Czesc

 501     3|               zachwiał tak okrutnie, a nie zleciał przecie; że znów
 502     3|                tych igrców wszystkich, nie grozę zostawiła po sobie,
 503     3|                 którego jutro może już nie będzie. "Strzeż nas, Panie,
 504     3|             Julian, patron wędrownych, nie zapomni w życiu... W twoje
 505     3|                wszystkie były jak ona, nie byłoby wcale wagantów na
 506     3|           pójdzie, a nigdy może już tu nie wróci; nie zbrakłoby, widzę,
 507     3|           nigdy może już tu nie wróci; nie zbrakłoby, widzę, mleka
 508     3|          pazurów ku dziecka obronie... Nie becz!"~Aż jej głowę do się
 509     3|           głowę do się przytulał. "No, nie rycz, nie rycz, sieroto!
 510     3|              przytulał. "No, nie rycz, nie rycz, sieroto! narodzisz
 511     3|      powiedziała ona wonczas na ulicy: nie masz między wami pośledniejszych!...
 512     3|                  i to w jednym snopie: nie bardzo się tym nacieszy."
 513     3|           przez was dusznie uleczonych nie liczcie! Lekarz wam mówię.
 514     3|             chwili truchlał, bywało, o nie rozgrzeszoną duszę, ona
 515     3|         wieszać ją chcieli" - krzyknie nie tyle gębą, ile tym kułakiem
 516     3|        niepewność; otwierały się usta, nie wiedzące, co rzec. I tak
 517     3|              klerk rzymskiego Kościoła nie wytłumaczy. Bo nie wyzna
 518     3|            Kościoła nie wytłumaczy. Bo nie wyzna Kościół rzymski, że
 519     3|         podnietą, pokusą i pchnięciem: nie z niebieskich krynic pijemy
 520     3|           zazdrosny. Rozpoczął wszakże nie od tego, o co go tu nagabywano.
 521     3|                się wonczas na rycerzy. Nie o kęs lepszej doli i ludzkiego
 522     3|          waszych młodych, by przed się nie zakończyły na okwiecie?
 523     3|             spłoszyło ich całkiem. Już nie oczy, a dusze młode kierują
 524     3|             żadnego udziałania w życiu nie dojdziesz, ledwie pod klasztor
 525     3|               stół w drugim końcu izby nie oparł.~"Wszelki duch Pana
 526     3|               po mieście przez nikogo 'nie poznani...~"Na ulicy złotników
 527     3|                  mówiłem... A skorośmy nie poszli, przyszło do nas
 528     3|                   Niby jakie: zło?'." "Nie człecze ciało w tej zbroi
 529     3|              otrząsem zalęknienia - że nie zgadniesz nigdy, jakie słowo
 530     3|          przyłbicy onej zbroi u proga.~Nie przywykli waganty do tak
 531     3|               ciałem uderzywszy o mur, nie poplątał tym razem kroków. -
 532     3|              czym prędzej do rycerzy:~"Nie kwapią się, widzę, do boju?...
 533     3|            przydatniejszych ochotników nie znajdziecie tu u nas, w
 534     3|             hołysz każdy, który bardzo nie lubi ładu w mieście," "Piłeś?" -
 535     3|          godnością brodę po pas:~"A ty nie piłeś, lekarzu? Bibit rudus,
 536     3|               śpiewa goliard."~"Żeś ty nie constans na przykład, po
 537     3|                gębie ognistej widać."~"Nie kłamię ludziom twarzą jak
 538     3|              na wsze strony po izbie. "Nie masz jej tu przecie" - uspokaja
 539     3|               żak w kości wygrał - ale nie uwierzą temu na sądach.
 540     3|            którą gardłujesz?"~"Jak to, nie wiecie?! - zdumiał się rozkładając
 541     3|                twarzą gołą i sprośną.~"Nie poradzicie, chłopcy, i tym
 542     3|               bić się dziś będziecie - nie wiedząc nawet dobrze, skąd
 543     3|              was powiodą. A mistrze to nie lada w zamącaniu rebelii:
 544     3|               co dziś na mieście było, nie odgadnąć od razu, co za
 545     3|            ławy.~"Wina dam."~"Dawaj" - nie uradują się tym razem, lecz
 546     3|              ciało załamuje nad łydką. Nie dziw, że się ruszać nie
 547     3|                Nie dziw, że się ruszać nie możesz. Boli?"~,,Broczy -
 548     3|         płatnerzem kukła dzwonkowa.~ ~"Nie na niegoż przecie krojono... (
 549     3|             buchać każe! I niczego się nie boi. Obraz piekła z kuźnicy
 550     3|             jakowejś twardzi pod ręką, nie dość prędko ugina w uformowanie
 551     3|                kędyż ta zbroja rycerza nie poniesie! jakich zamierzeń
 552     3|          jakich zamierzeń szalonych mu nie ziści!... Już, mistrzu,
 553     3|                I gwarzą przy robocie:~"Nie dzierżstwa dla się szukają
 554     3|              kapcanie niejeden, chocia nie na miarę twoich to piersi
 555     3|                rzecz się zaraz zyskiem nie płaci. A ja kołem tu między
 556     3|              płatnerstwo pozostało mi: nie trzeba innej pracy mojej
 557     3|                i Bogu bodaj samemu?... Nie obraziłby się Pan Bóg i
 558     3|          zamyśleniu ludzi nad tym: czy nie daremnie to wszystko na
 559     3|            wyżach spiętrzenia, aż póki nie wzięci na wieżycy storcz,
 560     3|         opłomienił dążeniem ku Tobie - nie dozwólcież! nie dozwólcie,
 561     3|                Tobie - nie dozwólcież! nie dozwólcie, by się niżyła
 562     3|             obu - przez lat dziesiątki nie pokazują wcale, tam... mija
 563     3|              zerwał się nagle z ławy.~"Nie wierzysz mej doli - pytaj
 564     3|                Choć on ze mną pić dziś nie chciał - przypomniał w niespodzianym
 565     3|              po raz drugi.~Ale dziewka nie chce usłużyć panom od tamtego
 566     3|            społeczność ludzką wynosił. Nie jestże, prawdziwie, nawet
 567     3|             mało co zaświeci, a nikogo nie ogrzeje?~I pogadują oto
 568     3|            zadumy. Żonglerom, wiadomo, nie brak przymizgów pań grodzkich,
 569     3|                poczęstunek, o darmochy nie stoją - już nawet do sakiew
 570     3|             zdrowie pójdzie. ,,Bo co?! nie wolno?" - pyta z ambitem
 571     3|                dadzą pokój.~Żacy tylko nie pochwalają tej ugody. Młodsze
 572     3|            Venus generosa!...~Dziewka, nie oświecona wcale, nie stoi
 573     3|          Dziewka, nie oświecona wcale, nie stoi o chwalbę, więc przy
 574     3|           wyraźniejszy m blaskiem łuny nie rozpłonie pod oknem i nyża
 575     3|             jakby na ulgę, że pożar to nie w gospodzie, a daleko na
 576     3|              to-to" - na zatracenie!"~"Nie płacz: narodzisz lepszych!" -
 577     3|             dobosza na "marsz!-marsz!" nie znalazłby a rycerz sam.
