonia wielka!~Mnich cały ocknął się w duszy.~Chwyci
23     3|       kurka potrącił i zamotał się cały w jej swędy i dymy.~Ciemność
24     3|          tu, lekarz, z wami. Zgoła cały nasz ordo vagorum zbierze
25     3|   wypełniając sobą rozwór wnijścia cały. Srogi ceber hełmu jego
26     3|             Zasępił się, skobuział cały w zamyśleniu. Ulgła się
27     3|          było mu w tej chwili: tak cały osępiał nosem i brwiami.
28     3|          wami pokroczę bo mi świat cały nowym tętnem w żyłach gra
29     3|       bardziej obie wieże, zaś tum cały wydaje się teraz ni to w
30     3|      sprawa ważniejsza tu spłonął, cały gród>~Osłania mnich piersi
31     3|           ogarnął, zapal się w nim cały: rozpłomień w sobie i ducha
32     3| rybałtowych aż się mieni gościniec cały. Bokami zasię, chyłkiem -
33     4|             gwiazdy na wyży. Świat cały za organy staje, na których
34     4|           po wagantach.~Pochód ich cały runął snadź na tamtą stronę:
35     4|          rozwiewa się na widnokrąg cały - wsiąka, rzekniesz, w Empireum
36     4|              Zasapał się, zadyszał cały, a i poczerwieniał na twarzy
37     4|       sobie bożyca ton, zapadł się cały w koźlą swą naturę. Już
38     4|     grzbietu! przepiję uniwersytet cały! Za psałterz, mszał i dewocjonał,
39     4|        błyskawice przez nieboskłon cały - to tu, to tam. Olbrzym,
40     4|    sarkofagu śród kolumn.~I stężał cały w zimnej grozie czoła -
41     4|         złocistości toń zalewa sad cały; jaśnieją w niej już tylko
42     4|            wyciągniętych dłoniach, cały w doznanym widzeniu oczu
43     4|         siebie, przepatrując ogród cały, wszystkie jego ścieżki
44     4|             Bo klasztor zamarł już cały.~Brata Łukasza w ogrodzie
45     4|           duszom. I nachmurzył się cały. Jakże bo przepędzić od
46     4|        kuźni przed miechem rzucają cały blask swój ognisty w czeluść
47     4|            budowano w grodzie, jam cały - duszą i dniami wszystkimi -
48     4|      występuje ku nim brat Łukasz, cały schowany w kapturze i sam
49     4|       rozjaśni wam w duszach świat cały - do żywego serca Franciszka!"~
50     4|      nieomal w hałasie moim na dom cały. I z oczyma dziecka u szyby,