Czesc

 1     1|         strzelistość przyczajonych oczu wagantki wyzywają ludzi
 2     1|       wystawiając w lęk nocy tylko oczu poblask gwiezdny.~Lecz oto,
 3     1|           niej podejrzliwie białka oczu.~"No, i bywaj! - zakręciła
 4     1|              Tu już goliard białka oczu wytrzeszczył na niego; a
 5     2|            przynosząc z grodu tyle oczu ludzkich zachwyty, roiły
 6     2|       piekła jeszcze ciekawością z oczu płacze! Nie powiem. Nie
 7     2|            róż wiankiem i wesołych oczu młodości dziewczęcej. I
 8     2|        poderwały nagle fartuchy do oczu. Spłynął dar łez z pokutnego
 9     2|        tajemnice wychytrzają się z oczu wiedźm starych.~"Tu na pewno
10     2|             Oto zgubili go snadź z oczu w krętym zaułku, bo przyśpieszając
11     2|           I cwanym przymrugiwaniem oczu witają w przechodniach...
12     2|            komorę i roztargnieniem oczu ratować mu się każe od nadmiernego
13     3|    przytwierdzi ten nakaz białkami oczu. By za chwilę twarz poczerwieniałą
14     3|          myślę, gdy mi zejdziesz z oczu. A najmniej teraz, zanim
15     3| przeżegnaniem się ginęło to sprzed oczu.~Pod płaszczem gwiezdnej
16     3|       pysznymi kolory - na sycenie oczu, na spysznienie dłoni. Oto
17     4|           to aksamitne nastawienie oczu ku niedbałości. Jeszcze
18     4|         gościńca daj zmyć - zmyć z oczu i serca! - wszystką miałkość
19     4|       niego to ciche rozświetlenie oczu.~"De spiritu sancto któż
20     4|        Więc czyta chciwie, póki mu oczu nie przyćmią łzy. Ale przeor
21     4|         Nigdy!" - dodał wybłyskiem oczu spod kaptura.~Stropiła ją
22     4|   dojrzałym - Dionizos!~A ta ust i oczu boskich sporna jakby ze
23     4|           tej bladości na licu, do oczu śćmienia, aż po tę rozchwiejność
24     4|           spiekotę:~Gdy mnie twych oczu spoi ciężkie wino,~nie wytrzeźwieję
25     4|           twarzą ku ruinie. Lękiem oczu szukać mu każe dziewczyny -
26     4|       mnicha. Więc zejść mu każe z oczu - niech omięknie w pacierzach
27     4|           jęły niczyim mgła sprzed oczu.~Więc myśli o kwiatach,
28     4|      czasem dla niego - by z bólem oczu ślepnących, omackiem przychodzący
29     4|            I skrzy się zalotnością oczu niewidnych. Aż usłyszał
30     4|           cały w doznanym widzeniu oczu i tych dłoni - jak rankiem
31     4|     ciemieniu i głuche zawieszanie oczu na obrazie ołtarza.~W rudym
32     4|         Pańskiej, wyzierają żagwie oczu... "zmarłego człeka czy
33     4|       dziwi się czarnymi perełkami oczu, że palce mistrza - i w
34     4|        okrzyknie w rozpromienieniu oczu:~"Cieszcie się, żaki! wy