Czesc

 1     1|     Zratowano jednak pana.~Już nic dnia tego nie bawiło pani:
 2     1|  trójpróg tęsknoty, nie widząc nic prócz modrej strugi światła
 3     1|   chustą matczyną. I tym razem nic sobie powiedzieć nie zdążyli.
 4     1|    niech przechodzi, jak gdyby nic nie spostrzegając.~Godzi
 5     1|     poniechać - nie poradzą tu nic towarzysze.~Oto na chłodne
 6     1|     sprawy kamrata, który dziś nic nie zarobił, bajać kobietom
 7     1|   Uspokój się pani: goliardowi nic się nie stało. Pewnie dlatego,
 8     2|     mur. "Co z tobą, panie?!"~"Nic to! Nic to! - odpycha go
 9     2|        tobą, panie?!"~"Nic to! Nic to! - odpycha go od się
10     2|      od dawna, ale prosić go o nic nie będzie. "Rycerzem błędnym
11     2|       franciszkanin niewymowny nic już im dzisiaj więcej nie
12     3|        na ochotę, na psotę, na nic chocia - o!... Myślisz,
13     3|       rozpętaniu swawoli nigdy nic nie powstrzyma skore były
14     3|     odbębniać wiersze jakoweś. Nic z tego rozgardiaszu wysłuchać
15     3|     jego w odbębnieniu żaków.~"Nic o nich na pewno powiedzieć
16     3|     przecie w tym stroju nowym nic tak bardzo zdrożnego, a
17     3|      ku dłoniom nie ma wcale - nic! Sprośność sama! - podjudza
18     3|      jak inne dusze grzeszne - nic znaczyć nie może, lecz w
19     3|       ton jego wszak stroi. Na nic i powieść każda, której
20     3|        wtedy: dla ciebie to na nic!... I upodobał sobie taki
21     4|      trupy takie. Goliardy zaś nic innego podczas nie czynią,
22     4|    skrzynię i - skarcony - już nic złego nie powiada. Po chwili,
23     4|       surowość sprzed chwili. (Nic tak samotnych nie udręcza
24     4|      motkowi jeszcze jakąś tam nić, powiadając, że one takie
25     4| stropił się tym bynajmniej, na nic w tej chwili nie baczący.
26     4|       a głosem opoja. Tylko na nic mi już wtedy będzie i klerkostwo
27     4|       i klerkostwo me całe: na nic ta szata oświeconego, na
28     4|       ta szata oświeconego, na nic i ta ksiąg reszta tam, na
29     4|      Łukasz krok w krok. I już nic nie widział, co się w kościele
30     4|   wychylił go zacnie do dna.~A nic tak przy dzbanie nie rozbraja
31     4|    sięgnął teraz po dzban, już nic nalać nie zdołał - wysączyli
32     4|        już! - nie powtórzy się nic! - nawet sen o szczęściu
33     4|       to ich, żaków, teraz już nic nie obchodzi. Gdzie te czasy!
34     4|    ustami, już tu ręka mistrza nic ponoć nie doda... Nakazuję
35     4|       przeorowi na ucho, że na nic teraz i klasztorowi pacierze