 578     3|               to żonglerów oburzenie.~"Nie żelazo wy, wierę, które
 579     3|          bohaterów!"~"Tego nam, panie, nie zadasz!" - doskoczy do niego
 580     3|           waszą, pomocnej ręki użyczyć nie zdołacie - w niedołęstwie
 581     3|                widzi ta rączka, panie? Nie daj Boże nikomu popróbować.
 582     3|                 Ja na twe zbiry tarczy nie będę potrzebował ani w blach
 583     3|           żelazny kowalowi zakuwać się nie dam - co mówiąc ściąga wraz
 584     3|               o miecz ten srogi ciebie nie poproszę, nawet kłonicy
 585     3|        poproszę, nawet kłonicy ze sobą nie wezmę, tylko pierwszego
 586     3|            podziw się. Aplauzów możesz nie dawać."~I odchylił giezło
 587     3|             się i buntują wzajem: choć nie pora już ku temu, wiecują
 588     3|             żem to zostawił na ostatek nie opieszałym ani swarliwym
 589     3|               to. W wiecowaniu udziały nie brał, jeszcze nie rzekł
 590     3|              udziały nie brał, jeszcze nie rzekł swego słowa.~Czuje
 591     3|              by i on coś tu rzekł, acz nie do słów było mu w tej chwili:
 592     3|              wiary niedostatkiem byśmy nie stali się jak ta trawa,
 593     3|              na krok nigdy oddalić się nie może. I zdało mu się teraz,
 594     3|               I zdało mu się teraz, że nie on zwierzę, lecz ono jego
 595     3|     zniewolenia w tej doli na opak: że nie poskramiacz bestię, lecz
 596     3|                wszystkich sił z człeka nie wytarga...~Nagle on łańcucha
 597     3|             pasją i z jeszcze większą, nie włada po co, przydeptuje
 598     3|           twoja wiara!"~Tu już dziewka nie wytrzymała tych harców jego.
 599     3|              jakież poduchowe łoże!... Nie liczcie na mnie, bohaterzy!
 600     3|          dalekich. Ale dobrze ich nikt nie rozpatrzył, bo za przeżegnaniem
 601     3|         wzywając na miasto grzeszne.~A nie daremnie, ponoć. Co chwila
 602     3|               taki nawet myślami swymi nie włada, bo i pokutę nawet
 603     3|          płomyk jaśniejszych wyobrażeń nie rozświetla mu tej przepaści,
 604     3|        przestrogę świętego Augustyna: "Nie dawaj duszy swej kobiecie!...
 605     3|                Ja na twą duszę jeszcze nie nastawałem. Kogóż bo tu
 606     3|                by nawet i Lancelot sam nie pokonał wielkoludów i nie
 607     3|              nie pokonał wielkoludów i nie wyzwolił grodu. Tyżeś się
 608     3|                siebie wyświećże możesz nie się od odsmagać kobiecie
 609     3|             zdzwania je wszystkie?! Bo nie na gaszenie pożaru odezwał
 610     3|           walka!"~Zatrzepoce się mnich nie wiadomo dokąd; może w oprzytomnieniu
 611     3|               najgorszy!... A widzisz? nie ustrzegła cię dziewka w
 612     3|            obzierają się za wagantami.~Nie słychać wcale kopyt tętentu
 613     3|         jakiejś rany na głowie, której nie czuje jeszcze wcale. Żaki
 614     3|            lekarz nieco dalej od grodu nie opatrzy ich jak trzeba.
