Czesc

 1     1|       warowali się smutkom, które śmierć wyzywają. Daremnie biskupi
 2     1|           wezmą bohatera! Już się śmierć na niego czai..."~Mieszczanie
 3     2|     troistośc nędzy doczesnej. Na śmierć lekarstwo Kościół ma. Na
 4     2|         na dzisiejszą jeszcze noc śmierć się tym znakiem wróży. Nie
 5     2|       dziewczyna płaczem, który i śmierć samą wzruszyć by zdołał. -
 6     2|       komu to, dziś może jeszcze, śmierć się tym znakiem wróży?~I
 7     2|       doczesnych pogrozy, trądy i śmierć sama.~Oto wychyliwszy się
 8     2|           odepchnie rycerz od się śmierć nałażącą nań tak niecierpliwie.~
 9     2|           smętem!"~Chciwie chwyta śmierć w szpony swoje bodaj płaszcz
10     2|       rzyganie w nadmiarach, temu śmierć pod jego progiem głodowa;
11     2|        urzeczenia na kalectwo lub śmierć nagłą. Ledwieś się z widoków
12     3|       dzieciaczyska zaszczypią na śmierć.~Goliard tymczasem swarzył
13     3|       kroczy jak bocian po izbie. Śmierć już po raz drugi tego wieczora
14     3|     strzelać w górę konceptami. A śmierć pląsać znów pocznie tuż
15     3|            na łeb na szyję!"~A tu śmierć, przewiawszy wróżbą i pogrozą
16     3|       rada otucha człecza. Ledwie śmierć skrzydłem swoim musnęła
17     3|          życie. Od ciebie ledwiem śmierć przepędził, z grobu mi gadasz...
18     3|      wyzywajże tu, człeku, mężnie śmierć i diabła w sztuce swojej -
19     4|         dziś nazbyt po drodze. Że śmierć u bramy grodzkiej go nie
20     4|      ludziom nawet podarowane, za śmierć i tak rychły z niej powrót
21     4|      przydługie i sztywne, jak ta śmierć kościana, są moje królowe
22     4|       rozpusty spętał te ciała na śmierć. Bo krew z tych otworzonych
23     4|     zesztywniały kształt trupa.~A śmierć na progu kościoła uderza
24     4|          Łukasz szlochał wciąż.~A śmierć tymczasem wystąpiwszy za
25     4|        latarnie nad swe czoła.~Bo śmierć, przewiawszy przez bramę
26     4|    katuszy czyśćcowych!..."~Idzie śmierć przez miasto nocą w poburzowy
27     4|        taką szczodrość nie w czas śmierć sama wypysznia się tylko
28     4|        tkliwsze bywa zazwyczaj na śmierć czyją niźli na najsmutniejsze
29     4|    sumieniu ważniejsze: życie czy śmierć? i kto bardziej szanowny:
30     4|        usłyszawszy z opodal, kogo śmierć obwołuje za łup swój ostatni,
31     4| Misericordii tajnego znaku, a nie śmierć prawdziwa."~Ona wionie na
32     4|           stypę po poecie wkracza śmierć w kuźnicę pracy ponocnej.~
33     4|          zbawienia.~Alić tu obok: śmierć tańczy z mnichem zakapturzonym.
34     4|   tapczanie leży szkieletem nagim śmierć w postaci własnej - kir
35     4|       żyje!... raz się żyje!...~I śmierć w szale rozpustnicy rzuca
36     4|        Już cisza. Exitus.~Wówczas śmierć - widzieli stróże i zbiry -
37     4|        odpisach śród oświeconych. Śmierć, osłoniwszy powagą i te
38     4|           nie wedle ciał starości śmierć kosi, lecz wedle ducha,
39     4|           o skoczkę; a teraz i za śmierć jej winić go musiał. Tam