Czesc

 1     2|       Oto wprost na niego idzie dziewka strojna; nuruje w rzece
 2     3|         śród dzbanów krząta się dziewka tłusta.~"Dobrze tu! - myśli
 3     3|      zagonił się za karczmarką, dziewką jak piec rozłożystą, twardą
 4     3|       powtarzasz!" - zdzieli go dziewka tęgą łapą po pośladku, aż
 5     3|       tak żaki płoche figlują z dziewką, przestąpiło próg aż czterech
 6     3|         stoi w pośrodku izby ta dziewka, przystrojona, jak jeszcze
 7     3|         kochanka, nie jakaś tam dziewka strojna, lecz - k o b i
 8     3|          Wieczności nie ma?!... Dziewka nad kościoły!!"~Ona tymczasem
 9     3|      przed tym zwidywały? - no! Dziewka była w robocie? - oczywiście!
10     3|           wrzaśnie w tej chwili dziewka.~A lekarz ją z miejsca w
11     3|        Opatruje lekarz chorego. Dziewka klęczy wciąż na ziemi z
12     3|       je wlewał w puste kiszki. Dziewka już tam warzy dla niego
13     3|       nie przoduje ton poezji."~Dziewka tymczasem podnosi mu do
14     3|  galilejskiej!..."~Dostrzeże to dziewka i już z krużą a czarką biegnie
15     3|       ku obu rycerzom. Pochwyci dziewka te ich spojrzenia i ująwszy
16     3|      mleczna w przyszłości baba dziewką była tymczasem, więc bodaj
17     3|    trosce o się.~Tylko, którego dziewka najbardziej uchronić by
18     3|        huknie po raz drugi.~Ale dziewka nie chce usłużyć panom od
19     3|  okrzykną i zapiszą na ratuszu.~Dziewka tak się zasłuchała w te
20     3|         końców płacić chcą. Ale dziewka tylko zamacha gołymi ramionami:
21     3|      Helena! Venus generosa!...~Dziewka, nie oświecona wcale, nie
22     3|     zwiewne.~"Gore!" - wrzaśnie dziewka, przerywając nagle swe zawodzenia.~
23     3|        też pojęła to wezwanie i dziewka rozwrażliwiona płaczem,
24     3|    śmieszy twoja wiara!"~Tu już dziewka nie wytrzymała tych harców
25     3|      widzisz? nie ustrzegła cię dziewka w alkierzu? Wyniosło cię
26     4|         bez ciebie!..." - buczy dziewka w obie swe dłonie u twarzy.~
27     4|         czarne z natury swojej.~Dziewka przycichła. I poszła między
28     4|         bluszczu. Patrzy - stoi dziewka jak ta Ewa pod jabłonią:
29     4|         zza bluszczów wystąpiła dziewka jego, dziwnie niesamowita
30     4| duchowności dawnej, niech sobie dziewka gdzieś u grodzkiego kramu
31     4|     rękę podjął, w rozpaczy, że dziewka umiera?... Szatan wie o
32     4|         bym wyspowiadał jako że dziewka zipała pono jeszcze. Ale