 615     3|               morze, ku Ziemi Świętej. Nie z dobrawoli pielgrzymi mnich
 616     3|           dobrawoli pielgrzymi mnich i nie za pobożnych myśli przewodem,
 617     3|       przewodem, bo go i Ziemia Święta nie Kalwarią już nęci, a pysznymi
 618     3|             płoną koncerze wzniesione. Nie zatrzymuje się to widmo
 619     4|             jedzie - w popłochu chwili nie zdążył osiodłać szkapy,
 620     4|            swoje horoskopy?... A jeśli nie Boża, nie czarcia, nie gwiazd
 621     4|        horoskopy?... A jeśli nie Boża, nie czarcia, nie gwiazd to sprawa,
 622     4|           jeśli nie Boża, nie czarcia, nie gwiazd to sprawa, może to
 623     4|                 doli i żądz człeczych, nie wyżytych w murach - wloką
 624     4|             zatrzymał u dróg rozstaja, nie wiedząc, w którą stronę
 625     4|              Twój Franciszek święty; a nie zaparł się przodownictwa
 626     4|            przewodników młodego serca; nie stać go będzie na wdzięczność
 627     4|          gęślarza - ran własnych wcale nie licząc - pomogli oto panom
 628     4|                za coś - czego ani oczy nie zobaczą, ani dusza nie dozna.
 629     4|            oczy nie zobaczą, ani dusza nie dozna. Panowie sami tylko
 630     4|            śmierć u bramy grodzkiej go nie dosięgła, porzucił krwawą
 631     4|           wagancka zdradziła tym razem nie tylko goliarda, lecz i towarzyszy
 632     4|                gospody.~Żaki wdzięczne nie opuściły jej w żałobie:
 633     4|               nikt w tej kompanii o to nie pytał. Gadkarz płaszcz swój
 634     4|                jej zarzuca, by się tak nie trzęsła w płaczu i godniej
 635     4|               nimi w światy, prawie że nie wiedząc o tym.~Kobieta rosła
 636     4|                igry jakiej?... Skoczki nie ma - i może wcale już nie
 637     4|              nie ma - i może wcale już nie wróci...~Że za gruba?...
 638     4|              Że za gruba?... Schudnie, nie bój się, na chlebie naszym;
 639     4|           nauczy, dlaczegoż by kobiety nie miał? Nie święci garnki
 640     4|         dlaczegoż by kobiety nie miał? Nie święci garnki lepią, nie
 641     4|               Nie święci garnki lepią, nie święte ponoć i tańcują.
 642     4|          wzięta, rozpytywać nas pewnie nie będziecie; a my, kamraty
 643     4|            Długo w waganckiej kompanii nie zamierzają pozostawać, co
 644     4|              Młodzież, w życiu świeża, nie umie jeszcze wymiarkować
 645     4|           Kościół biskupa mieć z niego nie będzie. Bo nad szkoły i
 646     4|            rzeczach, których z książek nie wyczyta: życia się nauczy,
 647     4|                się nauczy. A inne Muzy nie zobczeją mu przy goliardzie.
 648     4|                nad wszystko na świecie nie imponowały szkoły i nauk
 649     4|          goliard nawet sam już całkiem nie lubi, jaki że nazbyt często
 650     4|             tym razem do goliarda.~"On nie lubi szkolarzy?"~"Nie."~"
 651     4|               On nie lubi szkolarzy?"~"Nie."~"Hm!..."~Innej by pieśni
 652     4|              elektryzuje żaki: jakżeby nie wiedzieć ale słyszeć nie
 653     4|               nie wiedzieć ale słyszeć nie przytrafiło się nigdy.~Więc
 654     4|              hej! za dziewczyną lekką; nie wiedzą o tym żaczki niedoświadczeniem
 655     4|             ich koło siebie widzi. "Ja nie bakałarz, bym kilka razy
 656     4|                 w błędnej doli skręty.~Nie zdzierżą mnie więzy, ~nie
 657     4|              Nie zdzierżą mnie więzy, ~nie strzymają klucze:~wolnych
 658     4|          odczytują uważnymi usty słowa nie doczytane wonczas przez
 659     4|             dalej szlakiem wędrowania.~Nie dźwignął się tylko goliard
 660     4|               mnie liściem płonym mieć nie chcesz, nie daj zatracać
 661     4|                płonym mieć nie chcesz, nie daj zatracać ziarna Twego
 662     4|           Twego w skorupie ciała mego! Nie daj, by pierś zbyła prawej
 663     4|              łaknienia i żaru tułaczy. Nie daj ich ukoić u żadnej strugi!...
 664     4|             miasta, na wiatry żeniesz, nie daj brać w duszę murów zacieśnienia.
 665     4|                   przeraził się mnich. Nie skrzydła to ponoć wieją
 666     4|               dziewczyny ręce białe. I nie pióra to na wietrze łopocą,
 667     4|            ręce i twarz dziewczyny... "Nie nimfa to jaka znad tego
 668     4|            oczy mnicha postać już dlań nie obca: człecza na pozór,
 669     4|           postać Jezusa-za-murem, Więc nie darmo chcieli dominikanie
 670     4|               morze, ku Ziemi Świętej. Nie z dobrawoli pielgrzymi brat
 671     4|            dobrawoli pielgrzymi brat i nie za pobożnych myśli przewodem.
 672     4|             się tam, w górze - księżyc nie opierał się o przełęcz,
 673     4|                opierał się o przełęcz, nie zamykał przepaści, lecz
 674     4|          przecierał: już i śladu nawet nie było po wagantach.~Pochód
 675     4|         piękności świata spoglądać już nie chciał. Habit najsurowszej
 676     4|                dobry, że grzechu w tym nie masz jeszcze żadnego. A
 677     4|            przez królową, ustami tknąć nie śmiąc, jam wszystkie jej
 678     4|               wszystkie jej ciernie... Nie pomogły bicze!"~Porwie się
 679     4|                już powiędłe.~"Weź... I nie przynoś Mi ich więcej -
 680     4|        poszumie smutnym. - Sprawię, że nie odtrąci cię od furty przeor
 681     4|                Ale obrazu zwiastowania nie maluj: ja nie chcę, by Mi
 682     4|             zwiastowania nie maluj: ja nie chcę, by Mi ona zwiastowała!"~
 683     4|              Moja sprawa do cię zwłoki nie ścierpi: rozkaz! wola królowej!""
