Czesc

 1     1|                 patron ludzi wędrownych!"~Dopiero gdy gwar większej już gromady
 2     1|                  na dziwowisko odpustowe. Dopiero gdy krew bluzgnęła na kolczugi
 3     1|                  żelaziwa o ziem cisnął - dopiero wtedy zakołysał się tłum
 4     1|              kamienie po kościołach teraz dopiero tłumaczyć mi się zaczęły
 5     3|                 kitowych czapach. Za nimi dopiero widać jasne stroje dworu.~
 6     3|           kobiecie ziemskiej!..."~Wonczas dopiero pojęła pani to zapatrzenie
 7     3|                  sobą przy tobie, a potem dopiero może i czym innym - razem.
 8     3|              Bacche!..."~Zaś mnicha wtedy dopiero poderwało z ziemi i wwiało
 9     3|               gdzie?! - Spostrzegał teraz dopiero jej bose nogi. - Gdzieżeś
10     3|              ramion na ziem cisnął. Wtedy dopiero obnaży głowę i pozdrowi
11     3|                płochy naród igrców, a cóż dopiero zjawienie się osoby tak
12     3|                jezdeś!" - postrzega teraz dopiero dziewkę, która z garnczkiem
13     3|                 na schody piwnicy, by tam dopiero wszcząć wielce brzechotliwy
14     3|                 tą kolumną ze spiżu teraz dopiero ukazał się rycerz drugi.
15     3|               nasza natura męska wszystko dopiero wyrozumieć musi głową, domacać
16     3|                 brzemionami pokuty. A cóż dopiero biało-czarnych mnichów nagłe
17     3|            spóźniony dzwon kościoła teraz dopiero się odezwał. Kołysany snadź
18     4|                  niejeden!... A niech się dopiero przyozdobi dumnie w stroje
19     4|                  najmłodszy: żaczki, dziś dopiero z grodu od matek zbiegłe,
20     4|               Tylko te żaczki, które dziś dopiero z grodu zbiegły, nazbyt
21     4|                    Terazże ci to, mnichu, dopiero za głowę się chwytać i ciemię
22     4|                     postrzega mnich teraz dopiero.~Zaś ręka druga za tarczę
23     4|                  Lilię - widzi brat teraz dopiero. Otworzyły się mnichowi
24     4|                 Powiadasz?..."~Wówczas to dopiero brat furtian zdecydował
25     4|                   przypomina przeor teraz dopiero. - Przyprowadźże go, przyprowadź.
26     4|               goliard posłusznie.~I wtedy dopiero przeor, uspokojony, odjął
27     4|                się niemo, bo gniew powoli dopiero zapalał się na policzkach.
28     4| najdelikatniejszego bisioru oponkę, a cóż dopiero te nakrochmalone sztywne
29     4|                   Wąż!" - powiadają wtedy dopiero okrągłe usta i zaokrąglone
30     4|                  tak tańcuje sobie żwawo. Dopiero gdy się tym nacieszył, zwrócony
31     4|              wreszcie. I spostrzega teraz dopiero, że leży na płycie sarkofagu,
32     4|                  tego ciosu, by za chwilę dopiero załamać się w sobie i zbroczyć
33     4|                ognia i siarki." I wonczas dopiero... "otrze Bóg łzę każdą,
34     4|                 Burza" - stwierdził teraz dopiero. "Od dwóch godzin" - objaśnia
35     4|                samo okno celi. By stamtąd dopiero zdumione oczy zawiesić na
36     4|               każdej chwili nieustannie i dopiero w konaniu umierać przestajemy."~"
37     4|                   mżeń, ukazuje się teraz dopiero ciało niesione na marach.
38     4|              upiorne po nocy zjawy, teraz dopiero powracają do kształtów swoich.
39     4|             tajemniczy z głową (jak teraz dopiero widzą) snadź ranną, bo ukutaną