Czesc

 501     2|   niezrozumieniem. I nie pochwalą cię na ratuszu. Toć wróżę, brat
 502     2|        wszystko, coś nagadał rycerzom na rynku. Właśnie spełniam
 503     2|       pośpieszaj czym prędzej do mnie na górę, bo samemu cni się
 504     2|              goliard: leży broda siwa na skórzanym fartuchu, po pas
 505     2|             widzę, prosi! Niechże się na mnie nie pogniewa boski
 506     2|           żadna żonka nie pozwoliłaby na utrudzanie się tak bezkorzystne.
 507     2|       szukanie m!"~A sumienie nastąpi na ducha z miejsca w mig -
 508     2|           słoniowej cięte stacje Męki na ołtarzyki klęcznikowe -
 509     2|           Zdało mu się, że wstąpiwszy na śliskie tu głazy, pod wielkie
 510     2| zakapturzonego klerka widniał goliard na schodów jasnym rozłogu,
 511     2|            pochyli, hukną organy same na Podniesienie:~"Oto wieczyste
 512     2|          cudotwórczej mocy jakowejś - na starcie smutków z oblicza
 513     2|              smutków z oblicza ziemi, na odnowienie serc wszystkich!~
 514     2|       odnowienie serc wszystkich!~Oto na samych dźwierzach kościoła -
 515     2|          konia długiego jak łasica, a na nim rycerzy dwóch z wzniesionymi
 516     2|              dwóch z wzniesionymi jak na tryumf mieczami. Nikt inny
 517     2|               i Lancelot, wyruszający na graalowe szukanie.~I na
 518     2|               na graalowe szukanie.~I na wrota kościoła nawet, postaciami
 519     2|              duchy.~Ogromna wypuklina na piersiach katedry, ni to
 520     2|              piersiach katedry, ni to na sercu jej samym, chłonie,
 521     2|   ustrzępionymi baldaszki z kamienia, na pognębionych grzbietach
 522     2|             aby ich umorzyć, głupiemu na pośmiech dać".~Goliardowa
 523     2|        strudze, wychynęła się z ulicy na plac skoczka zapóźniona.
 524     2|           przed chwilą, wbiega szybko na schody kościoła stopą bosą,
 525     2|            dziewczyny, jak za werblem na przedzie, wkracza szparko
 526     2|             raz po raz głowę podrzuca na długie zapatrzenia się w
 527     2|               onych chórów anielskich na wieżycach obu. A co jedna
 528     2|           ciszę grodu dzwon bije fary na roki sumienia.~Kędyż-bo?...
 529     3|              Zechciała pani ujrzeć go na własne oczy. Ale chęć wielkich
 530     3|              fortelu, by przez miasto na zamek powracać i zwiedzieć
 531     3|            Jakoż ledwie biegacz wpadł na plac przed kościołem, a
 532     3|           rozkładał błagalnie ręce, a na gardło nimi wskazywał, że
 533     3|         garnąć się do murów kościoła, na figury święte: stanęła każda
 534     3|          wbiega za ptactwa wiatrem aż na schody fary, a pod bicza
 535     3|        złotogłowiem jak tron nakryty, na nim okazała pani w szkarłatach;
 536     3|              w szkarłatach; przy niej na koniu osoba duchowna. Stanęło
 537     3|        duchowna. Stanęło serce mnicha na tę myśl radosną: "Królowa
 538     3|              samo ubłożenie słania go na klęczki.~Przeszkodziły kobiety. "
 539     3|        niewiasty, smuklejszy od onych na murach kościoła; przy niej
 540     3|              pokora.~I słania go wraz na kolana.~Przeszkodziły kobiety. "
 541     3|            pawęży i rysiowymi futrami na ramionach, a stąpa w surowości
 542     3|             sobie każę."~Aż się sokół na berle pani strzepnął, a
 543     3|               a tylko pysk swój długi na ramieniu mu kładzie - łasi
 544     3|               łasi się nim do mnicha.~Na ten widok opadł natychmiast
 545     3|           przyjaciel najłagodniejszy. Na tę myśl, pewność siebie -
 546     3|             wejrzał!~Poprawi się pani na strzemionach, tuż u pochylonej
 547     3|           obłogiem królewskiej szaty, na złoty łuk strzemienia, wychyli
 548     3|              musiała. I już się dawno na nim oparła, gdy przypadły
 549     3|           wiecznie! Bowiem ja wziąłem na się jego grzech śmiertelny."~
 550     3|             pragnie, niech wywiedzion na wolę rusza w światy na szukanie
 551     3|     wywiedzion na wolę rusza w światy na szukanie Graala. Kocha się
 552     3|          niewoli dłoń pani - aż sokół na berle nastroszył czujnie
 553     3|             oślepion kapucą. (Targnął na głowę kaptur mniszy). A
 554     3|      nieświętym uczynili słowo dawne. Na skrzyni ksiąg w swej celi
 555     3|           porą nawet za kwestarza oto na miasto wysyła, bym nieco
 556     3|    piękniejsza przez to się sta nie - na klasztoru chwałę... Oto
 557     3|          śćmiła mi się i dusza!... Aż na koniec biorę w swe oczy
 558     3|    zapatrzenie się jego. Spod kaptura na bladej jak opłatek twarzy
 559     3|           rzęsami przytuliły jej oczy na takie aż pochlebstwo! -
 560     3|            urodzie. Więc ta jej głowa na wiotkiej szyi sama się słania
 561     3|            napatrz do syta.~I zaduma, na poły senna, skołysała nagle
 562     3|               myśli:~"Miodna pszczoła na mej róży - miód piękności
 563     3|              pokrzykliwy, i ten zamek na górze widny. Kędyż to śpieszyć
 564     3|          kraty okien, wykusze ciężkie na rogach, dachów połamane
 565     3|         blanków nawet - surowo, jakby na mieszczan chamską pogrozę,
 566     3|              Za rozchwiejną ciszę pól na Ave, tu okrzepłość, chmurna
 567     3|            wyziewami piwnic, padała i na dusze. I nie jaskółki świerkliwe
 568     3|        rozglądał się po placu: czekał na one dworki, które miały
 569     3|              sprawy ma pewnie królowa na głowie swojej!~Pusto było.