 684     4|               wagantami na kres świata nie uciekłem?!"~"Do kobiety
 685     4|             zamęt światowego zgiełku.~"Nie umkniesz się, mnichu, woli
 686     4|       wieczność - urodą ciała swego."~,Nie pójdę" - tuli się mnich
 687     4|         szczękiem miecz w dłoni brata: nie mnisza wola, nie człecza
 688     4|                brata: nie mnisza wola, nie człecza siła targnęła mu
 689     4|                za sznur zatyka, by się nie plątały. "Nastąp!"~Natrze
 690     4|              mnich ze wszystkich sił - nie swoich sił wszelako. "W
 691     4|              ściska krzepko w kułaku - nie rękojeść miecza przecie...~
 692     4|            widzą jawnie! - czego dusza nie ogarnie chyba... I już tylko
 693     4|                 a tchu prawie w piersi nie czerpie: taki się oderwany
 694     4|             przeorowi ciężar z piersi: nie ciałem, a duchem zabłąkał
 695     4|              bracie Łukaszu, by ci Bóg nie odjął darów sztuki twojej
 696     4|           odpusty zamącić potrafią; by nie uprzykrzył sobie i mojej
 697     4|              od mniszych." "Ojcze, jak nie oślepłem, chocia...!" Wzniesieniem
 698     4|           dwóch palców mówić mu przeor nie dozwala. "Ojcze, ja doznałem...!"~"
 699     4|              to mnich w garściach obu, nie spożywając przecie, choć
 700     4|              mu bułka, jeszcze ciepła, nie zakwasem niecki pachniała,
 701     4|       pachniała, lecz dobrocią samą.~I nie posilając się jadłem wcale,
 702     4|              czoła domysły wszelakie.~"Nie godzi się nam biadać nad
 703     4|             biadać nad stratą doczesną Nie ty nas będziesz żywił, bracie
 704     4|         cenniejszych skarbów klasztoru nie uronił, okaże się rychło
 705     4|               nad śladami krwi na nim, nie racząc nawet zapytać przeciw
 706     4|              tylko użyczysz, by kiedyś nie do ciał, lecz do dusz przemawiały."~
 707     4|            westchnienia znad skrzyni - nie ciężkie wszelako - takie
 708     4|       wypatrują ruchliwymi główki: czy nie Franciszek to może sam w
 709     4|               ich przeor chustą z dala nie spieszy powiadając, by nie
 710     4|             nie spieszy powiadając, by nie przeszkadzały bratu Łukaszowi.~
 711     4|              je płoszy, powiadając, by nie przeszkadzały bratu Łukaszowi.~
 712     4|             już jej przeor dawno ponoć nie czyta - spostrzega mnich
 713     4|    zapisywaniem. Nierad powtarza słowo nie dosłyszane, a rozpytywaniem
 714     4|             wybaczą mistrze, niech się nie pogniewają poeci, żeśmy
 715     4|          dzieło - na klasztoru chwałę. Nie gotowym zawsze mistrzostwem
 716     4|           doktorów zdziałane ono było, nie przy Muz codziennej pomocy
 717     4|                duch nawałnością trosk, nie wylatywała gołębica z serca,
 718     4|               nastawionym przenikliwie nie ruszał się wcale od proga.~
 719     4|          odmieniły się myśli przeora:~"Nie godzi się nam, franciszkanom,
 720     4|               na pokażenie serc idzie. Nie godzi się nam zapominać,
 721     4|           serce i tęsknoty Franciszka. Nie powstydził się święty Franciszek
 722     4|          całkiem o goliardzie u furty. Nie zdziwiło to wcale mnichów
 723     4|           bracie Łukaszu?"~"Jeszcześmy nie zaczęli, ojcze."~"Powiadasz?..."~
 724     4|             nawet przed trony biskupie nie pójdzie ani przed swarliwe
 725     4|              zabiegi mnisze: wina igry nie przechowa beczka księgi.
 726     4|        Goliardy zaś nic innego podczas nie czynią, jak owo, że się
 727     4|               na struny gęśli swoich - nie mistrzom, przedsię, i żakom
 728     4|          Jabłonki, widzę, zaniedbałeś, nie pożywisz jej korzeni, a
 729     4|               skarcony - już nic złego nie powiada. Po chwili, chcąc
 730     4|               który się w tobie miota, nie zamknął ci tym bluźnierstwem
 731     4|          zatęsknisz - serca skruchą, a nie pychy raną... Pierwsze!
