Czesc

 1     3|                poświstach i pokrzykach żaków pędzących za nim. Ujrzawszy
 2     3|            zasię nadziei oto aż ponosi żaków w zawodzeniu rybałtowego
 3     3|            dorzuci z hardym wyzwaniem.~Żaków tylko tym trąć: już wyskakiwali
 4     3|             wiersza jego w odbębnieniu żaków.~"Nic o nich na pewno powiedzieć
 5     3|            Uniosły się ku skoczce ręce żaków gdy wykrzyknęli po niewoli
 6     3|             Słychać było i pochlebstwa żaków.~"Doctor miraculosus!" -
 7     3|               i połechtan pochlebstwem żaków. Uśmiechały mu się oczki
 8     3|      podźwignął było w zasłuchaniu - o żaków dusze był goliard zawsze
 9     3|                 Stropił ten gest srogi żaków; ku niemu kierują teraz
10     3|                 To spadło już na głowy żaków jakby z kułaka pokutnego
11     3|               łan młody rozchwiały się żaków głowy pod mocnym podmuchem
12     3|            tymczasem goliarda któryś z żaków.~Inny znów przygląda się
13     3|                tym krzyku opętanym. Za żaków natarciem psy kuglców zerwą
14     3|           piekło rozpęta, kto igrców i żaków na siebie obruszy.~Podjął
15     3|             łan kłośny, uderzy w głowy żaków to słowo, zawsze dla nich
16     3|                pstra wataha rybałtów i żaków wędrownych, każdy z toporem,
17     3|          skonie, leżą w kłębkach ciała żaków jakby porozrzucane tu rogiem
18     4|             towarzyszów Muzy: igrców i żaków gościńców świata... Więc
19     4| rozpłomienienie niedawne. Ofiarą kilku żaków, siłacza, linochoda i gęślarza -
20     4|               najbardziej zapóźnionych żaków. Czyjś płacz rozlega się
21     4|         przepełnione jest to miasto od żaków, a ze wszystkich świata
22     4|              chórem na odczytane przez żaków wezwanie.~I poczną wraz
23     4|               z oddali Arcypoeta sam w żaków chórze:~Factus de materia ~
24     4|                bracie!" "Pytaj, ojcze, żaków naszych, którzy wszystko
25     4|            miary w kłótliwych gawędach żaków. (Biada temu, kto stoi o
26     4|                 Biada temu, kto stoi o żaków chwalbę i porywy!)~Przeor
27     4|               czy nie przedał, to ich, żaków, teraz już nic nie obchodzi.
28     4|        wszystko czuł przeor słabość do żaków Oto raz po raz kładzie rękę
29     4|          objąwszy go wpół przed oczyma żaków, błaga ich nieomal:~"Zleczcie
30     4|              umie wcale."~Zapalił wraz żaków ten apel do ich władz dusznych -
31     4|               i po śmierci nawet z ust żaków gada! Słowo w słowo słyszałem
32     4|              trumną goliarda, uprzedza żaków zasapanie nagłe:~"Nie masz
33     4|           wędrownych igrców, klerków i żaków oraz wędrowników wedle ducha.~