 570     3|                jak pod szaty obłogiem na złotym strzemieniu kolebie
 571     3|               otrząsa mnicha dygotką.~Na plac wjeżdża konny; gdyby
 572     3|           cieniem by się zdał. Wprost na mnicha jedzie.~"W imię Ojca,
 573     3|          drugi rozkaz. Masz się jutro na zamku u królowej pani stawić."~
 574     3|        królową.~"Przyjmą cię, mnichu, na zamku, gdzie raczą w łasce.
 575     3|              przypadł mnich do ziemi.~Na rynku tymczasem po nieszporach
 576     3|          żakom pod nos niemal.~I kogo na rynku wonczas nie było!
 577     3|              koniecznie i ze smutkiem na końcu - by nie stawać się
 578     3|            stawać się jak ten gadkarz na rynku. Tylko że ta powaga
 579     3|       cielista, pomyka się pod murami na miękkich stopach kocicy.~
 580     3|              w lubości. "Szpetnyś jak na pokaranie Boskie!" I wywinie
 581     3|            nie tuli, a wprost ramiona na szyję mu zarzuca.~"Poskoczyłabym
 582     3|             myślisz?..." I już siedzi na ziemi, gdzie stała, ściąga
 583     3|             wszystko po kolei Pankowi na głowę. A targając się przy
 584     3|              pana-mężowe łoże a sobie na ochotę, na psotę, na nic
 585     3|               łoże a sobie na ochotę, na psotę, na nic chocia - o!...
 586     3|            sobie na ochotę, na psotę, na nic chocia - o!... Myślisz,
 587     3|        pończoszki ładne dziś kupił... Na, masz! - Rzuca mu je na
 588     3|               Na, masz! - Rzuca mu je na głowę... - Jestem! Zaświstaj!
 589     3|      podwiewnym. Że za pieśń śpiewaną na kanoniach ledwie grosik
 590     3|               układa.~Ozwała się gęśl na przedzie par onych, a przyśpiesza
 591     3|              kozieł psotny i sam smyk na strunach - zawodzą satyry:~
 592     3|          pereo!...~Wywiódł ich diabeł na przedkościelny plac w chwili,
 593     3|              przed nimi to padł mnich na twarz. Kobiety, których
 594     3|        śmiechów niewieścich rozpryski na strunach, wszystkich psot
 595     3|             ich tkliwienia się rzewne na przeciwtonie fałszu, ich
 596     3|             zawieruchy duszne wziąłem na się z grzechem rycerza!
 597     3|              moim! Nie pokutę wziąłem na się, a grzech żywy... Tęsknię!.,,"~"
 598     3|         poderwało z ziemi i wwiało aż na schody kościoła. Z rozstawionymi
 599     3|              tego śmiechu rozpryskach na gęśli ruszy w pląs sabatu.
 600     3|           amor ~est quo ardeo!...~Nie na długo jednak wróżono uciesze
 601     3|              szubie i ogromnej czapie na uszach - opodal drugi -
 602     3|              Tużeś?!... Tużeś mi?!... Na takim to weselu? Ledwiem
 603     3|           teraz zachciało i piszczków na tańce ucieszne?... Którędyś
 604     3|               wyśpiewać to pod oknami na srom mój... A wiesz ty,
 605     3|              wraz spęczniała grdyka i na burak sczerwieniała twarz.~"
 606     3|             jad wsączywszy mu w myśli na pomstę wywinie mu się spod
 607     3|        panowie męże żonki swe do się, na one łoża wysokie, pod te
 608     3|               co stateczne w mieście. Na ulicach i wagantów już nie
 609     3|             Panki rybałtów wszystkich na dożynki dzisiejszego żniwa.~
 610     3|           Rybałty, utrudzone popisami na rynku, ciężko zasiadały
 611     3|               rynku, ciężko zasiadały na ławach gospody, wdychając
 612     3|               komora dymnika, pod nią na rożnie wołu byś upiekł.
 613     3|           kury obsiadły krawędzi jego na górze. Opodal komina stoi
 614     3|         szkatuły, sadza go przy sobie na ławie.~"Siądźże, napijże
 615     3|           żaki. Goliard widząc dzbany na stole, zawczas wycierał
 616     3|            drewnianą. I w oczekiwaniu na wino rad gwarzy:~"Na pustyni
 617     3|      oczekiwaniu na wino rad gwarzy:~"Na pustyni egipskiej zastąpił
 618     3|              zwiedzieli, że przyszedł na świat zbawić wszystkich.
 619     3|         mimusy tych dawnych. I nikomu na krzywdę, a sobie na zarobek
 620     3|            nikomu na krzywdę, a sobie na zarobek poczciwy. Bo zważcie,
 621     3|           ochotę, własnemu jego życiu na ulgę! Tak też i nasi czynią.
