Czesc

 1     1|       zdradzie, o pana Zygfryda śmierci, o królu Popiciu romans...
 2     1|         wejrzeniem tonął, snadź śmierci szuka. Ledwie zwiedział
 3     1|        jaskinię swą mają, wieje śmierci groza po nocy głuchej. Pani
 4     1|        Ujrzał rycerstwa swego i śmierci samej przodownicę - a nie
 5     1|      człecze, gdy swe szczęście śmierci zaczajonej kradną.~Kradniemy
 6     1|        życia - życia smutkowi i śmierci czyhającej. Niech nikt nie
 7     1|        porzucił służbę w Straży Śmierci, a został u króla setnikiem
 8     1|          Jam jest rycerz Straży Śmierci, Graala poszukiwacz, wielkoludów
 9     2|  jednakim już pono zostanę - do śmierci... Abyś zasię z próżną garścią
10     2|      wstępował oto w sukiennice śmierci obwoływacz. Kroczył wolno,
11     2|        raz po raz cichy dzwonek śmierci. Szła ta zmora w najgęstsze
12     2|         w dzwonek i wiódł dalej śmierci obwoływacza. Z ciszy, jaką
13     2|    jęknie po raz wtóry zza kiru śmierci:~"Wymódlcie duszę z czyśćcowej
14     2|   krzyczy Kościół obwoływaczami śmierci lub głosem zakrystianów
15     2|     snuje się czarny obwoływacz śmierci z ostatnim krzykiem powalonych
16     2|     kolei poprosi w swój taniec śmierci.~Ozwały się dzwony kościoła
17     3|   sztuki leczenia: na wydartego śmierci człeka. Słychać było i pochlebstwa
18     4|       sam dążę, człek stary? Do śmierci, pono. Którędy? Drogą cierpień
19     4|       zaś do doli swej od progu śmierci powraca, tym żarliwiej oglądać
20     4|   wdział i strasznie tęsknił do śmierci - by zjawioną na chwilę
21     4|      drzwiami. By po nierychłej śmierci swej małżonki, w trumnie
22     4|      przecie zza murów smutku i śmierci - że nie został, nie został
23     4|    takie były zawsze zwiewne ku śmierci, iż wystarczało wyrwać im
24     4|        wino,~nie wytrzeźwieję i śmierci godziną!...~Gdy się ust
25     4|        wino, nie wytrzeźwieję i śmierci godziną!" A wtórują temu
26     4|      spazmowy już pean upojeń i śmierci.~Już cienie długie słały
27     4|   nieomal w tej niemej pogrozić śmierci. Potwór bezmiarów zawarczał
28     4|          otrze Bóg łzę każdą, a śmierci dalej nie będzie ani smutku,
29     4| siedział gęśle oto swe (jakby w śmierci przeczuciu) kościołowi za
30     4|             zmarłego człeka czy śmierci samej?'" - zapytasz mimo
31     4|       wstrząsnął tę duszę - ale śmierci owo obrazem i zjawą.~Za
32     4|      krzykną. - Nie kusić zła i śmierci, które błąkają się dziś
33     4|        mi na stypę po poecie, i śmierci bodaj sama!"~Zbiry pod murem
34     4|    białym znakiem na grzbiecie.~Śmierci brat, trudów człeczych grabarz,
35     4|         całym ciałem u nóg pani Śmierci.~Ona to chyba podjęła go
36     4|         większym zuchem zgłasza śmierci swą gotowość: i na tę dumę
37     4|   bezimienni - bo za życia i po śmierci - jako my, franciszkany...
38     4|   czubie.~ ~"Jak to mistrz i po śmierci nawet z ust żaków gada!
39     4|       nagłe:~"Nie masz smutku w śmierci! Żywię goliard w was każdym
40     4|    ogarnia nad tym, że od czasu śmierci goliarda tak się owo rozbiła,