Czesc

 1     1|            się tu i mnich jakiś, z klasztoru za opasłość wygnany, i klerk,
 2     2|          wyśle, kędy zechce - i do klasztoru nawet. Groszem wszystko
 3     3|          przez to się sta nie - na klasztoru chwałę... Oto napatrzyłem
 4     3|            w palcach. U figury pod klasztoru murem złoży tę różę; może
 5     3|         konia.~Pędem ruszy brat do klasztoru. Lecz zza wieży kościoła
 6     3|          porwać się chciał było do klasztoru przed nimi to padł mnich
 7     3|      okrzyknie się za nimi:~"Za to klasztoru okradzenie będzież mnie
 8     3|          sumienie samo... Za ciszą klasztoru zawyje nieraz coś w człeku
 9     3|         goliardii żywota swego. Do klasztoru zatęsknił w wielkiej nagle
10     3|             wędrowanie. idź okowy! klasztoru zerwij Normana! krew żyłach
11     3|          żądze! - wyjrzyj z cieśni klasztoru! - podnieś głowę na wypisane
12     4| franciszkanin. Za siebie, w stronę klasztoru wciąż się ogląda, żegna
13     4|         uderzeniem wracał mnich do klasztoru: przepaść dusz tułaczych
14     4|         mnich niejeden wypędzony z klasztoru, choć go miłosierdzie braci
15     4| wszechcudna!..."~W otwartej furcie klasztoru stał przeor z bratem furtianem
16     4|    szkatułą i cenniejszych skarbów klasztoru nie uronił, okaże się rychło
17     4|        bratu Łukaszowi.~Furkną nad klasztoru wieżę, polecą w górne kręgi.
18     4|     mnichów podjęli to dzieło - na klasztoru chwałę. Nie gotowym zawsze
19     4|        odbiegł kamratów do waszego klasztoru. Niech się tu, w ciszy serc
20     4|     wędrowny zamakał się bywało do klasztoru.)~"Ktoć, bracie goliardzie,
21     4|          Po wielomiesięcznej ciszy klasztoru, w obcowaniu z nieoświeconymi
22     4|        furty, dokąd jako gospodarz klasztoru odprowadzał goliarda. To
23     4|   grzesznik największy, który mi z klasztoru na noc całą zabałamucił
24     4|       świat, między murem i okopem klasztoru. W długi zacień tego rozdołu
25     4|            i cedrowe drzewo samo u klasztoru furty wydawało się Salomonowych
26     4|            przepaść!..."~Szedł pod klasztoru murem jak ścieżką wygnania
27     4|           myśli - krąży wokół tego klasztoru. Zwietrzył snadź grzech
28     4|            na pustynnej drodze pod klasztoru murem... Tam, u furty, zatrzymuje
29     4|      skowyczało to skrzypienie nad klasztoru furtą. I wypłoszyło coś
30     4|        świat. Tuż pod sobą widział klasztoru rozłożyste dachy i cedru
31     4|           stoi tam w kamieniu, pod klasztoru murem. Wyciągnij ręce do
32     4|           wyrzucali tu pewnie - za klasztoru niedobrą granicę - jak to
33     4|          już czarem tych ruin - za klasztoru niedobrą granicą.~Bo oto
34     4|            pora maczane w kwiatach klasztoru."~Ta pochwała tak uszczęśliwiła
35     4|       wonczas po nocy.~A gdy tu, w klasztoru ogrodzie, śród słonecznego
36     4|          zda się, i wzdychają mury klasztoru.~Wtórują temu kawki u dzwonnicy.~
37     4|           głuszonym we mchach. Pod klasztoru furtą zatrzymał się jakby
38     4|         pewnie w to złe miejsce za klasztoru granicą."~Z zaświstem jędz
39     4|         wieścią od furty:~"Igrce u klasztoru bram!"~Dwa razy powtórzyć
40     4|            czas na złym miejscu za klasztoru granicą tam był! był! był
41     4|            po korytarzach plotkarz klasztoru.~Podwójnym szeregiem od
42     4|           trafili w ono miejsce za klasztoru granicą.~A teraz oto, gdy
43     4|         złożone w krzyż.~Gospodarz klasztoru zgotował włóczędze szczodrobliwe
44     4|         światła na złym miejscu za klasztoru granicą święcić się począł
45     4|            poniewiera się za wałem klasztoru!" - sarkał mistrz.~Idzie
46     4|           dół, jakby na fundamenty klasztoru - tu posiewem Franciszka