Czesc

 1     1|             goryczną nienawiścią ku ludziom. Wielu nie potrzebowało
 2     1|        ostatnich i ta majaczyła się ludziom pod pierzynami: że jak miasto
 3     1|            ci z wędrownych stał się ludziom najmilszy: tabulator innobilium,
 4     1|           by dziś gadkę opowiedzieć ludziom. I zawczas uśmiecha się
 5     1|            się pośrodku i tak prawi ludziom w śpiewnych podrywkach:~"
 6     1|            myślach pieśń, jaką dziś ludziom zaśpiewa. Czapę opodal na
 7     1|    rozmachaniu: jak się to obwołuje ludziom wieści ważne. Starce siwobrode
 8     1| najsprośniejsze, zdążył opowiedzieć ludziom, a ich szczodrość spod chudej
 9     1|        dzierżce! Zacniejsza, Bogu i ludziom milsza jest nasza sztuka
10     1|            torbie włóczęgi przynosi ludziom to rozsiewne uradowanie
11     1|            zwraca. Zaświadcz, Muzo, ludziom tego domu pozdrowienie waganta...!"~
12     1|            gdzieś grodach opowiadał ludziom szumną awantiurę rycerzy
13     2|    tymczasem dłoń swą niczym biskup ludziom przed oczy wystawia.~"W
14     2|             Szafir to - mówił dając ludziom na pokaz uklejnocony mały
15     2|            Ja, Radocha, grzesznica, ludziom nazbyt miła, zmarłam tej
16     2|           na których zakolebała się ludziom jakby ochota sama i radość
17     2|         dusze wszystkich grzesznic, ludziom nazbyt miłych - za to przydawanie
18     2|             czół - aby przypominały ludziom słowa Pisma, że Bóg jest
19     3|      dziewce grubej, pokazując niby ludziom, jak to kroczy przez miasto
20     3|           igry wszelkiej, by zbodli ludziom wprzódy z grzbietów wszystkie
21     3|     najgłośniej, jaka sztuka Bogu i ludziom milsza i na jaką modłę sprawować
22     3|        nadmiar wypijesz, wycałujesz ludziom oświeconym na szerokim świecie!
23     3|       gościńce wolne - zaświstałbyś ludziom na szyderstwo z cnoty wszelkiej -
24     3|         która sztuka i czyja Bogu i ludziom milsza?... Nie dawajcież
25     3|       słowem: żyć winien, potrzebna ludziom sztuka jego.~"Komu?" - pyta
26     3|        ognistej widać."~"Nie kłamię ludziom twarzą jak magowie." "Toć
27     3|           to najlepsze, co z siebie ludziom dać mogą - łatwe, rychłe
28     3|        obwołał i prawdę poety mówić ludziom mniemał. Ledwiem kilka ulic
29     3|             oprowadza przez życie - ludziom na pokaz - póki wszystkich
30     3|            zagrały rogi na trwogę - ludziom statecznym wydała się i
31     4|             żakom po szkołach, lecz ludziom, łaknącym po świecie żywego
32     4|           żywym słowem - przynosimy ludziom wszelaką karm ducha; a przedsię
33     4|             nim od ksiąg i ducha ku ludziom i ich dolom: kamieniem leżała
34     4|          czoła uśmiecha się brodacz ludziom życzliwy. Liść winny i grono
35     4|             za życie, za szaleństwa ludziom nawet podarowane, za śmierć
36     4|          Marii,~Rychło przypomni to ludziom sygnaturka klasztorna.~Tymczasem
37     4|             wyrywa się ramionami ku ludziom całe to radosne ciałko dzieciny:
38     4|          chce, byśmy ustąpili innym ludziom - inny stawa się duch powszechności...
39     4|      sprzeczka: która sztuka Bogu i ludziom milsza, a która tymi czasy
40     4|            gadkarz, wyskarżając się ludziom, że nad sztukę gadkarską