 732     4|              siłą tych rąk sprzed lica nie oderwie i nie zatrzyma w
 733     4|              sprzed lica nie oderwie i nie zatrzyma w swoich.~Mnich
 734     4|            przywiązany do stołu, wyjść nie mógł, nasunął czym prędzej
 735     4|          pobożności swojej: obu tamtym nie do spowiedzi było. Oto przeor,
 736     4|                i żebrem bogobojnym się nie pożywią, a takie oto skarby
 737     4|           goliardy, zawsze o głodzie i nie na żebraczych karkach pokory,
 738     4|        wszelaką karm ducha; a przedsię nie mnichom tylko" - zamruczy
 739     4|                starca, już wcale teraz nie roztrzęsiona brodą. Odmładzała
 740     4|              ducha oświeceniem w sobie nie wywyższy, oddaleniem od
 741     4|          oddaleniem od zgiełków świata nie skupi i duchem na szukanie
 742     4|                szukanie rzeczy z ducha nie pójdzie - ten chociażby
 743     4|       paryskiego dysputacji ucznia - a nie wejrzenie duszy łaknącej
 744     4|                za żywa raju doznać..."~Nie pochwalił wcale tej pobożności
 745     4|            mnich, gdy różańca pod ręką nie czuje. Aż sięgnął bezwiednie
 746     4|                kolanach ułożył, tak na nie osobliwie popatrzył, jakby
 747     4|            czyta chciwie, póki mu oczu nie przyćmią łzy. Ale przeor
 748     4|               przyćmią łzy. Ale przeor nie spostrzega tego; po drugą
 749     4|             sam ją uważa. Z nami jest! Nie z dominikany."~I w cichości
 750     4|            ziemiach francuskiego króla nie słyszeli tego - słowo w
 751     4|                jeszcze jem wypomnę!): "Nie masz większej boleści nad
 752     4|               aż po ramiona kędziory.~"Nie stoim my skąpo o pieśni
 753     4|               nas imieniem się do nich nie dowiesza! - woła i trzęsie
 754     4|              najlepsze wino w karczmie nie oddałbym żadnej pieśni mojej!
 755     4|                pieśni mojej! I w kości nie przegrałbym do niego wiersza
 756     4|     przegrałbym do niego wiersza mego. Nie przegrałbym!" - zgrzyta
 757     4|      przegrałbym!" - zgrzyta w pasji.~"Nie z wędrownych on" - powiada
 758     4|             tam. Tylko przed studniami nie staje ani do piekarni nie
 759     4|              nie staje ani do piekarni nie zachodzi, lecz wprost do
 760     4|               słów.~"Skoroś tu do mnie nie przyszedł ze spowiedzią,
 761     4|                ze spowiedzią, wiedzieć nie raczę o tej plugawości grzechów
 762     4|          Zakonu gniewu jak Żydzi duszą nie wyrósł... Obaczysz! doznasz! -
 763     4|              od Bożego bodaj gniewu... Nie lepszy ponoć jest i ten
 764     4|          powiadał mu na rozstaniu: aby nie minął bez pacierza postaci
 765     4|           zasiadł znów na skrzyni. Już nie te potoczne westchnienia
 766     4|             chwili. (Nic tak samotnych nie udręcza jak ten wyrzut głuchy,
 767     4|              ten wyrzut głuchy, że się nie dość dobrym było dla tego,
 768     4|          wierszy ze świata - widzisz - nie powiadał nam wcale - choćby
 769     4|               nową szatę - uważałeś? - nie dostał dziś w grodzi ani
 770     4|                usłyszał. I poszedł - z nie ulżonym grzechem swej duszy."~
 771     4|           nawet kromki chleba na drogę nie otrzymał... Kto tu grzeszniejszy?
 772     4|              Łukaszu, abyś mnie słowem nie omijał, gdy sumieniem ominąć
 773     4|           omijał, gdy sumieniem ominąć nie zdołasz!"~"My..." - rzeknie
 774     4|                że z życia odchodzi, że nie ma już uczucia z żywymi... "
 775     4|                 Odpuść nam winy nasze, nie czyń z nas Kajfasze!" -
 776     4|               się na świecie!... Jeśli nie dość surową ręką dotykam
 777     4|         kobierzec ciszy porastały mchy nie jezdny gościniec mnichów.
 778     4|               jednak przejazdu z dawna nie zatarty ślad widniał w głębokich
 779     4|                niegdyś nasączała się w nie chyba woda tego mokradła:
 780     4|        olbrzymie gałęzie; żaden w nich nie zaświegotał ptak Pod igliwia
 781     4|                gorycz poniechania. Już nie gęśle pod pachą, lecz jakby
 782     4|            przysiadł na jego konia. Bo nie jednoż to: od kielicha w
 783     4|              pod stopą, póki zadyszany nie zatrzymał się na wale.~I
 784     4|               zatrzymał się na wale.~I nie obejrzał poza się.~Za klasztorem
 785     4|             cierniowe chwytały się już nie szat jego, lecz ramion,
 786     4|                Boga prawdziwego, stój! Nie chodź tam!... Nieprawda
 787     4|            murów smutku i śmierci - że nie został, nie został w klasztorze!...~
 788     4|               śmierci - że nie został, nie został w klasztorze!...~
 789     4|             obrzmiewają na skroniach.~"Nie ich rzecz!"~"Nie ich rzecz" -
 790     4|           skroniach.~"Nie ich rzecz!"~"Nie ich rzecz" - powtarza za
 791     4|              gniewie, że diabeł by sam nie odgadł, na kim się to skrupi.
 792     4|               przy sobie na kamieniu.~"Nie zostałeś w klasztorze?" -
 793     4|           rzecz tak oczywistą.~"Mm!" - nie raczy nawet odpowiedzieć
 794     4|           powiadając, że się na niczym nie zna. "Toć to czapka! potrzebna
 795     4|               się precz. I powiada, że nie obije cholewą lub rzemieniem,
 796     4|             cholewą lub rzemieniem, bo nie pan mąż, bo gardzi onymi
 797     4|             powie tylko: że pieszczotą nie dotknie się jej już nigdy.~"
 798     4|       rozbrojona z kłamstwa swego, już nie wie, co począć; aż omiękły
 799     4|           nagle te jej usta bezradne.~"Nie zostałeś w klasztorze?" -
 800     4|         zostałeś w klasztorze?" - pyta nie do rzeczy, po raz drugi
 801     4|                mi sypiesz w oczy?..."~"Nie mogę bez ciebie!..." - buczy
 802     4|               Prawdopodobnie wcale tak nie jest, jak powiada, może
 803     4|           płaczem kłamie, pewnie wcale nie to jej dolega, nad czym
 804     4|               się użala. U kobiet mody nie wiedzieć. Bo one same nie
 805     4|              nie wiedzieć. Bo one same nie wiedzą nigdy. Inne w nich
 806     4|                nich przyjacielem nigdy nie był. Linochód, że melancholicus;
 807     4|              że zgoła rudes. Sam jest. Nie ma przyjaciół na świecie.~
 808     4|           miesza i na drobne miele. Do nie wiadomo, jak zboczył z tego
 809     4|              jak Pawła apostoła, a ton nie gęśli, lecz organów.~,,W
 810     4|        niebawem tak bardzo, że oto już nie na kamieniu przy nim siedzi,
 811     4|            wdzięcznością za to słowo. "Nie satanassa przecie!"~"Nie
 812     4|               Nie satanassa przecie!"~"Nie trzeba i diabłu pomocnic
 813     4|                i czemu ich dzisiaj już nie ma, skoro dawniej były?
