Czesc

 1     1|           ludzie inni, którym Bóg, zda się, w piersiach umarł.~
 2     1|           paluszki jeszcze u szyb, zda się, wzorzą krosien obrazy.~
 3     1|            z podołtarzowej krypty, zda się, owiane tchnieniem trumien
 4     1|          po co. Za każdym progiem, zda się, szczęście samo pieści
 5     1|      krzyków nad głową nie słyszy, zda się, wcale.~Więc się przypatrują
 6     2|       twoje cierpienie, panie, nie zda mi się cielesne. Bowiem
 7     2|          skamieniałym: wszystko to zda się jakby tryumfalnym umajeniem
 8     2|            rozblaski zachodu, więc zda się, że po tych Jakubowych
 9     2|    pośpieszają rzesze wszystkie. I zda się, że oto ludu świąteczną
10     2|  surowością. Koncerz jej oburęczny zda się nad miarę sił ludzkich:
11     3|     zwrotna jak ten ptak na gałęzi zda się kobieta cała - a każda
12     3|   prawdziwe rzeczy ogląda. Herold, zda się, swym baniastym ramieniem
13     3|             W dymnym świetle oliwy zda się twarz goliarda jak śród
14     3|            wytchnienia. Owiało to, zda się, nawet te kury na dymniku.
15     3|      ukazał się rycerz drugi. Ten, zda się, jak to źrebię przy
16     3|         poczyna po nocy głębokiej. Zda się mrze ją te szyby w ołowiu
17     3|          obrysach swych zbroić. I, zda się, już tylko tym gestem
18     3|           każdy w niewidy odmienia zda się ze postacią Panka, gędżca
19     4|            się przy tym na miasto. Zda się, że gotów nawrócić tam
20     4|            w tej chwili przewiała, zda się, tuż obok niego.~A że
21     4|            nurtu głębiną.~Wydymił, zda się, on szał winnego wyskoku,
22     4|       zgoła upowietrznia cała - że zda się prawdziwie jak tamte
23     4|           skrzydły teraz trąci, to zda się, sfrunie i porwie za
24     4|         czary ku górze wystawi, to zda się, czeka - wargą i zębami! -
25     4|            to tu, to tam. Olbrzym, zda się, przeciąga się w tej
26     4|            skąd je był otrzymał. I zda się obliczać w sumieniu
27     4|            pamięci postać j e g o. Zda się woń bydlęcą jego kudłów
28     4|           proszą. Dziwnie taneczną zda się ta gędźba jego - gdy
29     4|      przesmutnego pacierza, jęczą, zda się, i wzdychają mury klasztoru.~
30     4|      chrześcijan dajcie!"~Niczyją, zda się, ręką nie tknięte, jakby
31     4| kuźnicowych żużli, tak błyszczały, zda się, tamte źrenice z krzyżową