 622     3|              niźli każda inna. Ich by na czoło igry wszelkiej, by
 623     3|            wina, przyciskając do swej na pół obnażonej piersi: z
 624     3|             nas obie" - powiada żakom na pouczenie.~Zaś widząc, że
 625     3|               po zamkach. Rozwala się na stołku, miecz naprzód wystawia
 626     3|            życiu naszemu powszedniemu na ulgę."~"Ty sam łżesz na
 627     3|               na ulgę."~"Ty sam łżesz na ten koniec - bo tak każe
 628     3|              liche rzemiosło twoje. A na kobiety nie pyskuj, bo rycerz
 629     3|             zasadzanie się dziś panów na kupców juki i wory - owszem -
 630     3|             brał takiej żonki w łoże, na jaką mu herold nie pozwoli.
 631     3|         Wiodła niegdyś Muza rycerzy i na boje święte! - myślą smętne
 632     3|           gdzie te czasy! Milsza dziś na zamkach heroldów Muza. Onaż
 633     3|               słowa. Więc zezem baczy na skoczkę. Ona żachnie się
 634     3|              bo się w nich krew rusza na gnuśno: długo i cierpliwie.
 635     3|       cierpliwie. Więc czekają z łapą na mieszku pełnym."~"Ciszej
 636     3|             odkrzykną jej się rybałty na hardy wtór. I zerwą się
 637     3|            tylko, lecz jakby kamratom na wygodzenie i uciechę. Bo
 638     3|             co ona mu rzecze, on wraz na izbę okrzykuje.~"Powiada,
 639     3|        wzdymają igrce. - Każdy z nich na świeżo wykąpan, nakarmion,
 640     3|            zacuchniało nagle w izbie. Na zadnich łapach kołysze się
 641     3|          jakby wielkie futro z ramion na ziem cisnął. Wtedy dopiero
 642     3|             ferworem dysputacji - tak na nich podziałało wejście
 643     3|               Bogu i ludziom milsza i na jaką modłę sprawować się
 644     3|              rybałtki, których sztuka na rynku nieznaczna, a zarobkowanie
 645     3|              tego niedźwiedzia, tylko na lepko, na słodko. To tchnienie
 646     3|         niedźwiedzia, tylko na lepko, na słodko. To tchnienie przykrych
 647     3|           wiewiórcze szały; czynią to na wytchnienie swobody po sztucznych
 648     3|              cieszą się psy waganckie na nową wędrówkę po gościńcach
 649     3|              ale jakiś zgoła inny niż na rynku. Sprośne przed ludźmi
 650     3|             się ponuro do towarzyszy. Na ulicach zastępowali go teraz
 651     3|            ciekawsze sąsiadów sprawy; na nie każą mi wciąż składać
 652     3|              dzieciaczyska zaszczypią na śmierć.~Goliard tymczasem
 653     3|               uparcie.~Patrzy goliard na te dzikie płomyki czarnych
 654     3|              włosów gdzieś koło ucha, na te kędziorki i kosmyki wicherkowe
 655     3|          kosmyki wicherkowe pod uchem na śniadej szyi.~"Veneris tentoria
 656     3|              była, to czemu składałeś na mnie one wiersze, którymi
 657     3|                  Silentium!" - huknie na nich goliard, właśnie jak
 658     3|        goliard, właśnie jak ten mnich na żaki. I pocznie czochrać
 659     3|              dłońmi jego wisiory, zły na tę ohydę, jaką uczyniły
 660     3|     pomszczeniu, więc zatrzymała myśl na ciekawości dla się w tej
 661     3|        odbębnieniu żaków.~"Nic o nich na pewno powiedzieć się nie
 662     3|               się nie da! - odmruknie na jej zapytanie. - Nie sprowadzano
 663     3|              ledwie trafiając wargami na wrąg łagiewki. Bo chwiał
 664     3|           łagiewki. Bo chwiał się już na ławie.~Spostrzeże to skoczka,
 665     3|             kur, budzonych raz po raz na kominie, i głuchego pomruku
 666     3|            ołtarzach przyszła kolej i na diabłowe: grano w kości.~
 667     3|            Znalazł się nawet psałterz na stawkę, na co linochód aż
 668     3|             nawet psałterz na stawkę, na co linochód aż kubek z kośćmi
 669     3|             serce przerzucając zawsze na stronę fortunnego. A że
 670     3|              z bosymi nogami usadowił na stole, tuż przy desce graczy.~"
 671     3|            stumaniony winem, siedział na ławie w podokiennej nyży.
 672     3|            którego wsparł było opodal na ławie; ale czy że ramię
 673     3|               nieodparta chęć miotnąć na poły wypróżnioną łagiewkę
 674     3|               się po niej rzecz taka, na którą nikt się jeszcze nie
 675     3|             Spojrzy goliard urągliwie na tę niepewność siebie i zalęknienie
 676     3|               Wzywano go dziś wszakże na graalowe szukanie. Po dwakroć.
 677     3|       Chodźmyż czym prędzej, panowie, na ulicę złotników i płatnerzy!
 678     3|      złotników i płatnerzy! Chodźmyż, na miłosierdzie Boskie! bodaj
 679     3|      zachwieje się i runie z powrotem na ławę.~Grzbietem domaca się
 680     3|       rozłożywszy kolana. Ręce splótł na poczciwo, z klerków nawyku,
 681     3|       Popatrzy uważniej okiem drugim. Na progu ukazał się zjaw chyba
 682     3|               się powłóczyście, oczom na domysły, lecz wypychały
 683     3|            samego.~Spode łba spogląda na nią goliard. Żonglerów twarze
 684     3|              nie im, wagantom, którzy na to tylko oczy po świecie
 685     3|         świecie roznoszą, by patrzały na rzeczy dziwne i piękne,
 686     3|             dziwne i piękne, a więc i na te motyle, i kwietne powaby,
 687     3|               co u tamtych jak siodło na kobiecie się wydaje, u nich
 688     3|           cesarstwa przeszła moda ta, na chwałę "suckenie gar feyn"
 689     3|               że zwrotna jak ten ptak na gałęzi zda się kobieta cała -
 690     3|               popielicowych obłogach, na jędrnych piersiach białą
 691     3|             szkoła niedawna zostawiła na oczach jeszcze przyćmienie
 692     3|            oczach jeszcze przyćmienie na wszelkie immunda, nie wiedząc
 693     3|               Ale ona nawet nie zważa na to. Niedźwiednik koło niej
 694     3|               U Muz dziś pohańbionych na świecie. A przedtem aż piekła
 695     3|             kobiecych. A wtedy piekło na ziemi się iści, gdy chuci
 696     3|            będzie rzecz nowa - ściąga na się całą tę pasję wnętrzną.