 814     4|              przyjaźnią zresztą tylko; nie naprzykrza mu się wcale,
 815     4|              Opowiadaj. Mów."~Ale jemu nie do opowiadań żadnych było
 816     4|              moją duszę, prawdę mów! - nie diabełże to był chocia?!..."~"
 817     4|              nawet pomyśleć mu o sobie nie pozwala: rozsierdzenie swe
 818     4|             kochaniu jest rzecz główna nie w tym, co się komu przytrafi.
 819     4|           każdej! Żadna jednemu wierną nie zostanie bez szczególnej
 820     4|                 czy diabłem aby tamten nie był? - tym się, głupi, troska.
 821     4|               goliard bał najbardziej; nie z tkliwości przecie, lecz
 822     4|                odbieży gdzie indziej."~Nie wierzy coś dziewczyna, by
 823     4|          drażni echo - że ponure.~Póki nie parsknie jak to źrebię i,
 824     4|             swe szmatki powyżej kolan, nie zapatrzy się ciekawie na
 825     4|           wyskoki, gdy usta zamilkły i nie skaczą już stopy. A rusza
 826     4|               nasłuchiwać mu każe. Zło nie śpi w takich kątach urocznych.
 827     4|             szukać jej w milczeniu, by nie nawoływać głosem - łatwo
 828     4|    przyrodzenia żadną gałązką u bioder nie przysłania. Tylko za jabłko
 829     4|                w odczytywaniu pomóc mu nie zdoła, więc przynagla bodaj:
 830     4|             nim.~Ale on przynaglić się nie dał tym poganianiem. Odczytał
 831     4|            dzisiejszego ducha z czołem nie jaśniejszym i nie lżejszym
 832     4|               czołem nie jaśniejszym i nie lżejszym ponoć od onych
 833     4|              modły jakoweś:~[........]~nie Indu złoto i słoniową kość,~
 834     4|            Indu złoto i słoniową kość,~nie winnic plony lub sardyńską
 835     4|                o Synu, daj, Latony!...~Nie mniej żarliwie od krzyku
 836     4|         pomyślał z otrząsem. Ale wcale nie szatanów złością spoglądają
 837     4|              innych był światach, więc nie spostrzegł wcale, jak zza
 838     4|               i rozkaprysza ciała. Już nie rączymi wyskoki za przędzą
 839     4|             ciała na "Evoe!" młodości.~Nie matka się o nią troska,
 840     4|              Póki prąd wartki u skrętu nie klaśnie znienacka wodą o
 841     4|            satyr wysokim chichotem się nie zachłyśnie.~Dziewczęta spłoszone
 842     4|      wzgardliwy otrzymał w odpowiedzi. Nie stropił się tym bynajmniej,
 843     4|        bynajmniej, na nic w tej chwili nie baczący. Sobie tańczy. Sam
 844     4|            trwogi).~Te dwie najmłodsze nie nadążywszy siostrom, pozostały
 845     4|                naświetla i puszy. Lica nie widać w tym włosów owiewie,
 846     4|           purpury, póki lata gorącości nie dopalą krwi w żyłach i winnej
 847     4|             dopieka, skwarzy, żga pąki nie rozkwitłe.~I dojrzewa wino.~
 848     4|                oczu spoi ciężkie wino,~nie wytrzeźwieję i śmierci godziną!...~
 849     4|              miodów spoi ciężkie wino, nie wytrzeźwieję i śmierci godziną!"
 850     4|            upojeń słońca targają wciąż nie milknącym spazmem rozpłodu,
 851     4|                czub między rogami. Już nie pije. Tylko leżąc wciąż
 852     4|               się nagle błyskawicowe: ~Nie zdrabnian, nie niżon i nie
 853     4|          błyskawicowe: ~Nie zdrabnian, nie niżon i nie śmiertelny ~
 854     4|             Nie zdrabnian, nie niżon i nie śmiertelny ~niech mi będzie
 855     4|               ton!~Cześć mu zaś oddaje nie tylko taniec z pogrzebów
 856     4|        wreszcie ta frasobliwa głowa?" "Nie do ciebie wcale!"~"'Ale
 857     4|                moich!... Że pani Diana nie wszystkie wytępiła z zazdrości,
 858     4|                tak chwiejko, jak gdyby nie łydka i stopa, lecz białe
 859     4|                żegna ze smętem, już tu nie powróci wcale. W tej rzeczki
 860     4|             błędnika tanecznego kłębek nie omota się sama, Ariadna
 861     4|              Ariadna szalona! póki jej nie urzeknie igry własnej moc,
 862     4|             urzeknie igry własnej moc, nie oczaruje koliskowy pląs
 863     4|              oczaruje koliskowy pląs i nie ośmignie w krąg włosów mietlica...~
 864     4|                ramion jego natychmiast nie poczuła w pasie, więc pantery
 865     4|                ciało kobiety - aż póki nie zepchnęło go precz, jako
 866     4|              brzegów jakby zjawami mar nie dokształconych, jakby strzępami
 867     4|             zanim go mistrze świątnicy nie zdziałały w kamieniu.~Pod
 868     4|                wystawiać każe piersi - nie wiadomo już komu - jak gdyby
 869     4|           Żaden ojciec kaznodzieja tak nie grzmi na kobiety jak człek
 870     4|             głazach: mży i błyska, acz nie jaśnieje.~Gdy świat mierzchnie
 871     4|         waszych brzuchów i podbrzuszy, nie żałować mi tedy gęśli za
 872     4|                 łeb jak kuglec zgolę - nie będą już dominikany szczuć
 873     4|              pauperior omnibus poetis!~Nie poradził z nami Kościół,
 874     4|               poradził z nami Kościół, nie poradził cesarz i króle
 875     4|               i króle ziem wszystkich, nie poradzą ponoć i dominikany!
