Czesc

 1     1|    gnuśną nieufność w zbawienie duszy. Opustoszały po grodach
 2     1| zobojętnienie zarówno dla spraw duszy jak i ciała. Że zaś łoża
 3     1|      między ciszą a gromem mowa duszy śpiewna, którą Dawid z Bogiem
 4     1| opieszałości, gdzie nad lampami duszy baczenie mają już chyba
 5     2|      ciała choroby wszystkie, i duszy zniemożenia wszelakie zjadł
 6     2|        mądre niewiasty. Alić na duszy zaniemożenie, gdy pacierz
 7     2|      ten koniec ów ciała smęt i duszy zaniedbanie w melancholii.
 8     2|       budzi, niczym w skupieniu duszy, oraz ta niecierpliwość
 9     2|       obcego człeka, czy tu aby duszy swej w niebezpieczeństwo
10     2|         nazbyt już szczodrą dla duszy w czyśćcu tak lichej, a
11     2|   pokutę nie dano, gdy dla twej duszy już tylko piekieł beznadzieja -
12     2|       żyłach jął mu zapalać i w duszy dziwne obrazy, a mącić nimi
13     2|         rzeszę - takie jest dla duszy figmentum zbożnego stłumienia
14     3|        różę; może ujmie wonczas duszy ciągłego przypominania tej
15     3|        z głowy i młodą ochotę z duszy panu mężowi oddać trza w
16     3|       tak było, a wierzący w to duszy swej w pokuszenie nie wiedzie -
17     3|         Mnich cały ocknął się w duszy.~Chwyci ją za rękę jak w
18     3|        A piekło toś sobie sam w duszy nagotował myśleniem. Innego
19     3|         Musiałam ci się w głębi duszy nazbyt podobać w sukni.
20     3|         wciąż:~"Piekła nie ma?! Duszy nie ma?! Wieczności nie
21     3|   niebezpieczeństwo dla ciała i duszy jest w sztuce każdej."~"
22     3|     niedołęgom, a współczującej duszy chrześcijańskiej diabłu
23     3|     dobro wasze, kobiece, nie w duszy jak u nas. Stąd wątpienie
24     3|        mocy, ile ich robotnik z duszy swej udzieli - hej, zaklną
25     3|  świętego Augustyna: "Nie dawaj duszy swej kobiecie!... De carnibus
26     3|   tułaczej: potykaniem osiadłej duszy grzęźnieniem płomieniem,
27     4|      chwili najwyższego tryumfu duszy, zaśpiewał hymn błędnego
28     4|       Aleksy umiłowaną żonę dla duszy swej, żądnej zbawienia.
29     4|     odjął darów sztuki twojej z duszy nazbyt wątłej, którą nawet
30     4|        ucznia - a nie wejrzenie duszy łaknącej światła.~Więc przeciął
31     4|    święte policzona była, skoro duszy ludzkiej za żywa raju doznać..."~
32     4|          gdyby dla oczyszczenia duszy i zaskarbienia sobie Jej
33     4|       nie ulżonym grzechem swej duszy."~Zdało się mnichowi, że
34     4|        sardyńską włość~- pogodę duszy mej, o Synu, daj, Latony!...~
35     4|        kobieta rzecz potępiona, duszy szkodna, cielesna wskroś:
36     4|           tą pięknością ciała a duszy swej rozkładem: pulchra
37     4|    powiada Paweł... I to jedyne duszy doznanie, a cud prawy: Ducha
38     4|        i kwiaty, gdy wydało się duszy samotnej, że jest jak kwiat
39     4|              wszystkich smutków duszy kiry uskrzydlone!...~- kalwarii
40     4|         w codziennych świątkach duszy, a maić ku temu tatarakiem
41     4|     zdoła kiedykolwiek wymodlić duszy swej zbawienie. Do farb
42     4|    jałmużnę wyzwolenia dla jego duszy. Aż ją mąż w tym pohamować
43     4|      będzie, i bardziej pomocne duszy czyśćcowej.~Pochwalili to
44     4|        jelenia u strugi - obraz duszy żądnej zbawienia.~Alić tu
45     4|         staremu uczyniło się na duszy jakoś delikatnie - kawalersko.
46     4|  Ratujcie!" - zabełkotał w nim, duszy już chyba samej na wspak,
47     4|      bezradna jest przed acedią duszy młodej. Jeśli cieniem samego
48     4|      dziś wcale: zbrakło może w duszy tych najświeższych kolorów