Czesc

 1     1|    osiadłych nie było skutecznego słowa, tańca i leku.~W smutku
 2     1|       serdecznej ciekawości.~Tedy słowa "panowie!" na początek powieści,
 3     1|          bardzo, bo nie rzekł ani słowa. I nie patrzy, a wziera.
 4     1|          odszczeka ostatnie bodaj słowa.~Ale goliard niczego odszczekać
 5     1|           tu łzy zmąciły mu nagle słowa), gdy już trzeci koń pode
 6     2|      głową... - powtarzały mu się słowa, zmylone jej urodą... -
 7     2|        widły piekieł. Przypomniał słowa dominikanina sprzed kramu:
 8     2|  śmietniskach.~Takie jest dobrego słowa miłosierdzie.~I garną się
 9     2|           grodu i króla. Lecz gdy słowa herolda rozlegać się potem
10     2|          mnich wypraszał, lichotą słowa franciszkańskiego zasłaniał,
11     2|          aby przypominały ludziom słowa Pisma, że Bóg jest wysoki,
12     3|    rycerzu."~Ruszyły się wreszcie słowa w zaciśniętym gardle mnicha:~
13     3|     przestawam... Te ostatnie dwa słowa akuratnie powtórz, choćbyś
14     3|       gardła zaciśniętego dobywał słowa, lecz w pierś wezbraną po
15     3|         zaczepności od pierwszego słowa. Więc zezem baczy na skoczkę.
16     3|     Pojrzawszy na ludzi, strzymał słowa swoje i jął znów kroczyć
17     3|           rynku."~Zerwą się na te słowa żonglerzy z ław. Z umysłu
18     3|           jeszcze nie rzekł swego słowa.~Czuje goliard, że żakom
19     4|         podstawy kamienia jakoweś słowa, żłobione w głazie. Więc
20     4|  wyznawców; dopraszają się o rosę słowa, o chrzest pieśni. Goliard
21     4|           odczytują uważnymi usty słowa nie doczytane wonczas przez
22     4|        przykłada łowiąc te oporne słowa pierwsze, które przebijają
23     4|         stłumi na ustach ostatnie słowa.~"Pierwsze!... pierwsze
24     4|       czai się uchem i powieką na słowa mistrza, rozkołysane jak
25     4|          przecie! Bo czymże są te słowa przeora powiadane w celi?...
26     4|         piersi ostatnie zwłaszcza słowa tej modlitwy. A na pół zaledwie
27     4|         fletnią. I szepcze do się słowa pieśni śpiewanej jakby pod
28     4|    skronie Twoje...~Urwały mu się słowa tej pieśni; myśl w bok nagle \
29     4|        ramion swoich.~Ustąpił bez słowa i jął się błąkać śród ruin.
30     4|         cielesnych. Przypomnij te słowa świętego Bernarda: Cóżem
31     4| bursztynie!"~Do głębi oburzyły te słowa przeora. I przejęły go aż
32     4|      dłonie, widzi (przypominając słowa mistrzowe), jak tam, w górze...
33     4|           goliard przed skonem te słowa dziwne na marmuru złomie... "
34     4|             Na tym się urwały one słowa: już snadź dusza odlatywała
35     4|      swoim w kościele Wormacji te słowa wyryć sobie kazał:~Rychlej
36     4|         oczywiście, od pierwszego słowa. Żaki winili w tym lekarza,