 876     4|                a żakami różnicy czynić nie będziecie, wedle Horacjuszowego:
 877     4|                choć zapłacony, pieścić nie chce, chwytają w pazury
 878     4|               chuci miodki hoże. A kto nie wyrywać się będzie tej nocy
 879     4|        czerwonym blasku tych żagwi już nie Bachowych skoczków obaczy,
 880     4|              osiny nad strumieniem już nie szemrzą liści wszystkich
 881     4|          gędziec pieśń swą podsłuchał. Nie szumiż, nie gędzie to echo
 882     4|                podsłuchał. Nie szumiż, nie gędzie to echo sygnaturki
 883     4|           basowym:~Pomnę!... pomnę!... nie te dzwony!... ~nie te trwogi
 884     4|           pomnę!... nie te dzwony!... ~nie te trwogi wszędzie...~[...................................]~
 885     4|                pomiarkowawszy wnet, że nie pytać tej głowy mniszej,
 886     4|           Łukaszu, dary sztuki twej! I nie pędzle farbowe pod palcami
 887     4|                Ale tańczyć brat Łukasz nie umiał wcale.~Więc rozkracza
 888     4|             tym pląsom jego bynajmniej nie przygarnia:~"Nie powiem
 889     4|            bynajmniej nie przygarnia:~"Nie powiem ci dokładnie, w którym
 890     4|         tęskliwości nagle aż upojnej.~"Nie poruszaj grobów spokoju.
 891     4|              są bardzo serca kobiet."~"Nie poruszaj grobów tajemnicy.
 892     4|               tego zamyślenia treść. - Nie tkliwy, lecz twardy, lecz
 893     4|            przyznaję, wam zawdzięczam. Nie dośćże wam, nędzni, żeście
 894     4|         Łukaszu, i swojej doli koleje. Nie wzbraniałże ci ojciec iść
 895     4|            ojciec iść drogą powołania? Nie ciagnął z uporem na ścieżki
 896     4|               ścieżki doznań i zysków? Nie groził? nie zaklinał? nie
 897     4|           doznań i zysków? Nie groził? nie zaklinał? nie zadręczał?
 898     4|              Nie groził? nie zaklinał? nie zadręczał? A matka?... Może
 899     4|              na progu - przekroczyć! I nie oglądając się na nich, iść,
 900     4|           pokornym głosem i słów nawet nie własnym jakby składem przemówił
 901     4|        powiadając coś o tym, że pędzle nie przemyte przyschną, że zgęstniały
 902     4|          trzeba wystrugać nowe - że... Nie to go gnębi, iż czyjeś tam
 903     4|         nikczemności umienia mniszego, nie wypowie się nigdy. "Jakie
 904     4|                przeor pięścią w stół.~"Nie powiadaj w tych rzeczach "
 905     4|           bluźnierstwo wobec Ducha!... Nie mnich lichy i pospolicie
 906     4|               jednak starzec mądry, że nie poradzi gniewem z tą w korności
 907     4|            bólu rozstania się z druhem nie zaznał nigdy, bo go w życiu
 908     4|             nigdy, bo go w życiu żaden nie nawiedzał przyjaciel - nad
 909     4|           jakby zjaw i słowo przeora. (nie raczył przeor nigdy karcić
 910     4|              Bluźnisz, bracie Łukaszu. Nie dałże ci Bóg stokroć dobrotliwszej
 911     4|        pracownicy!" - rzekło z mnicha, nie jego już snadnie rozumieniem
 912     4|               twarzy. Więc jej imienia nie szukał w pamięci.~Przychodzi
 913     4|                ta chwila, gdy oczy już nie spojrzeniem, lecz jakby
 914     4|             mdłe łodygi wczoraj i dziś nie podlewanych kwiatów. Już
 915     4|               podlewanych kwiatów. Już nie brzęczały nad nimi owady,
 916     4|           królowych w przeora księdze.~Nie pochwalali bracia tego wszystkiego,
 917     4|           wąchając różę, pro tertio... Nie słuchaly mnichy.~A niechęć
 918     4|           mnichy.~A niechęć ich rosła; nie tyle za kwiaty może, ile
 919     4|             przeora. Święty Franciszek nie pozwalał zajmować się księgami,
 920     4|               swarliwego ducha klerków nie wnosić między braci. Obserwancja
 921     4|               nieraz śród pacierzy, że nie ma chyba człeka (krom braci
 922     4|              by pod kwiatów wejrzeniem nie rozjaśniał ducha. Cieszył
 923     4|               szarych trosk siedliska, nie rozwidnione u okien tymi
 924     4|         umiłowaniem kwiatów i troską o nie warowało się smutkom! Nawet
 925     4|          motyli mieszały skrzydłem, że nie rozróżnisz: co się tu kłębi
 926     4|               całe spogląda na człeka, nie on zasię na nie.~Na dalekich
 927     4|                człeka, nie on zasię na nie.~Na dalekich gdzieś zagonach
 928     4|          poigrać jeszcze pozwala - acz nie w porę: w ostatniej chwili
