Czesc

 1     1|          spiekota siłom serdecznym, rzekniesz, duch Wschodu ział na tych
 2     1|          jęły Kościoła fundamenty - rzekniesz, nawet opokę Piętrową samą
 3     1|               tłumaczy dziewczętom. Rzekniesz, pierś mu grać miała, tak
 4     1|             pękatych i na cienkich, rzekniesz, nóżkach kozłów. I wskazując
 5     1|      nietoperzy krążeniem oczekuje, rzekniesz, północnej godziny zaklęcia.
 6     1|         świątyni dusza i pobożność, rzekniesz, sama - oddaliły się stąd
 7     1|             nieść brukom: podbijać, rzekniesz, kamieniom swe kroki prężne.~"
 8     1|           zwalił z nóg z chrzęstem, rzekniesz, bezwładnym - jakby kto
 9     2|     usteczkach dziewczyny i frunie, rzekniesz, bańką mydlaną ku górze.~
10     2|       serdeczna! Motyl jasnobarwny, rzekniesz - Psychy wysłannik, powiadają
11     2|            ścianę kościółka znoszą, rzekniesz, rannych bitwy onej - tam
12     2|           rzecz się wróży niedobra! Rzekniesz, na odpust dzisiejszy przyszedł
13     2|           upierścienione palce. Idą rzekniesz, nie do kościoła, lecz na
14     2|          tańczy a klaska. I śpiewa, rzekniesz, chórem:~"Wszyscy klaskajcie
15     2|           było, ale jak w kościele: rzekniesz, dla ściszenia zgiełków
16     2| pierścieniem biskupa - klucz srogi, rzekniesz Piotrowy, bo o takiej mocy
17     2|           sercu jej samym, chłonie, rzekniesz, ku otwartym wrotom wnętrza.~
18     3|             ręce rozkłada - dłońmi, rzekniesz, wziera: chłonie w siebie
19     3|         cienko, głosem zdziwionego, rzekniesz, dziecka:~"Które żadnej
20     3|       macierzyste ma w sobie wonie: rzekniesz - łono spokoju i wytchnienia.
21     3|      pazurami może ułapi i pomści - rzekniesz - obrazę sztuk wszystkich.~
22     3|             gwiazdy ogrom kościoła. Rzekniesz, z dwóch szczytów tej góry,
23     4|       piszczałki swoje. Gra cicho - rzekniesz, głosem tego strumienia,
24     4|            widnokrąg cały - wsiąka, rzekniesz, w Empireum samo...~Przedświt
25     4|        stroju, na pierwszy rzut oka rzekniesz, mniszego, wyjrzała oto
26     4|           przestawię klepsydrę!..." Rzekniesz, szałem jego porwane' wirują
27     4|             nieboskłonie wchłonęła, rzekniesz, w siebie Wszystkie żary
28     4|      uwysmuklał postacią zakonnika; rzekniesz: wystawiał się ciałem -
29     4|      blankowania ułożoną u ścieżek, rzekniesz, ręką cierpliwego dziecka.
30     4|             temu kawki u dzwonnicy.~Rzekniesz, dzwonu samego tony, że
31     4|           nieziemskim, zagrobowych, rzekniesz, mżeń, ukazuje się teraz
32     4|           leżało - żywym kamieniom, rzekniesz, na wyzwanie - skoczki ciało