Czesc

 1     1|      naprzeciw niego jakby własne serce jego, rozżalone tym lat
 2     1|          ponure upiory. A gdy one serce kobiety zhukają, całą piekieł
 3     1|       gorycz powoli napełniała mu serce; już nie o to nawet, że
 4     2|       wisiory kaptura.~"Mdłe mamy serce dla żałośników. A i lekarz
 5     2|          mdłe: wielka moc obciąża serce wątłe... Szafir to - mówił
 6     2|       rycersko zastawiał - własne serce tylko dolą człeczą obciążył.~
 7     2|  żarliwość moich pacierzy! w moje serce mnisze!..."~Węgiel rozżarzony
 8     2|     którzy majętności nabywszy, i serce do niej przyłożyli"; oto,
 9     3|           osoba duchowna. Stanęło serce mnicha na tę myśl radosną: "
10     3|   przychylności pani..."~Ociężało serce; grzech rojeń czai się nad
11     3|    szczęściem innych, pogodne swe serce przerzucając zawsze na stronę
12     3|  osobliwie po winie. Przykre masz serce."~"Kto ci te szmaty kupił?!"~"
13     3| pogodniejsza myśl, tym wolniejsze serce, a ciało przy kobiecie wróbelkiem
14     3|            za gryzącą kauterię na serce?!"~To spadło już na głowy
15     3|           umaczał, już rozochocił serce, smętkom przekorne.~"Na
16     3|           Synu, któryś roztęsknił serce nasze ku niedościgłości
17     3|         przez żonglera opowieść a serce skazanego rycerza - wziąłeś
18     4|      uczynił, dajże ku tej doli i serce świata, by ogarnęło wszystkie
19     4|         przez żonglera opowieść a serce skazanego rycerza - wziąłeś
20     4|           woła z Dawidem: "Gotowe serce moje! Boże, gotowe serce
21     4|          serce moje! Boże, gotowe serce moje: będę śpiewał i grał...
22     4|       wykarmiła błogosławiona Pia serce i tęsknoty Franciszka. Nie
23     4| spiritualem daj nam Boże poruszać serce człecze i w dziele naszym.
24     4|         poeto, grzech swój w moje serce mnisze! na moje barki pokutnika!
25     4|           było snadź i przeorowi. Serce stare surowo sądzi ludzi
26     4|       Raczej mieć pogan lub Żydów serce niepłodne a myśl ich pojemną
27     4|          nagle pod słońce by żywe serce człecze.~Jak gdyby oczyma
28     4|        przez żyły jego przepływa, serce samo w taniec wzywa - Dionizos!~
29     4|     doskonałości w kunszcie czyni serce bezpłodnym."~Jakby te mroki
30     4|           grzechem!" - biło w nim serce chore.~I przywołało do się
31     4|           duchu uwyraźnia, a żywe serce nadawa wszystkim rzeczom
32     4|    zachorzało pod futrem, gdy się serce nazbyt w nim rozłopoce.
33     4|           pieśni, które ubogaciły serce człowieczeństwa - nawet
34     4|       było, nad tym, co jest.~Ale serce kobiece tkliwsze bywa zazwyczaj
35     4|           się przepala z czasem i serce człecze - powiadał - nie
36     4|          Zuch!... I odęłoż się to serce na życie i ludzi, ku najsmutniejszej
37     4|     przeor ofiarowywał i życie, i serce swe stare - młodości ducha