Czesc

 1     1|             wszystka do głowy uderzy - owo słyszysz i contra papam
 2     1|               na przodek, a zaś młódki owo jak daleko ustawiły się
 3     1|               to zostawili dzisiaj?... Owo żakom grodzkim języki w
 4     2| wszeteczeństwem i brzydliwością ziemi, owo kamienie klejnotne łykać
 5     2|    franciszkanina - któremu i ta szyja owo sama wyciągała się jakby
 6     2|                dążeniach swych był?... Owo że tych ramion i goleni
 7     2|               tuż obok w kruchcie - że owo wszystkie fortuny dary,
 8     3|              za wyżą widnokręgu.~"Bacz owo, jakeś zdufniał rychło ku
 9     3|              głowie, i dumie mojej!... Owo że tak pięknie roisz przeze
10     3|                doczesności waszej, jak owo i teraz, na ziemi."~Nudził
11     3|              wypełnia piwnicę całą, że owo i ten zapach beczki a wyszynku
12     3|           której wszystko z życia było owo - psim gnatem ledwie, bo
13     3|              dzień waszego pobytu to i owo zwykło ginąć z kramów i
14     3|           franciszkańskiego kwestarza: owo na waszym stole? Zna ją
15     3|           jakie fama dla nich nawarzy. Owo gdzie się kończy wolność
16     3|            postaci tak odcieleśnia, że owo parobczak konny błędnym
17     4|                rozumu i zaciekawień. I owo "Muzą", "duchem" i "oświeceniem"
18     4|              siebie w marszu wagantów: owo na zaśpiewanie chórem tej
19     4|                podczas nie czynią, jak owo, że się piersi swych żarem
20     4|                poetę przy gęśli oddali owo skoczce na przekarmienie."~
21     4|                osądzone się czuje - że owo stare, że z życia odchodzi,
22     4|             księgach tyle ducha, że mu owo i cedrowe drzewo samo u
23     4|              śmiechu zębów białych: że owo zaklęć śpiewanych mocą wyczarowała
24     4|              politowania.~Ale gdy to i owo z księgi mistrza opowiadać
25     4|           widzi tam, u ołtarza. Klęczy owo wagant na poły mniszy, z
26     4|           słońca bogomolec pokutny: że owo słoneczną skrę w duchu swoim
27     4|               myślał:~"Pójdę w świat - owo i bez gęśli już teraz! Ni
28     4|            goliardus tu w celi był, tu owo na skrzyni siedział gęśle
29     4|      wstrząsnął tę duszę - ale śmierci owo obrazem i zjawą.~Za tym
30     4|             Zbawiciela u łona Matki. I owo: jelenia u strugi - obraz
31     4|                 zbrojmistrz pański, by owo kęs chleba do; gęby mieć.
32     4|             prędzej po raz drugi.~"Tam owo w kącie przy kuźni - pogaduje
33     4|               i ty, goliardzie, któryś owo zmarł! i wy, żonglery, ostatni
34     4|          utrudzeniu samotnym - nad tym owo Drzewem Życia, za resztę
35     4|             wyszczerzeniem szczęk, jak owo u tej pół-kobiety, pół-tygrysicy
36     4|                której się spodziewali, owo jakie rzemiosło grabarskie
37     4|               Twego ducha, Franciszku, owo co pozostało w sercach Twoich "
38     4|         natarczywy się stał i kadłubem owo całym odpychać go począł,
39     4|              was i teraz jeszcze. I tu owo przywiódł was wszakże -
40     4|               śmierci goliarda tak się owo rozbiła, rozproszyła familia