 697     3|           myśli goliard - a pierśmi i na tyłach wypukła, w pasie
 698     3|               wszystkich! - myślał. - Na psie wesele wyszła ta miłośnica
 699     3|           przepychy królewskie - jemu na srom, biedzie jego na urągowisko!~
 700     3|            jemu na srom, biedzie jego na urągowisko!~Oto idzie naprzeciw
 701     3|               jak w kleszcz i odciąga na ubocze. Wytargnie mu się
 702     3|           niespodzianie - aby i tobie na sercu dumniej się stało,
 703     3|        poprawiać markotnie te wstążki na piersiach zmotane.~"Nigdy
 704     3| dominikańskich nie boję, gdy tańczącą na rynku tak mnie przez ślepie
 705     3|      Wstrząśnie hardo głową: warkocze na plecy odrzuci.~"A piekło
 706     3|         chodziła? Wolisz mnie półnagą na rynku niźli przystrojoną
 707     3|            Chwyci go nagle za płaszcz na piersiach i odepchnie od
 708     3|            chwilkami, gdy się do mnie na lubość przyłasisz i na drugą
 709     3|           mnie na lubość przyłasisz i na drugą do wina przyśmiejesz.
 710     3|            kładzie mu już śmiało rękę na ramieniu - pokochałam ja
 711     3|            durny, że ja bym za tobą i na ostatnie gościńce poszła?
 712     3|              bardziej żachnie się ona na to:~"Musiałam ci się w głębi
 713     3|               nań hardo. - Bo wiedzże na koniec, czemuś to mi luby
 714     3|               tym delektują oświeceni na świecie szerokim - a i biskupi
 715     3|           niespodziewanie, zerknąwszy na dzbany wina.~"Prawdaż to?!" -
 716     3|              jej spojrzeniem.~I opadł na ławę, ukrył twarz w ramionach
 717     3|               ukrył twarz w ramionach na stole:~"Vae meae menti!"~
 718     3|              nim do stołu; jedną nogą na ławie przyklęknie, ogarnie
 719     3|              warkoczami omota.~"Patrz na nas obie - woła - pogłaskaj
 720     3|              twarzy mu się przytulić, na stole się oto cała w podłuż
 721     3|         wycałujesz ludziom oświeconym na szerokim świecie! Gdziekolwiek
 722     3|           wagancką - ze wszystkim, co na niej twój diabeł uwiesił.
 723     3|         Jestże gdzie wieczność? Wiesz na pewno?"~"Kobieto !" - szarpnie
 724     3|         ramieniem.~"Byś patrzał teraz na mnie, a widział, jak ja
 725     3|              ramiona, poniósłbyś mnie na gościńce wolne - zaświstałbyś
 726     3|          wolne - zaświstałbyś ludziom na szyderstwo z cnoty wszelkiej -
 727     3|              cnoty wszelkiej - zagrał na piszczałkach pani Wenus
 728     3|   piszczałkach pani Wenus samej - jej na chwałę zaśpiewał pieśń!...
 729     3|              i jak, wśmignął się było na stół; już kolanem jej piersi
 730     3|               trzepie się już zawczas na stole niczym ryba na desce.~
 731     3|          zawczas na stole niczym ryba na desce.~Wrzasną rybałty jednym
 732     3|             Ona tymczasem ledwie nogi na ławę opuściwszy siedzi na
 733     3|             na ławę opuściwszy siedzi na stole i wybłyska przekleństwem
 734     3|                  Inaczej - zwraca się na izbę - z kimeśmy się szkaradzili,
 735     3|              w gębę. I wionie jak kot na środek izby.~"Jam kobieta
 736     3|          wolna!... Mea sum!... Nikomu na się nastawać nie dam!" "
 737     3|              o głuche mury. Z owisłej na izbę czeluści dymnika zwala
 738     3|            czeluści dymnika zwala się na żużle komina koźlisko czarne
 739     3|             daje ostrogę - i wzlatuje na nim w rozwartą dymnika jamę;
 740     3|          murach w kominowym pędzie. A na izbę buchnie dym czarny
 741     3|         buchnie dym czarny i wybłysną na wsze strony żółte języki
 742     3|             siwą brodą:~"Wiem, wiem - na pamięć umiem, co się między
 743     3|                Ciężka afektacja serca na pijaną głowę - niedobrze!
 744     3|            Biegaj! Tu mi go dawajcie, na ławę, bliżej światła...
