Czesc

 1     1|      zatrzymała ich wymowa starego przeora, sławiąca błędne rycerstwo.
 2     4|            mnich przy tych słowach przeora. I jakże nawiedzał odtąd
 3     4|             Rychło mówić pocznie z przeora, a wtedy pośpieszać trzeba
 4     4|         gniew; odmieniły się myśli przeora:~"Nie godzi się nam, franciszkanom,
 5     4|         furtian i Łukasz pouczenia przeora. I błożą się tą myślą, że
 6     4|        chwili bratu Łukaszowi głos przeora:~"Kto ducha oświeceniem
 7     4|             Gdy z poprzednich słów przeora wiało nań ziąbem i ponurością,
 8     4|       czytał dalej sam przez ramię przeora:~Słyszcie i wejrzyjcie na
 9     4|           się księga zwali z kolan przeora i runie z łoskotem o ziemię.~"
10     4|      profanację księgi tylko wargi przeora rozchyliły się niemo, bo
11     4|           księgi przestały cieszyć przeora, gdy powrócił od furty,
12     4|        Dziwnie odmienił się wygląd przeora, gdy powróciwszy do celi,
13     4|        wtórzył mnich westchnieniom przeora. I duma:~"Przybiegł tu ze
14     4|           musi na biadanie starego przeora, który każdym słowem dopomina
15     4|   Nasłuchał się było goliard z ust przeora, naczytał w księgach tyle
16     4|     przecie! Bo czymże są te słowa przeora powiadane w celi?... Pomrukują
17     4|   zatrzymuje się pewnie i czeka na przeora, by się przysiadł na jego
18     4|            głębi oburzyły te słowa przeora. I przejęły go aż lękiem
19     4|    Odpychał nawet myślą i pochwały przeora, dla którego każda postać
20     4|          do się jakby zjaw i słowo przeora. (nie raczył przeor nigdy
21     4|         biło tym gwałtowniej, że i przeora zjaw a słowo ułudą były
22     4|         dla świętych i królowych w przeora księdze.~Nie pochwalali
23     4|            inne ma prawa i łaski u przeora. Święty Franciszek nie pozwalał
24     4|      wszystkich zapisane były ręką przeora nieskończonym szeregiem
25     4|         sprawiały chyba, że księga przeora na obrzeżach kart pokrywała
26     4|                 A gdy pióro z ręki przeora wypadło, zatrzymała się
27     4|         nie miały mylić obliczenia przeora, gdy brat furtian z palcem
28     4|            zapatrzeniem się w oczy przeora. "A któryż to z nich zmarł?
29     4|          przytwierdzić rozżaleniom przeora. I kończąc swe nowiny od
30     4|       głową wzniesiony nagle kułak przeora:~"Do dominikanów mi z tymi
31     4| zamierzenia twoje."~Cmoknął mistrz przeora w łokieć niby w podzięce
32     4|         się one wszystkie."~Opadły przeora żaki w gwałtownym rozciekawieniu: