Czesc

 1     1|           wraz do kompanii swojej:~"Człek, widzicie, towarzyski: w
 2     1|            przy nich i zgoła żaden: człek bez twarzy!"~Urągliwym śmiechem
 3     1|          bacząc zezem: czy gada doń człek przy zdrowych aby zmysłach?
 4     1|        żonglerowi?! Tyś goliardzie, człek mądry: posłuchaj i zważ...~
 5     1|    rozmaicie zbroi mojej: niby czym człek żywy, czy głaz... Jeszcze
 6     2|           po drugiej stronie ulicy? Człek, widzę, zasobny."~"Chyba
 7     2|            dziewczyny: "Niesamowity człek jakiś!" Alić druga w bok
 8     2|            się bolesności staje się człek w godzinę ponurych przewidywań.~
 9     2|         pośpiechu gwałtownym ni ten człek z lądu, który deskę tonącemu
10     2|           płatnerz taki rozmaszysty człek był, że dla okazania, co
11     2| westchnienie najboleśniejsze, jakie człek znieść zdoła.~Pokonała go
12     3|          widać: nie pan to żaden, a człek chudorodny; pełny trzos
13     3|           Po dwakroć. Raz czynił to człek żywy, potem zbroja niesamowita
14     3|           pijaną głowę - niedobrze! Człek pijany spokoju szuka - pod
15     3|           oczyma i gębą, jak też to człek uczony nad nią prawi. W
16     3|             wszyscy, rozumiejąc, że człek to pogodny, który luba ludzi.
17     3|            prędsze a lichsze. Tylko człek każdy przy nich nazwyczaiłby
18     3|             Zdawać by się mogło, że człek zrywa z siebie wszelkie
19     3|       złorzeczył na swym łożu każdy człek stateczny w trosce o dusze
20     3|      rycerzem na drodze się wyda, a człek zbrojny na koniu Parsifalem
21     3|        Szmatką przyplusnął do ziemi człek zabity, tylko bose stopy
22     4|           ja się powstydzić?... Żem człek uczony?... I ze świeczników
23     4|        grodu. Dokąd zasię sam dążę, człek stary? Do śmierci, pono.
24     4|          drogę na gościńcu zaszedł; człek zza gór."~"I tenże ci mówił,
25     4|            nie grzmi na kobiety jak człek oświecony, gdy w chwilach
26     4|           lecz wyzierający z doznań człek wnętrzny, który się w nas
27     4|            rzetelność w piciu. Więc człek gościnny zapomniał niebawem
28     4|        niech go tam licho!... Na to człek z drugim rad pije, by się
29     4|       zmieszał się niespodziewanie.~Człek pijany, choć gburnym się
30     4|          przed raptem, sprawiły, że człek krwisty rozpalił się w okamgnieniu.
31     4|        musiał w serca maluczkich on człek, który na grobie swoim w
32     4|          lecz o księgę, na znak, że człek oświecony spoczął tu na