 745     3|         świętego Floriana nieosobliwy na krwi puszczanie. Ale trudno:
 746     3|            rude w dymie światło oliwy na rozciągniętą postać goliarda,
 747     3|             jego kołpak, padało wzwyż na pstre spiętrzenie rybałtów,
 748     3|            rybałtów, którzy powłazili na zydle, ławy i stoły, by
 749     3|              by patrzeć z biciem serc na tę rzecz srodze poważną:
 750     3|              do serca; kroczył ponuro na uboczu i mruczał do się:~"
 751     3|              zabluzga."~Nie wytrzymał na sobie widoku krwi nierycerski
 752     3|            który to właściwie tak się na nią wy kosztował?" - rzucił
 753     3|           pozierać podejrzliwie jeden na drugiego, aż cisza tego
 754     3|   niedźwiedziu tkliwy! Uważ: tyżeś ją na tęskliwości swoje pięknie
 755     3|               w suknie stroi, czwarty na nockę zabiera, dziewiąty
 756     3|                e! tego i święty Piotr na Sądzie Ostatecznym nie rozwikła,
 757     3|              waszej, jak owo i teraz, na ziemi."~Nudził się lekarz
 758     3|              tej krwi, dobry lekarzu! Na miłosierdzie Boskie, dosyć!
 759     3|             się chwali. Są i poczciwe na świecie."~Imał się tedy
 760     3|            tej robocie spoziera zezem na grubą dziewkę i tak do niej
 761     3|           Przytrafiają się i poczciwe na świecie - osobliwie śród
 762     3|         chorego. Dziewka klęczy wciąż na ziemi z garnczkiem krwi
 763     3|       kadzielnic okrzepła i żółta jak na katafalku. Gromadzą się
 764     3|          znowuż naokół rybałty, włażą na zydle, ławy i stoły, by
 765     3|             ławy i stoły, by spojrzeć na on cud sztuki leczenia:
 766     3|               on cud sztuki leczenia: na wydartego śmierci człeka.
 767     3|              gdy goliard przysiadłszy na ławie, zażądał kęsa chleba -
 768     3|               już tam warzy dla niego na żużlach komina polewkę krzepiącą.
 769     3|    najpoważniejsi, przysiedli się doń na ławie i skrzepiają słowem:
 770     3|      towarzyszy ton jego wszak stroi. Na nic i powieść każda, której
 771     3|            łyżkę polewki z garnczka.~"Na!"~"Bóg zapł... Dobra!" -
 772     3|               nad gromadą, jemu jakby na złą wróżbę i przestrogę,
 773     3|                jak klaszczą. Spójrzże na dół, uśmiechnij się, ręką
 774     3|          przymówki konceptem odparuj: na rynkach lubią przymizgi
 775     3|            chwyta cię zawrót nad tym, na coś się znowu ważył?...
 776     3|                     Spadasz?!... Leć, na łeb na szyję!"~A tu śmierć,
 777     3|              Spadasz?!... Leć, na łeb na szyję!"~A tu śmierć, przewiawszy
 778     3|                zda się, nawet te kury na dymniku. Ocknie się raz
 779     3|          strzepnie piórami, strzyknie na izbę i rozepchnąwszy sąsiadki,
 780     3|             sąsiadki, usadza się lubo na zadrzemanie otuchy pełne.
 781     3|               złajdaczyć może łatwo i na waganty zejść, zaś na takich
 782     3|               i na waganty zejść, zaś na takich piersiach - kładł
 783     3|            piersiach - kładł jej rękę na tej dyni - jak na łonie
 784     3|            jej rękę na tej dyni - jak na łonie matki ziemi, uczłowieczy
 785     3|            Sprawił to onego łona wiew na izbę całą. Aura feminae!...
 786     3|             nie byłoby wcale wagantów na świecie. Każdy by gdzieś
 787     3|           jego znad brody baczą wciąż na dziewczynę.~"Darmo ty się
 788     3|       wróbelkiem wtedy: dla ciebie to na nic!... I upodobał sobie
 789     3|          potomstwa jak dynia pestek."~Na stojący załatwiał się lekarz
 790     3|               powiedziała ona wonczas na ulicy: nie masz między wami
 791     3|        żonglerów duch skrzepiał ciała na boje rycerskie?! A iluż
 792     3|         ciężkiego w osmętnieniu ducha na drogi żwawsze?! Lekarz wam
 793     3|           nieliczne życia orędowniki, na swe miejsce tam wysyłać.
 794     3|            więcej wam rzekę, chłopcy: na wdzięczność przez was dusznie
 795     3|        liczcie! Lekarz wam mówię. Gdy na nich zstąpią życia trwogi
 796     3|             kominie wieszać chcieli."~Na twarzach rybałtów odbiło
 797     3|               uwagą czujne jak szpaki na to jedno słowo: "Muza" -
 798     3|           duszę, ona wpędzała pogardą na linę między wieżami. A żonglerzy?
 799     3|             szatki, a płótno zgrzebne na jej piersiach bisiorem dla
 800     3|               niemu kobiety. (Od dziś na przykład, gdy rzecz się
 801     3|           tylko o sukni roić będzie.)~Na tę pochwałę zerwie się nagle
 802     3|            gorliwość. Choć przycichły na chwilę, kroczy po izbie,
 803     3|             błyska przenikliwym Okiem na waganty.~Wreszcie staje
 804     3|              rzuci w tej chwili słowo na hazard jak kości.~"A że
 805     3|         tęsknoty. Ale działania nasze na ziemi ziemską stoją podnietą,
 806     3|           uchylić się pragnie, bierze na się najcięższe jego brzemię:
 807     3|         smutek nierządny!"~Pojrzawszy na ludzi, strzymał słowa swoje
 808     3|    podejrzliwe oczy rybałtów, baczące na ruch jego każdy. Aż się
 809     3|               narzuciwszy się wonczas na rycerzy. Nie o kęs lepszej
 810     3|               oszczekiwać mi się było na rynku jak temu psu o gnat...
