Czesc

 1     1|      symfonista. Pośpiesza oto w tyle, z symfonią wielostrunną
 2     1|           ku swemu szczęściu?... Tyle doli wszelakich, tyle życia
 3     1|            Tyle doli wszelakich, tyle życia człeczego nagęszcza
 4     1|        pomyślała dziewczyna.~Ale tyle tylko, że się nacałować
 5     1|    żonglerów bywa po piekarniach tyle trwania, ile baczenia waszego-
 6     1|         włazi i wyłazi z miasta. Tyle tylko, że straży u bram
 7     2|         razy, przynosząc z grodu tyle oczu ludzkich zachwyty,
 8     3|          obliczem. Powiadają, iż tyle tylko wybiegała ku niej
 9     3|    wyczyniać.~Radosność wagantów tyle bo wznieciła w sercach grodzian:
10     3| wścibstwo w cudze sprawy i dole.~Tyle wnieśli wędrowni między
11     3|       wędrowni między osiadłych, tyle on wiew swobody z gościńców
12     3|      swobody z gościńców świata, tyle ducha wici z uciechą razem,
13     3|      ducha wici z uciechą razem, tyle gędźba i menestrelstwo zacniejsze,
14     3|        menestrelstwo zacniejsze, tyle wolna igra z życia niewolnym
15     3|       nad wieżami grodu jakiego, tyle mając dla się oparcia, co
16     3|          chcieli" - krzyknie nie tyle gębą, ile tym kułakiem podstawionym
17     3|      kroczy po izbie, z rękoma w tyle splecionymi, błyska przenikliwym
18     3|        winem na te głowy młode - tyle w nas ordinis, tyle sekty,
19     3|      młode - tyle w nas ordinis, tyle sekty, co w, tym kluczu
20     3|       rzecz zdziałana ma w sobie tyle ducha i mocy, ile ich robotnik
21     3|         podążających za kluczem: tyle w tych postaciach było ciągu
22     3|        ciągu wędrownego ptactwa, tyle woli tułaczej.~Wyruszył
23     4|      zwierza pozostawał zawsze w tyle, mitrężył dziś nazbyt po
24     4|   powłoki cielesnej, szat i farb tyle im tylko użyczysz, by kiedyś
25     4|     przeora, naczytał w księgach tyle ducha, że mu owo i cedrowe
26     4|      siostrom, pozostały nieco w tyle. Oneż to chyba?! - te dwa
27     4|    namiętności w sercu człeczym, tyle próśb było moich: "pozostań!..."
28     4|         A niechęć ich rosła; nie tyle za kwiaty może, ile za to
29     4|       człekiem zza gór, który mu tyle opowiadał o wielkim mistrzu
30     4|         nocy. I to dla kogo?!... Tyle bo o goliardach wiedzieli
31     4|        naszej. Vale."~"A marmuru tyle poniewiera się za wałem