Czesc

 1     1|      niuchał wzdętymi chrapami ziemię rodzimą - ziemię zmysłów
 2     1|      chrapami ziemię rodzimą - ziemię zmysłów młodych. Otaczali
 3     1|        smętnie opuścił oczy, w ziemię je wbił i gada jakby do
 4     1|       twarzami. Wpierano się w ziemię, mierżąc przeciwnika złym
 5     1|          Pięćdziesięciu królów ziemie schodziłem." I trafił: jasne,
 6     2|    odchodzącymi panami zamiata ziemię kołpakiem.~Przez kolumnowe
 7     2| upokorzeń. Wbiły mu się oczy w ziemię.~Po chwili te oczy smutne
 8     2|  Jezusowego grobu. Pójść w ona Ziemię Świętą! rozszerzyć duszę
 9     2|    dominikanina, opadła oto na ziemię, rzuca się na swój żer grzechu,
10     2|    owiec.~Tuż za nimi, jakby w ziemię z przerażenia wrosły, stał
11     2|      król wielki nade wszystką ziemię!~Uczepiły się tych gór słupy
12     2|      król wielki nade wszystką ziemię!...~Za trąb anielskich rozśpiewy,
13     3|  Księża i mnichy jakby się pod ziemię zapadli, by ich który, co
14     3|  przypominać królów wszelakich ziemie i miasta. Komuż bo wiedzieć,
15     3|    piwnicę.~A w tym runięciu o ziemię zdało mu się, że jakowaś
16     3|        na głowę: kołpak swój o ziemię ciśnie z pasją i z jeszcze
17     3|  dalekie, we wszystkich królów ziemie!...~Na ulicach grodu pusto
18     3|   mnichem; runął bez czucia na ziemię.~Na gwiezdną kopułę grodzkiej
19     4|   przeora i runie z łoskotem o ziemię.~"Z żonglerowych to ust
20     4|      jak gdyby tam kto gęśle o ziemię rzucił i roztrzaskał.~A
21     4|      się: "Pierwszy człowiek z ziemie ziemski, wtóry człowiek
22     4|    spostrzegł, runęła czołem o ziemię, włosów nagłe rozploty wyrzucając
23     4|       zwalonej wrósł pochyło w ziemię ten tułów z przyrosłym do
24     4|        którą czas strzaskał, w ziemię wrył i mchami przez wieki
25     4|       w niej głucho, warczy na ziemię całą potwór bezmiarów -
26     4|   mgnieniu ruch spłoszonego na ziemię gada.~Krzyknął goliard tak
27     4|  szelest, stuknięcie i plusk w ziemię miękką przerażeniem wstrząsa
28     4|       czyich wybijany w miękką ziemię takt? czy źrzałe jabłka
29     4|      dół runął całym ciałem na ziemię. A powalony na wznak, zasiepał
30     4|        mu nareszcie zstąpić na ziemię, wedle pragnienia apostołów
31     4|       na łapach położył, nos w ziemię wbił. I u kopanej oto mogiły