 811     3|            ramię w górę jak ten mnich na kazalnicy.~Stropił ten gest
 812     3|           zbliżając się ku nim, targa na sobie płaszcz i szatę -
 813     3|              przed się nie zakończyły na okwiecie? Wiaryż to kielich
 814     3|           diabłem kadził dla was lek. Na zapału stygnienie w piersiach -
 815     3|           jawny - za gryzącą kauterię na serce?!"~To spadło już na
 816     3|             na serce?!"~To spadło już na głowy żaków jakby z kułaka
 817     3|               się tu z panią śmiercią na ławie pieścisz, na ulicy
 818     3|           śmiercią na ławie pieścisz, na ulicy przed gospodą zebrało
 819     3|               acedii dziś uleczonych. Na ich czele murarz kościołów,
 820     3|                dobro i zło społem - i na wszystko się ważcie lekkością
 821     3|                wnikajcie we wszystko, na wszystko się ważcie zuchwałością
 822     3|            sumień przerazami. A jeśli na kajanie się przyjdzie, wonczas
 823     3|             lekarz, stary snadź gracz na duszach, wziął z umysłu
 824     3|             temu nauczycielowi, porwą na ramiona. Któryś z nich puchar
 825     3|            wszędybyły! - bryzga winem na te głowy młode - tyle w
 826     3|            kluczu żurawi, podążającym na wyraj ku wiośnie. Jeśli
 827     3|           wichry zmiotną nas w morze, na te fale czasów, bijące wciąż
 828     3|            przerażeniem, że lekarz ma na grzbiecie szaty - w znamię
 829     3|               nagle spod ław i śmigną na schody piwnicy, by tam dopiero
 830     3|              Oto znów są u progu, ale na ogonach przysiadłe. Tyłem
 831     3|        przysiadłe. Tyłem czołgają się na brzuchach ku panom swoim,
 832     3|              ku panom swoim, aby - im na ostrzeżenie - zawyć z żałośliwym
 833     3|         urzeczonych światłem księżyca na dworze.~Nad pochylonymi
 834     3|               nikogo 'nie poznani...~"Na ulicy złotników i płatnerzy -
 835     3|             ten czapą, czyszczą ławę, na której zasiąść miał gość
 836     3|              słania się oto i pokłada na niej, wsparty głową o kułak
 837     3|      przygląda, jakby każdego z kolei na wagę tu kładł i siły jego
 838     3|           siły jego obliczał. "Chłopy na schwał!" - zwraca się do
 839     3|       towarzysza swego.~I rzuci nagle na izbę gromko i weselnie,
 840     3|           nagły rozlega się śród niej na schodach.~ ~Ktoś zstępujący
 841     3|              z pomrukiem przekleństw. Na skręcie ukazuje się fartuch
 842     3|                  Pódziesz!... - Kopie na wsze strony i opędza się
 843     3|              sam Bacchus mógłby siąść na nią okrakiem... Jestem na
 844     3|             na nią okrakiem... Jestem na dmie otchłani! Witajcie,
 845     3|        grodzie. Najlepszy do rozruchu na ulicach hołysz każdy, który
 846     3|        goliard."~"Żeś ty nie constans na przykład, po gębie ognistej
 847     3|             nogi! Już ich wyprzedzają na schodach z radosnym szczekaniem
 848     3|             bramy, a zbirów nasadzono na wszystkich ulicach... A
 849     3|            właśnie do was przychodzę: na mieście dom się jakiś zapalił!
 850     3|            wszystkiemu zawsze winien. Na kimkolwiek w społeczności
 851     3|       społeczności ludzkiej się miele na igrcach zawsze się wszystko
 852     3|          niech was te rajcę i ławnik! na swe sądy dostaną! Niech
 853     3|        przeniesione z niejednej szaty na czoło żelazem czerwonym...
 854     3|               taką czy inną sztuką... Na przykład ta szkatuła franciszkańskiego
 855     3|      franciszkańskiego kwestarza: owo na waszym stole? Zna ją przecie
 856     3|          okuta?... Już biegały mnichy na ratusz, że opatowi benedyktynów
 857     3|              Aż się płatnerz zdziwił, na kogo gniew ten. I obziera
 858     3|              gniew ten. I obziera się na wsze strony po izbie. "Nie
 859     3|              Bachowy od strojnej pani na rynku zarobił, żak w kości
 860     3|         wygrał - ale nie uwierzą temu na sądach. Powiedzą, że od
 861     3|           dostał i - że żak - oćwiczą na goło.~"Masz!" - obdarza
 862     3|       głupszej."~ ~"Bo za malutkie to na stępory twoje: tak gadaj!" -
 863     3|          chwili waganty.~Baczy lekarz na ten ich gorączkowy niepokój;
 864     3|            pętle desperacji zarzucają na szyje. Tak się zawsze rozruchy
 865     3|             Po tym wszystkim, co dziś na mieście było, nie odgadnąć
 866     3|            przed rycerzami, dybiącymi na tych chłopców zdrowie i
 867     3|            serce, smętkom przekorne.~"Na toż bo nam przyszło! - wzdycha
 868     3|        panowie, bodaj wesołka prawego na to zakrólowanie wasze śród
 869     3|         igrców. A tym okrzeplej króle na tronach siedzą, im gorliwiej
 870     3|               oto nad tym wielkoludem na ławie.~"Przyległo się coś
 871     3|             ławie.~"Przyległo się coś na długo? Hę?... Chociażeś,
 872     3|                 Począł się przerzucać na boki olbrzym nieruchawy,
 873     3|           ławy. Postawili go wreszcie na ziemi okrakiem szerokim.~"
 874     3|            pod pachą. Pod naszyjnicą, na piersi, drugiego byś schował;
 875     3|             drugiego byś schował; zaś na grzbiecie sińce chyba wygniatają
 876     3|               kukła dzwonkowa.~ ~"Nie na niegoż przecie krojono... (
 877     3|        przecie krojono... (Gdzie ten, na którego miarę rzecz pomyślana
 878     3|               skórzany, dobywa z wora na brzuchu młoty, cęgi, świdry
 879     3|         czyniąc go sobie czeladnikiem na podręczu. - Imał się pracy:
 880     3|              łby ucina. Tu rzecz całą na ciepło poprawić zamierza:
 881     3|            przygodnego czeladnika, by na żużlach komina zagrzał mu
 882     3|              niecierpliwej gorącości, na sam zapał jeszcze dmuchając,
 883     3|             drugi młot wraz otrzymuje na podtrzymanie za kowadło.
