Czesc

 1     1|           murów i skały ciemne po nocy ogromy wysunie się z tej
 2     1|    niepokój drgający na niskim po nocy granacie nieba. Pod świerszczy
 3     1|            wieje śmierci groza po nocy głuchej. Pani płacze. A
 4     1|   policzki tuli wystawiając w lęk nocy tylko oczu poblask gwiezdny.~
 5     1|        wyroił się tłum milczeniem nocy jeszcze objęty, jakby snów
 6     1|           Coś z burzy tęsknot tej nocy i gwiazd uroku pozostało
 7     1|     wstąpiła pani, sama jak widmo nocy - i tajemnica. (Nie będzie
 8     1|        młodych sobie.~Groźna jest nocy zamkowej ponurość, głucho
 9     1|  rozżagwione jego wspomnienia tej nocy wkradł się z nagła melancholii
10     1|        dalej: i na tym zamku padł nocy niedawnej rycerz jakiś. (
11     2|          nazbyt miła, zmarłam tej nocy w przepychu i bogactwie
12     2|          czepcu.~"Ja nie chcę tej nocy umierać!" - wybuchnie przeraźliwym
13     2|           trzeba wcale gwałcić po nocy.~Tak postanowili na rozum
14     3|          zgadniesz, jaką kotka po nocy będzie, W tej zasię nadziei
15     3|     nierzadko tylko te gwiazdy po nocy świecą, a rankiem ptaki
16     3|     pogaduje? I że wy właśnie tej nocy rozpocząć go macie?"~"Ładny
17     3|         naświetlać się poczyna po nocy głębokiej. Zda się mrze
18     3|        obu rozpostarł się płaszcz nocy i skrajem o mury miejskie
19     3|         sówki ponurym śmiechem po nocy. Tylko nietoperze miotają
20     3|          błyskawicowym rozdarciem nocy pada na kościoła szczyty.
21     3|      murów gęstwa tajemniczych po nocy cieniów tumu; aż ocknie
22     3|       złym pomrukiem ruszonego po nocy spiżu. Z ciemnej wyży, słyszy
23     3|     nawiedziło gród, wysyłało tej nocy swe bezszelestne gońce za
24     3|         gwiezdną kopułę grodzkiej nocy, m ten okręt z Zamorza,
25     3|          smutniki, w poodpustowej nocy śniły tak może u progów
26     3|          murze stoi na ścieżaj po nocy otwarta brama grodzka; most
27     3|   wszystek lud wędrowny, jaki tej nocy wysypał się było z bramy
28     3|        żaczki grodzkie, które tej nocy porwały się było w światy -
29     4|      nagła, jak te żabie chóry po nocy. Gdy tak zmilkną na czas
30     4|          na stopach, a ochocze po nocy u dróg rozstaju. Srebrzą
31     4|      otrząsają już z siebie tuman nocy: dołem zatulone w bielejące
32     4|        się mnichowi, że zmora tej nocy dościgła go w celi.~I ze
33     4|        nie wyrywać się będzie tej nocy z grodu?!... Niejedna z
34     4|           jawił mu się wówczas po nocy, gdy z ogrodu bram wylegały
35     4|      pasterz.~Tak było wonczas po nocy.~A gdy tu, w klasztoru ogrodzie,
36     4|    opatrunki jakoweś, założone mu nocy poprzedniej przez lekarza -
37     4|      imienia u ludzi, zmarłem tej nocy grzeszną śmiercią włóczęgi -
38     4|        długo targane w upiorne po nocy zjawy, teraz dopiero powracają
39     4|      imienia u ludzi, zmarłem tej nocy grzeszną śmiercią włóczęgi -
40     4|         osoba otyła i wszczyna po nocy larum żałobne. "Ludzie wy
41     4|        osoba taka ważna, by aż po nocy?...~I jedyna oto w mieście
42     4|               Cicho tam, pani, po nocy bądź! bo na ratusz weźmiemy!" -
43     4|     ponury. Cni mi się bardzo tej nocy w samotności mojej. I łeb,
44     4|           pewnie widać, teraz, po nocy, ciemność jeno ponura zwisa
45     4|           spogląda na kamrata tej nocy, który pił, bo pił rzetelnie,
46     4|          samej gdyby spiż żywy po nocy.~On już tylko włos wichrzył
47     4| grabarskie sprawować im kazano po nocy. I to dla kogo?!... Tyle
48     4|    granicą święcić się począł tej nocy - żądz sabat wtóry. Wzgardzony