Czesc

 1     1|         na nowe męki go wydawał. Świat stał się Golgotą sumień,
 2     1|    stawiali cyklopi, i wyziera w świat bezpiecznego okna półłukiem
 3     1|     srebrzy się coraz to widniej świat ciemności. Z gór dalekich
 4     1|          mury okrążył i wrócił w świat, skąd przybył.~Odgadło w
 5     2|      kirem żałoby przysłania nam świat cały,~Huczą ulice wciąż.
 6     2|        lub głosem zakrystianów w świąt następnych obwieszczaniu.~
 7     2|         utrudzeniu bezkorzystnym świat wyższej mocy i piękności!...~
 8     2|        przed nimi i mury miasta: świat cały i zmierzch!, i prześwietlił
 9     3|      zwiedzieli, że przyszedł na świat zbawić wszystkich. Że prawdziwie
10     3|     przyśmiejesz. Wtedy ci tylko świat piękny. Nie cierpię! Nędzne
11     3|     byśmy tam poszli." "Po co?"~"Świat tam wykuwają wyższej piękności
12     3|        przed wami pokroczę bo mi świat cały nowym tętnem w żyłach
13     3|       mniszego zaledwie tęskliwe świat: ty spoglądasz nory mysiej
14     4|        grają! - gwiazdy na wyży. Świat cały za organy staje, na
15     4|          wskroś. Oczy otwarte na świat nieziemski widzą, widzą
16     4|          i oczom, i nogom starym świat nazbyt rozległy; daleka
17     4|           Ponurą była ta droga w świat, między murem i okopem klasztoru.
18     4|          powietrzność wypełniała świat. Tuż pod sobą widział klasztoru
19     4|       tamtej już strony.~Patrzy: świat dziwnie biały, kolumn potrzaskanych
20     4|     widzieć przed sobą już tylko świat inny.~Oto kłoda marmuru
21     4|   ogarniała już dale. Mierzchnie świat. Z oparzelisk za wodą mgły
22     4| nierychły. Zimna siność ogarnęła świat.~Tylko marmury rumowiska
23     4|    błyska, acz nie jaśnieje.~Gdy świat mierzchnie ponuro, na cmentarzu
24     4|         robotą, myślał:~"Pójdę w świat - owo i bez gęśli już teraz!
25     4|        ciemność jeszcze zalegała świat. A taka rozgłośność jest
26     4|       odsapnął, jął kląć na czym świat stoi:~"Łeb mi wczoraj porozbijali
27     4|      prostaków... Oni to uzacnią świat, rozmnożą wiarę, rozszerzą
28     4|   papieże nawet! - my krzywdzimy świat, a poniżamy prostotliwe...
29     4|       piekieł, którymi zastraszą świat?... Ów zaś ich krzyk okrutny,
30     4|      rumaka dostanie i samopas w świat ruszy, chełpliwie spoglądając
31     4|     która rozjaśni wam w duszach świat cały - do żywego serca Franciszka!"~