Czesc

 1     1|         miały, bo niskie smutki człecze toczyć już jęły Kościoła
 2     1|      oderwane od życia są serca człecze, gdy swe szczęście śmierci
 3     1|        nie odnowione będą serca człecze! nie starte będą smutki
 4     1|    pamięci pozostają, bo czucia człecze rozszerzać zwykły. One jak
 5     1|   Wyczerpuje sam czas wierzenia człecze" - powiada pociągając dłońmi
 6     1|       nieomal są wszystkie dole człecze chocia pod różnymi gwiazdy
 7     2| powiadasz? Nie żyjeszże ty sam, człecze, zarojeniami tylko? Czyż
 8     2|        salwował, daremnie życie człecze przed grzechem, diabłem,
 9     2|        mistrzu, to biedne ciało człecze, przez Pana Boga stworzone?...
10     2|     szóstego postaci w kamieniu człecze. Pełno ich wszędzie. Po
11     2|       orędzie?~Kędyż się zgarną człecze wszechcierpienia?...~Nieme
12     3|   Siądźże, napijże się, użyjże, człecze, choć raz czegoś więcej,
13     3|         czemu się tak dręczysz, człecze? osobliwie po wychmieleniu."~"
14     3|     srodze poważną: zachorzenie człecze.~Linochód wziął było złą
15     3|        Niby jakie: zło?'." "Nie człecze ciało w tej zbroi siedzi." "
16     3|       że nad dzisiejsze to moce człecze dźwiganie zbroi takiej.
17     3|       dążeniach swoich są dusze człecze? A tym ci bardziej Golgotę
18     3|          gdzie - za towarzystwo człecze, za kamractwo, drużbę i
19     3|         dumnie sięgają... Życie człecze w ogóle mało warte, zaś
20     3|       zamki-niewidy odmienia, i człecze postaci tak odcieleśnia,
21     4|   rozważa w sobie dziwne sprawy człecze; nade wszystko: jak to niejednemu
22     4|       ogarnęło wszystkie rzeczy człecze: Jesu! cor mihi crea mundum!..."~
23     4|  joculatores ejus, którzy serca człecze poruszać winniśmy ku radości
24     4|         nam Boże poruszać serce człecze i w dziele naszym. Na czymżeśmy
25     4|       Boży, jak wszystkie dusze człecze! Nieprawda to jest, żeś
26     4|    oznacza, zając - namiętności człecze. Spłoszyć obu nietrudno;
27     4|        pod słońce by żywe serce człecze.~Jak gdyby oczyma olśnionymi
28     4|        szeptaniem składa bogu i człecze dziękczynienie - za życie,
29     4|     bezkorzystne uradowania się człecze chłonie ziemi rodzimej ciepło
30     4|       wraz ostatnie swe spójnie człecze: wytrącił się sam w kacerza
31     4|       przepala z czasem i serce człecze - powiadał - nie podoła.
32     4|       tchnieniem owiewa postaci człecze w oćmie światła tego.~Zbiry
33     4|     własnego żywota. Po coc to, człecze?... Pij! Zuch!... I odęłoż
34     4|     będziesz się wtedy radował, człecze ubogi i prosta czy! Ty jedynie
35     4| rozmnożą wiarę, rozszerzą serca człecze, lepsze życie zgotują i
36     4|        rąk te karty.~Ileżeś ty, człecze, przemarnotrawił ducha w
37     4|  oblicza ziemi i odnowiły serca człecze - tam graalową służbę pełnić