 884     3|              podtrzymanie za kowadło. Na nity skują teraz pana, na
 885     3|             Na nity skują teraz pana, na krzepę, na moc, na sierdzistość
 886     3|          skują teraz pana, na krzepę, na moc, na sierdzistość harną!~
 887     3|              pana, na krzepę, na moc, na sierdzistość harną!~Piętrzyła
 888     3|      naramiennych karwaszów jak gdyby na wszystko wzgardliwie odęta.
 889     3|        błaźnie! Wonczas to oni zbroję na się kładą, gdy na świecie
 890     3|              zbroję na się kładą, gdy na świecie nazbyt się już rozzuchwaliło
 891     3|              i niży naturę człeczą. I na to wyruszają w światy rycerze
 892     3|         między ludźmi!... I starł się na ten koniec smutek z oblicza
 893     3|              tejże chwili pełzać musi na klęczkach, gdyż nagle poruszyła
 894     3|           gotów."~A krzyżując ramiona na fartuchu, przygląda się
 895     3|         kapcanie niejeden, chocia nie na miarę twoich to piersi i
 896     3|          rzemiośle moim, ich pochwały na ratuszu. Pochwalili mnie,
 897     3|                 dźwierzom kościelnym, na których zdziałałem ze spiżu
 898     3|              grodowi memu."~Osmętniał na chwilę; by targając brodę,
 899     3|               obraziłby się Pan Bóg i na kościoły prędsze a lichsze.
 900     3|               od siebie, od ludzi - a na ten koniec i od sumienia
 901     3|            głową brodatą. I wskazując na obu rycerzy w nyży okiennej,
 902     3|               razem, które jest znowu na wyśmiechach u swoich tam
 903     3|          ulicami takiego grodu cicho, na podwieczerzu, ku zamyśleniu
 904     3|              nie daremnie to wszystko na Kalwarii było, skoro tak
 905     3|               wszerz, wzwyż... Spójrz na tum w grodzie naszym: oneż
 906     3|              przed jego piersią, hej! na jaki oddech poszerza; gdy
 907     3|          dopada tych postaci świętych na wyżach spiętrzenia, aż póki
 908     3|       spiętrzenia, aż póki nie wzięci na wieżycy storcz, pod niebem
 909     3|             Boże, któryś nas stworzył na wzór i podobieństwo Twoje -
 910     3|              brodą jego, wsparł głowę na łokciu.~"Mów dalej - prosi -
 911     3|                 Tam serca żre acedia "na zimno", niczym rdza żelazo,
 912     3|              Wina!..-" - ryknie nagle na izbę całą.~Może uprzytomnił
 913     3|              całą gębą w dzban próżny na stole.~"Wina!" - huknie
 914     3|            stołu za to ich nastawanie na rybałtów życie i zdrowie.~"
 915     3|               beczce, pod boki ujmuje na opór. Nawet waganty przysłuchiwały
 916     3|          między sobą o tych aplauzach na rynku, po których tak prędko
 917     3|      towarzysze społem cierpieć muszą na sobie - w tym wystawaniu
 918     3|        kapelusz przystroić się zechce na miasto, za kurwę ją okrzykną
 919     3|           kurwę ją okrzykną i zapiszą na ratuszu.~Dziewka tak się
 920     3|            nich do stołu przysiadła i na każdego, kto tylko zagada,
 921     3|                I przerzuca go zarazem na rzeczy najbliższe. Płacić
 922     3|             była - niech im wszystkim na zdrowie pójdzie. ,,Bo co?!
 923     3|             więc któryś z nich wiersz na dziewczynę zdziałał. A pochwalony
 924     3|           wagantami. Rozkłada się oto na stole gołych ramion splotem,
 925     3|              nagle w izbie.~"Wszystko na was w życiu nastaje!...
 926     3|                 I szlocha już hucznie na wagancką gospodę całą: opłakuje
 927     3|            ten i owy pogwizduje sobie na rezon, stroszy wąsa. Może
 928     3|          nieco serca kobiecego poczuł na sobie każdy z nich, a wtedy
 929     3|               o świcie: zrazu bławym, na poły zielonym jaśnieniem
 930     3|               się kilkakrotnie, jakby na ulgę, że pożar to nie w
 931     3|             nie w gospodzie, a daleko na mieście.~Rozchwiały się
 932     3|                Rozchwiały się rybałty na ławach w poszeptach gwałtownych:
 933     3|             ulic dolatują głosy rogów na trwogę niczym psów zawycia
 934     3|        widocznie, spozierając zarazem na rycerza niczym ptak na węża.
