Czesc

 1     1|           się nabożeństwo wtóre w ciszy i słońcu. Pod żebraków litanie
 2     1|         na muzyki kolebiące tony!~Ciszy tam, w piekarni całej! Posłuchu
 3     1|         nadziwić z daleka długiej ciszy zniemówienia wśród obojga
 4     1|           tu wtóre, uderzy w basy ciszy grobowcowej:~"Znalazłeś?!"~
 5     1|          zacniejsze towarzystwo w ciszy."~"A nam się twego zachciało!...
 6     2|           ścianę kościółka. W tej ciszy, z dala od zgiełku odpustowego,
 7     2|       bury z licem jakby w omocie ciszy klasztornej.~"Jałmużny! -
 8     2|      dalej śmierci obwoływacza. Z ciszy, jaką zostawiali za sobą,
 9     2|      wyjrzał ku nim jakby z omotu ciszy klasztornej. A te oczy smutkiem
10     2|       sapliwym.~A po długiej znów ciszy postrzegając, że franciszkanin
11     3|  zatęsknił w wielkiej nagle żądzy ciszy i osamotnienia, by zebrać
12     3|      przerywanej wciąż gawędzie i ciszy - jak to przy chorym, gdy
13     3|    rycerze błędni!... Miną gród w ciszy. I pozostawią po sobie nieukoju
14     3|     czerwone cienie grozy - gdy z ciszy ulic dolatują głosy rogów
15     3|       wykrzyczą. Ułowiwszy chwilę ciszy, dłoń wznosi i uśmiecha
16     3|           Pod płaszczem gwiezdnej ciszy, w surowej pogrozie kościoła,
17     3|           kroków ludzi.~Bo takiej ciszy uroki sączą się z naświetlonej
18     4|        swarzy. Na organach nocnej ciszy wygrywa się wciąż ta muzyka
19     4|         obie te głowy. W wielkiej ciszy słyszał mnich tylko te westchnienia
20     4|          czoła uwagą nasłuchuje w ciszy - wnętrznego chyba głosu.
21     4|        klasztoru. Niech się tu, w ciszy serc waszych, wykrwawi ma
22     4|      zaduma!) Po wielomiesięcznej ciszy klasztoru, w obcowaniu z
23     4| omiękłościach drogi: za kobierzec ciszy porastały mchy nie jezdny
24     4|       drzewo dumań Salomonowych w ciszy majestacie.~Nasłuchał się
25     4|        zakonnika pod konarami tej ciszy błędnego rycerza i wędrownego
26     4|          to długie zaczajenie się ciszy. I nasłuchiwać mu każe.
27     4|          wyrwał się nagle z objęć ciszy samej, strzepnął z siebie
28     4|         ostatni w mszalnej prawie ciszy letniego wieczora:~"Zo-fi-jo!..."~
29     4|     jabłka osuwają się z gałęzi w ciszy letniego wieczora?~Dziwnie
30     4|         użalił się chyba echu tej ciszy grobowej. Bo klasztor zamarł
31     4|          jego!~I zatonął przeor w ciszy wnętrznej - zaczytał się
32     4|       głosie.~Ocknął się ojciec z ciszy wnętrznej. I wtedy wreszcie
33     4|   wypróżnionych kielichów smęt.~W ciszy, jaka nastała, słychać było