Czesc

 1     1|           wystawiając dumnie pierś całkiem gołą. Przy niej to chłopię
 2     1|  niejednych zagnieżdża tajemnie, a całkiem jawnie po zamkach, kędy
 3     1|        zwłaszcza gdy opowie rzeczy całkiem świeże.~Tedy gadkę swoją
 4     1|          rycerzy - zaś krwi widoku całkiem już nie lubił. Więc był
 5     1|           ich gawędy puste i swary całkiem głupie. Z mądrym chcę przyjaźń
 6     2|          ta fala tęsknoty i objęła całkiem. Aż go z tego otępienia
 7     2|         moc człecza - stumaniły go całkiem. Zdało mu się, że wstąpiwszy
 8     3|            przed piersią, zdał się całkiem pomieszany. I bełkotał tylko
 9     3|    przyodziewku obnaży się skoczka całkiem. I dosiędzie onego kozła.
10     3|         proszą, by się dobrą myślą całkiem ozdrowił. Nie dziw, że mu
11     3|        kaznodziei. I spłoszyło ich całkiem. Już nie oczy, a dusze młode
12     3|          gadaj!" - obraził się żak całkiem.~I odrzuca to wszystko gdzieś
13     3|           Jużeś, panie, narządzony całkiem i ku wszystkiemu gotów."~
14     3|         ich dola wagancka jest już całkiem psia!... Koniec końców płacić
15     3|           tymczasem zapomniały już całkiem o obrazie. Radzą, zmawiają
16     3|         wszyscy: ~"Toż on nas lubi całkiem!"~"Darujcie mi, chłopcy,
17     3|        toporzysko jakoweś, krzyczy całkiem niepotrzebnie:~"Dajże mi
18     3|            się linochód, zasiekany całkiem, w swej blaszkowej łusce
19     4|         Kobieta rosła wydawała się całkiem okazale i dorodnie w płaszczu
20     4|       pieśni goliard nawet sam już całkiem nie lubi, jaki że nazbyt
21     4|         zasmuca się bardzo i mówić całkiem przestaje.~"Pora nam, bracie
22     4| powiedziawszy swoje, zapomniał już całkiem o goliardzie u furty. Nie
23     4|           sprzecza się goliard już całkiem gburnie. - Ultramontanus
24     4|             Tu goliard załamał się całkiem: osuwa się na kolana u skrzyni,
25     4|          prawie, o ruchach jeszcze całkiem niegiętkich. Dwie dziewanny,
26     4|        rozkazuję ci, szatanie!..."~Całkiem opadł mnich na ścieżkę ogrodu;
27     4|          między braci. Obserwancja całkiem się psuje!~On zaś zmęczone
28     4|          spichrz chyba: bez powały całkiem, otwarty aż po stropowe
29     4|         milsza, a która tymi czasy całkiem już niepotrzebna. Że zaś
30     4|           że ona, nieprzytomna już całkiem, głaszcze go wciąż jeszcze