Czesc

 1     1|           opowieść!~Lecz te racje swoje woleli nieufni żonglerzy
 2     2|      kupiec tymczasem skończywszy swoje, zachęcał pośpiesznie do
 3     2|        Wyciągają ku niemu kostyry swoje ni to widły piekieł. Przypomniał
 4     2|       ruchomy słup kiru. I kracze swoje spod krzyżowej larwy:~Wymódlcie
 5     2|    Chciwie chwyta śmierć w szpony swoje bodaj płaszcz jego tymczasem.~
 6     2|         świecie!?..."~Ale kościół swoje, niespokojny duch człeczy
 7     2|          niespokojny duch człeczy swoje. I wiecznie pono szukać
 8     3|          kobieta z dobrego zawsze swoje dobędzie, a i z niemym,
 9     3|            sięgnie łapą jak po to swoje... a tu żonki - nie ma!...
10     3|       rynku tak mnie przez ślepie swoje piekłem straszą."~Wstrząśnie
11     3|       kielichy - i czarkę, i usta swoje.~"Pij! - woła. - Całuj! -
12     3|       głowy.~By uspokoić sumienie swoje i gromady po tym, co tu
13     3|           Wytrząchnął tedy z wora swoje narzędzia, znalazł nóż potrzebny
14     3|           tyżeś ją na tęskliwości swoje pięknie obłóczył, tym ci
15     3|         obzierać naokół. - Giezło swoje zawczas przyniosłaś? No,
16     3|         nie będą; a gdy skończysz swoje, pies się o ciebie nie zatroska...
17     3|      wciąż oglądasz - odgadł wraz swoje. - Jemu ani ty, ani żadna
18     3|          po zadzie niczym dziecko swoje. Choć taki dziś jeszcze
19     3|          na ludzi, strzymał słowa swoje i jął znów kroczyć po izbie.
20     3|        dziś będziecie! - powtórzy swoje z uporem. - Byście tylko
21     3|           wagantami na wędrowanie swoje - za morze, ku Ziemi Świętej.
22     4|       dopomniały się w duszach, o swoje horoskopy?... A jeśli nie
23     4|           Ledwiem to nędzne życie swoje w tym gwałcie zratował i
24     4|         dmie w dwoiste piszczałki swoje. Gra cicho - rzekniesz,
25     4|           wreszcie to bogomolstwo swoje. Moja sprawa do cię zwłoki
26     4|          Zaś przeor powiedziawszy swoje, zapomniał już całkiem o
27     4|       łaciną tylko, jak goliardy, swoje powiadać potrafi. A i z
28     4|          spojrzenia brata.~"Gęśle swoje - spójrz, Łukaszu! - goliard
29     4|      Tylko że każda wówczas zatai swoje, wyprze się w żywe oczy,
30     4|      pocznie tym gwałtowniej snuć swoje żale i motać je niecierpliwie.
31     4| roztopione słońca złoto na piersi swoje. Póki prąd wartki u skrętu
32     4|        zasłuchany w te grzechotki swoje, przebiera kosmatymi łydy:
33     4|        szaleństwa, wszczęła jakby swoje ze słońcem swary ni ten
34     4|           dłonią na oczach. Gęśle swoje tym razem nie za votum daje,
35     4|        oczy Chrysta na krzyżu: ty swoje przysłaniasz kwiatami, by
36     4|        dopowiada tymczasem nowiny swoje, długie snadź dzisiaj i
37     4|    Wysprzeczawszy wszystkie racje swoje, postanowili na koniec ofiarować
38     4|        Lecz że się nie obraził, a swoje wypił znów rzetelnie, więc