Czesc

 1     1|       podnosić: "Tu nas pochwal, bracie!"~A goliard jakby odżył
 2     1|     jakie rozkosze ugrzązłem ja, bracie?! I w jaką pogardę dla się?
 3     2|          Jakże ty będziesz mógł, bracie mistrzu, to biedne ciało
 4     2|          beznadzieja - przerzuć, bracie zbrodniu, grzech twój śmiertelny
 5     3|    Surowość nazbyt okrutna jest, bracie, w pokorze twojej. Będę
 6     3|      chyli w pasie.~"Zostaniesz, bracie..."~"Przyjęty in logiam,
 7     3|      zawsze tęsknotę żywi. Masz, bracie kwestarzu, skarbonkę zasobną,
 8     4|    piękności niebieskich pijesz, bracie Łukaszu, dary sztuki twej...
 9     4|      wczoraj tu zniesione.~"Weź, bracie Łukaszu, te kwiaty..."~W
10     4|       wymówkę całą:~"Strzeż się, bracie Łukaszu, by ci Bóg nie odjął
11     4|      doznałem...!"~"Nakazuję ci, bracie Łukaszu, milczenie w mowie
12     4|       Nie ty nas będziesz żywił, bracie Łukaszu, lecz łaska Boża.
13     4|    całkiem przestaje.~"Pora nam, bracie Łukaszu, przystąpić do ostatniego
14     4|         Na czymżeśmy to stanęli, bracie Łukaszu?"~"Jeszcześmy nie
15     4|    powieki.~"Bardziej ty mi się, bracie, o Muzę troskasz w pysze
16     4|         życie! powtarzaj za mną, bracie, czym prędzej, by diabeł,
17     4|     bywało do klasztoru.)~"Ktoć, bracie goliardzie, te wieści o
18     4|    chwilą na bok.~"Wiedzże tedy, bracie, nieco więcej bodaj o tym,
19     4|        go surowo:~"Nakazałem ci, bracie Łukaszu, milczenie w mowie
20     4|   krewkość słabości twojej, mdły bracie!" "Pytaj, ojcze, żaków naszych,
21     4|  powtarza teraz wciąż - poszedł, bracie Łukaszu: w światy, do Magdaleny
22     4|       szyję, wołając: "Przerzuć, bracie poeto, grzech swój w moje
23     4|       posłuszeństwa nakazuję ci, bracie Łukaszu, abyś mnie słowem
24     4|         cudnie oblamił tę kartę, bracie Łukaszu, w przedziwne sploty
25     4|      piękności niebieskich jesz, bracie Łukaszu, dary sztuki twej!
26     4|         nad różańcem.~"Wspomnij, bracie Łukaszu, i swojej doli koleje.
27     4|         Zapamiętaj i to jeszcze, bracie Łukaszu! pogańska żądza
28     4|     słowem poważnym):~"Bluźnisz, bracie Łukaszu. Nie dałże ci Bóg
29     4| powietrzu zażegnywa przeor zło w bracie już jawne:~"W imię krzyża! -
30     4|        mnichy niemiłosierne! My, bracie furtianie!"~Ale mnich skrzepł
31     4| kościołami świata... A to jedno, bracie furtianie, waży przed Nią -
32     4|  wyliczeniem.~"Co więcej rzekęć, bracie furtianie: nawet te liche
33     4|          w klęczniku. "Przeważy, bracie furtianie, ta szala druga.
34     4|          powiada:~"Spokorniałeś, bracie?! Poczekasz w tej pokorności
35     4|        po świecie?!... Możeś ty, bracie poeto, doznał w one j chwili
36     4|     ołtarzem.~"Zwidy to i zmory, bracie - przerywa mu ojciec. Z
37     4|       świeże.~"Dobrześ to rzekł, bracie żaczku! Sam brat Leon, najpogodniejszy