Czesc

 1     1|         opieszałości powszechnej. I sama, od nie ociosanego głazu
 2     1|     rzekniesz, nawet opokę Piętrową samą skruszyć by zdołały!~Daremnie
 3     1|          rozdygota dzwonki, że choć sama murem stoi, drgają wszystkie
 4     1|             i baba sprzed kościoła, sama w tym zarojeniu się ludzisk
 5     1|         opodal na ławie położył, by sama żebrała. A gdy ludzie zabłąkiwać
 6     1|           odpowiadała pani za niego sama, szukając zarazem prędkiej
 7     1| rozradowania uśmiecha się doń chyba sama gwiazda poranna w siostrzyc
 8     1|           rycerza pozór grzeczny. A sama rozpina powoli opaskę czółka
 9     1|         noża w dłoni wstąpiła pani, sama jak widmo nocy - i tajemnica. (
10     1|             i pobożność, rzekniesz, sama - oddaliły się stąd precz.
11     2|             płaczem, który i śmierć samą wzruszyć by zdołał. - Żyć!..."~
12     2|            się ludziom jakby ochota sama i radość życia serdeczna!
13     2|             pogrozy, trądy i śmierć sama.~Oto wychyliwszy się zza
14     2|          już pono wydarto, bo wszak sama pani to była, w osobie własnej!
15     2|              któremu i ta szyja owo sama wyciągała się jakby z cisz
16     2|        sromotnie Parsifalowa zbroja sama, wywieszona u bramy płatnerza.~
17     3|             pomocy zaniechał; nóżka sama trafić w strzemię musiała.
18     3|          jej głowa na wiotkiej szyi sama się słania ku zapatrzeniu
19     3|              Oto wtuliła się któraś sama takiemu w kosmate łapy.~"
20     3|        oddaje, więc kompania wesoła sama ściąga zeń rzemień skarbonki.
21     3|             księżmi i sąsiady cnota sama święcić się pono chciała.~
22     3|           czuprynę - by wydymiło. A sama wymknie się chyłkiem z piwnicy.~
23     3|             krótkie, czy że książka sama odsuwała się za każdym razem
24     3|       srebrne ćwieki. Onąż to czarę samą ukazała mu czarnoksięską
25     3|       niepomne i rade, że się psota sama nastręcza, wsunęli pod te
26     3|          stroje cieszą oczy i mnożą samą ochotę życia? Kto wreszcie
27     3|           ma wcale - nic! Sprośność sama! - podjudza się patrzeniem -
28     3|          kamractwo, drużbę i miłość samą - od lat tylu dzban jeno
29     3|       wilczku ty skrętny, bo cię tu sama chyba roz...! No, chodźże,
30     3|           pod obuchem na bruki igra sama - wagantów bojownica ze
31     4|            pachniała, lecz dobrocią samą.~I nie posilając się jadłem
32     4|          beczka księgi. Muza w niej sama jak w trumnie leży. Mistrze
33     4|           tonu jest i mądrość nawet sama w księgach, i klerków samotna
34     4|          człeczego - i ponad miłość samą."~"I franciszkanin to wszystko
35     4|            z głazu na głaz ponosiło samą. Że grobowcowe to niegdyś
36     4|    przysłonięcie rabie:~"Pani Wenus sama!"~Ten krzyk bałwochwalstwa
37     4|             światy.~Życia radosność sama zataiła się wokół ruin świątnicy
38     4|        wszystkich dalach, a już oto sama zaplątała się w jakoweś
39     4|        czegoś lęka - boi - nad czym sama u krosien!..."~Na ramiona
40     4|         Fauna w tańcu i pod winnicę samą. Tu przypomniał sobie nagle
41     4|          już muzyka opiła się chyba sama cypryjskiego wina słońcem
42     4|     tanecznego kłębek nie omota się sama, Ariadna szalona! póki jej
43     4|     sumienia. I rozterce oddała się sama.~Tym ci większej, że z myśli
44     4|         smutkom! Nawet święta Klara sama...~Tak oto mówić do się,
45     4|         ochota:~"Nawet święta Klara sama na daszek pod oknem swej
46     4|             tę medytację: "Śmiercią samą i grobem cuchnącym jest
47     4|        szczodrość nie w czas śmierć sama wypysznia się tylko nad
48     4|             poecie, i śmierci bodaj sama!"~Zbiry pod murem aż się
49     4|            swoim już teraz krześle: sama gospodarzy w tej chwili.