Czesc

 1     1|    biciem serc tysiąca, owisły i ramiona w bezczynie. Dusza, w zespole
 2     1|           nad uszami wrzasnął, a ramiona mocne pociągnęły gwałtem,
 3     1|          i krzyżuje na piersiach ramiona:~"Śmiertelną żądzę chwały
 4     1|          szyja biała, wyskrzydlą ramiona jej białe, niczym z urocznego
 5     1|   wywiedzieli, wznieśli ku niebu ramiona dziękczynne.~Zaludniła radość
 6     1|       same.~"Panowie! - rozkłada ramiona matrony - panowie, opamiętanie
 7     1|      muru, patrzącym bywało i na ramiona jej nie osłonięte wcale,
 8     1|   Goliardowi chciały zrazu opaść ramiona.~"I czegóż to żal ci jeszcze?
 9     2|      gdyby już ją przystroiwszy, ramiona na piersi krzyżował i w
10     2|        teraz targać i szczypać w ramiona: jaki grzech to? jakie jego
11     2|          rozciętej przed licem w ramiona krzyża, obwieszczał swe
12     2|        oni nuże łasić mu się pod ramiona i skomleć za jałmużną litościwego
13     2|          się z wdzięcznością pod ramiona braciszka tulą się do habitu
14     2|         mu się myśli i rozłożyły ramiona przed kramami:~,,Odpustową
15     2| siwobrode; wyciągają za procesją ramiona wyschłe na kość, proszą
16     2|          po pas sięga. Przy niej ramiona ni to z powróseł poza łokieć
17     2|         Spręża grzbiet, rozciąga ramiona... Alić pierś człecza, ni
18     3|       już się nie tuli, a wprost ramiona na szyję mu zarzuca.~"Poskoczyłabym
19     3|          rzutem wgarnie mu się w ramiona - całym ciałem, bo i nogi
20     3|      niemą wargą! A chwyciwszy w ramiona, poniósłbyś mnie na gościńce
21     3|          nauczycielowi, porwą na ramiona. Któryś z nich puchar czym
22     3|         obłękiem trzymać mu każą ramiona, czyniąc go jakby odętym
23     3|           rozkrzyżował poza sobą ramiona, szeroko rozwiał poły purpurowego
24     3|         to wszystko gęślarzowi w ramiona, czyniąc go sobie czeladnikiem
25     3|  wszystkiemu gotów."~A krzyżując ramiona na fartuchu, przygląda się
26     3|     kolana padł i pręży ku niebu ramiona oba, pomsty nieba wzywając
27     3|        rozrzuciły się na brukach ramiona martwe, ściskając jeszcze
28     3|          dłoni. Oto wiodą go pod ramiona i wloką w miesięczne tonie,
29     4|   Gadkarz płaszcz swój czarny na ramiona jej zarzuca, by się tak
30     4|         wietrze łopocą, lecz jej ramiona w stroju czerwonym, pod
31     4|         huknie nagle, wyrzucając ramiona ku górze. Jak żagiel powiała
32     4| przygnębieniu, ku ziemi opuszcza ramiona. Aż się przeor nachmurzył
33     4|       dusza inna - płowymi aż po ramiona kędziory.~"Nie stoim my
34     4|      ciałem.~Chwycił ją mocno za ramiona oba.~"Bij!" - woła w szlochu
35     4|       nim siedzi, lecz na ziemi. Ramiona splotła na kolanach jego,
36     4|              Chwycił ją znowu za ramiona i trzęsie z całych sił.~"
37     4|       piersi jak jabłka i różowe ramiona.~Siostrzyce starsze tymczasem,
38     4|  stęgłości, biorą na swe plecy i ramiona tych blasków roje. Tak dyszy,
39     4|      czym sama u krosien!..."~Na ramiona ją snadź siostra schwyciła
40     4|  kielicha - pierś biała i różowe ramiona w rozwiewnym zasnuciu strzępiastego
41     4|           ziemi samej: w polipie ramiona Cybeli wielopierśnej.~A
42     4|   sprzecza. Nagle rozwala nogi i ramiona i ku słońcu na zenicie,
43     4|              zatulą się piersi w ramiona - jak gdyby z głazu samego
44     4|       swoją!..." - Wyrzuciły się ramiona mnicha w tęskliwości nagle
45     4|         i ku Stworzeniu sprężało ramiona mnicha. - Panowej fletni
46     4|       wezgłowia wyciąga ku żakom ramiona.~"Wy jesteście na Monsalwacie!