 935     3|        zarazem na rycerza niczym ptak na węża. Bo jakby na nich tu
 936     3|         niczym ptak na węża. Bo jakby na nich tu wszystkich poczęło
 937     3|              oko łuny: "Chłopcy, pora na was!"~Tak też pojęła to
 938     3|                A wy, panowie, jeszcze na rzeź ciągniecie "to-to" -
 939     3|             rzeź ciągniecie "to-to" - na zatracenie!"~"Nie płacz:
 940     3|           niezmąconą pogodą oczekiwał na ochotników akcesy, spozierając
 941     3|        ochotników akcesy, spozierając na wagantów jak na taneczniki
 942     3|           spozierając na wagantów jak na taneczniki opieszałe. Wiedział:
 943     3|        dziewczyna.~A lepszego dobosza na "marsz!-marsz!" nie znalazłby
 944     3|           dziwnie groźnie w tej żarzy na szybach - aż staną pod blask
 945     3|          nadarza właśnie chwilę dobrą na przebicie się przez zbiry
 946     3|                Jakoż, za rogów wyciem na trwogę, już i bębnów alarmy
 947     3|              zawarczały po basztach - na "gore", na ratunek!~On rycerz
 948     3|              po basztach - na "gore", na ratunek!~On rycerz wielki,
 949     3|              dotychczas milczał wciąż na ławie, a i potem wobec płatnerza
 950     3|           przyłbicą. Obie ręce wsparł na krzyżowym jelcu - rzec coś
 951     3|             pawęży i miecza.~"Za dnia na rynku - usłyszą wreszcie -
 952     3|            prawda poety. Tu zaś leżąc na ławie, wsłuchiwałem się
 953     3|               wolność wasza, igrce... Na gościńcach cygaństwa może
 954     3|        jarzmiono, was tylko aplauzami na rynku."~Zerwą się na te
 955     3|        aplauzami na rynku."~Zerwą się na te słowa żonglerzy z ław.
 956     3|          grodzie, i rycerskiego ducha na rynku tego miasta Pod pręgierz
 957     3|               podjuszony podejmie się na zadnie łapy niedźwiedź u
 958     3|           rozpęta, kto igrców i żaków na siebie obruszy.~Podjął się
 959     3|            Boże nikomu popróbować. Ja na twe zbiry tarczy nie będę
 960     3|             dawać."~I odchylił giezło na piersi włochatej - iże taka
 961     3|              moc człecza gołą piersią na srogie miecze idzie! Wreszcie
 962     3|           sztuce swojej - i oto co ci na koniec zadadzą!"~Choć markotnik
 963     3|            gdzieś grot nabija tulejką na żerdź swych popisów, sposobiąc
 964     3|              blaszkowej zbroi rycerza na linie i włócznię wielką
 965     3|              chłopcy, żem to zostawił na ostatek nie opieszałym ani
 966     3|             namowie, lecz towarzyszom na zawołanie bojowe... Opowieścią
 967     3|         błędna, ślubowaliśmy wyruszyć na szukanie Monsalwatu..."
 968     3|               goliardowi: co on powie na to. W wiecowaniu udziały
 969     3|          olbrzymiego jelce w krzyż, a na nim cicho wsparte dłonie
 970     3|               do znalezienia Graala - na odnowienie serc człeczych!"~
 971     3|           duchem przenikło, że choć z na pół otwartymi ustami wiwatów
 972     3|               się właśnie jak te żaki na ochotę: sprężonymi nagle
 973     3|            ramiony i rozwartą dłonią.~Na uboczu stał tylko niedźwiednik,
 974     3|                który od swojej bestii na krok nigdy oddalić się nie
 975     3|             on zwierzę, lecz ono jego na łańcuchu trzyma i prowadzi
 976     3|      łańcuchem zniewolenia w tej doli na opak: że nie poskramiacz
 977     3|       oprowadza przez życie - ludziom na pokaz - póki wszystkich
 978     3|             rzuca niedźwiednik bestii na głowę: kołpak swój o ziemię
 979     3|              więzy doli, wszystko, co na nim cięży z dni konieczności,
 980     3|            orężem - pod łuny mrugania na murach, rogów ponure wycia
 981     3|              działała nań nieomal jak na te psy kuglców ponoszące
 982     3|               w skrusze nagłej dopada na klęczkach rycerza, przytula
 983     3|           jego. I dopadłszy go gdzieś na środku izby, chwyta mocną
 984     3|                odciąga precz - gdzieś na dalsze izby gospody.~"Czego,
 985     3|            już łuna dymami odbija się na ścianach. Słuchaj, na jaki
 986     3|             się na ścianach. Słuchaj, na jaki gwałt łomocą bębny
 987     3|       rozpętałoż się diablę rybałtowe na chwilę taką!.. Chodźże mi
 988     3|          alkierza? - zapiszczy cienko na progu, który wraz przeskoczyć
 989     3|          Dalibóg, do alkierza! Wprost na... Uch, jakież poduchowe
 990     3|        poduchowe łoże!... Nie liczcie na mnie, bohaterzy! Taka jest
 991     3|              złotymi gwiazdy - duszom na schron bezpieczny, snom
 992     3|               zaprzedać gotowe - byle na gościńce, byle w światy
 993     3|          wszystkich królów ziemie!...~Na ulicach grodu pusto było
 994     3|               sidłało dusze kuszeniem na tułactwo.~"Przeklęte niech
 995     3|              żonglerów!" - złorzeczył na swym łożu każdy człek stateczny
 996     3|              po oddalach zagrały rogi na trwogę - ludziom statecznym
 997     3|         młodzieży, porywaniem się jej na ojców z gębą buntu pełną,
 998     3|           mnichów nagłe zarojenie się na ulicach! Niejeden dominicanis
 999     3|            Przy czym wskazują groźnie na kościół w oddali.~I zaprawdę:
1000     3|           górę zaklęty olbrzym, który na kolana padł i pręży ku niebu