Czesc

 1     1| wypogodzonym na chwilę obliczem, powiada za podziękę całą:~"Święty
 2     1|      ludzie o gędźbie gwarzące i powiada, jako ta sztuka nad króla
 3     1|         w tym podniesieniu głowy powiada doń jakby z góry:~"Od pół
 4     1|          odgadnąwszy coś niecoś, powiada o sobie:~"Pięćdziesięciu
 5     1|        czas wierzenia człecze" - powiada pociągając dłońmi po wisiorach
 6     2|   błędnym dawniej był i osiadł - powiada z pogardą dla niego. - I
 7     3|     świata w oczy wziął: księga, powiada, piękniejsza przez to się
 8     3| powszedniego chronią nas obie" - powiada żakom na pouczenie.~Zaś
 9     3|         wraz na izbę okrzykuje.~"Powiada, że się nazywa Helena."~"
10     3|        Prawdą jest, co o skoczce powiada! Panią tu ona Pośród nich
11     3|         rycerzy w nyży okiennej, powiada dalej:~"Przeciwi się temu
12     4|         by pieśni posłuchać im - powiada młódź starsza - najpiękniejszej,
13     4|      kładzie mu rękę na głowie i powiada za wymówkę całą:~"Strzeż
14     4|         kto pracuje, modli się - powiada święty Bernard."~Poczuł
15     4|          Czymże my, słudzy Boży, powiada, nisi quidam joculatores
16     4|       znów wygodnie na skrzyni i powiada:~"Ad laetitiam spiritualem
17     4|     skarcony - już nic złego nie powiada. Po chwili, chcąc naprawić
18     4|      pytającym głosem do się coś powiada i po celi franciszkańskiej
19     4|       się raptownie. A po chwili powiada:~"Dopełnienie w duchu, tonie
20     4|          się w niej na kolanach, powiada, jak to najmilsi bracia
21     4|   zdumieniu. "I franciszkanin to powiada?! Tak miłość, by najczystszą,
22     4|        franciszkanin to wszystko powiada?!"~A przeor podejmie tylko
23     4|           Nie z wędrownych on" - powiada przeor na uspokojenie.~"
24     4|      człowiek z nieba niebieski, powiada apostoł."~Nawet księgi przestały
25     4|          skoczkę od się precz. I powiada, że nie obije cholewą lub
26     4|          wcale tak nie jest, jak powiada, może przed własną duszą
27     4|      naprzykrzonym rozpytywaniem powiada jej - ot, by rzec cośkolwiek -
28     4|       odnawia, ode dnia do dnia, powiada Paweł... I to jedyne duszy
29     4|          A ze wzniesionym palcem powiada mu ku przestrodze ostatniej:~"
30     4|        Joachim święty. I wtedy - powiada - kierować będą losami człowieczeństwa
31     4|     kończąc swe nowiny od furty, powiada głucho:~"Znaleźli kamraci
32     4|        na tę drugą szalę. Bowiem powiada najwymowniejszy ojciec kaznodzieja,
33     4|     przyprowadzonego tu z ulicy, powiada od proga:~"Zdumiewają zawsze
34     4|       tapczan prosi. "Miękko!" - powiada klepiąc miejsce wskazywane
35     4|         ona.~"Byś się nie bał! - powiada nalewając mu szklenicę. -
36     4|    zazdrośnie te wspominki jego, powiada głucho:~"Przed wami to,
37     4|       uśpionego snem wiecznym. I powiada:~"Spokorniałeś, bracie?!
38     4|       Sądu chwilą. "Ty jedynie - powiada święty - będziesz się wtedy
39     4|       wciąż jeszcze po włosach i powiada cicho:~"Żeście mi dziecka
40     4|    chciał.~"Oto mój najcichszy - powiada - mój najbardziej milczący!
41     4|        zwiduje po ciemnościach?~"Powiada, że na fletni mu wciąż przygrywa
42     4|         franciszkanin taką rzecz powiada?! Tak miłość dla ludzi poniża?"