 929     4|             złego granicy klasztornej.~Nie w purpurze i złota glorii
 930     4|           całej sile przypomnienia. "A nie będzie w tym grzechu żadnego -
 931     4|                wątpienia wszelkie - bo nie urodą anioły przewyższają
 932     4|          oczach. Gęśle swoje tym razem nie za votum daje, lecz jakby
 933     4|             jeno dorobił i o niebieską nie troska się zawczas nagrodę:
 934     4|          nasłuchiwać muzyki jakowejś - nie rybałtowe gęśle rozlegały
 935     4|               tak szelestnie w oddali. Nie zerwał się z klęczek, by
 936     4|              przysłaniasz kwiatami, by nie widzieć kalwaryjskich życia
 937     4|                pędzle, farby i pióra. "Nie zwierzaj swych myśli młodemu! -
 938     4|               kwiatów. I Bóg z nim!... Nie zwierzaj nigdy swych myśli
 939     4|           jednak kiwał smętnie brodą:~"Nie jesteśmyż, klerki stare,
 940     4|               oto minął dawno rok ten! Nie nastało. Gerardus pono w
 941     4|              niej aby jaka cyfr omyłka nie zataiła była - jenerał ten
 942     4|              księgą potępioną.~Ten ból nie spełnionej wróżby wypełniał
 943     4|          zatrzymał się było przyjezdny nie z tego świata - pod konia
 944     4|            Okres drugi człowieczeństwa nie od króla Osjasza, lecz od
 945     4|             łzę każdą, a śmierci dalej nie będzie ani smutku, ani krzyku,
 946     4|              krzyku, ani boleści dalej nie będzie, iże pierwsze te
 947     4|               skrzydłem melancholii.~I nie mogąc wymotać ducha z tych
 948     4|              liczy, mnoży...~Jakże się nie miały mylić obliczenia przeora,
 949     4|             godzin" - objaśnia furtian nie bez urągliwości w głosie.~
 950     4|              żadną miarą uczynić wszak nie możemy?" - kończył z wyczekującym
 951     4|        zsurowiał sądem sumienia swego: nie chce przytwierdzić rozżaleniom
 952     4|      mojżeszowy gniew objął tę głowę.~"Nie ma sabatów, dusze wy obłędliwe!"
 953     4|          towarzysze jego. Może te rany nie zgojone ku wnętrzu krwawić
 954     4|            oddaliłeś ty się człeczych. Nie chcesz wiedzieć o najciemniejszych
 955     4|                trzęsie nim by snopem.~"Nie Ducha nawiedzenia oczekiwać
 956     4|                Franciszkaninże ty?!... Nie radość jasną przychylać
 957     4|           władzę nad duszami świata! I nie dał jej sobie jeszcze wydrzeć
 958     4|               czarnym!... Więc sabatów nie ma - wiedz!"~Brat furtian
 959     4|        ojcowego gniewu. Ale przebłagać nie zdołał.~"Nie igrców przemoc
 960     4|                przebłagać nie zdołał.~"Nie igrców przemoc wywlokła
 961     4|        wywlokła cię tam - za granicę - nie ich prośby nawet, lecz własna
 962     4|               dusza, takie i widzenie. Nie inne ponoć i świadczenie.
 963     4|               Opowieściom twym wierzyć nie raczę! Nie targnął się na
 964     4|                twym wierzyć nie raczę! Nie targnął się na swe życie
 965     4|            druga. Przeważy niechybnie! nie pomogą tu i nasze pacierze...
 966     4|            najbliższym gdzieś lesie. A nie doczekawszy się jego, gdy
 967     4|         pogrześć goliarda w klasztorze nie zechcą, wonczas na żywy
 968     4|           ponurość ogarnęła ich myśli. Nie ma bo, wiadomo, gorszego
 969     4|            doli nad pogrzeb towarzysza nie dość szanowny. Wtedy najboleśniej
 970     4|               co to znaczy na świecie: nie należeć do żadnego cechu.~
 971     4|             bractwa Misericordii. Oto, nie wiadomo skąd, już się znalazł
 972     4|                 Niczyją, zda się, ręką nie tknięte, jakby same otworzyły
 973     4|             zgaszono w tych piersiach: nie świeciły już oczy blaskiem
 974     4|               oczy blaskiem wnętrznym. Nie pracowała już w sobie dusza;
 975     4|            potępieniu swym wciąż mówił nie wierząc, iż zdoła kiedykolwiek
 976     4|          Łukasz krok w krok. I już nic nie widział, co się w kościele
 977     4|             burza przycichła, lecz już nie oknami błyskawic, a wrotami
 978     4|             oddalach jakoweś rozgwary, nie wiada skąd - jakby nad pioruna
 979     4|                nią w trop a chyłkiem - nie aby zaczepiać ją śmieli,
 980     4|               wczoraj do łoża:~"Jakże, nie wiecie, ludzie?!... Człekże
 981     4|              oknami zbiry.~Ale jejmość nie była z lękliwych. Zapewniwszy
 982     4|               że przez taką szczodrość nie w czas śmierć sama wypysznia
 983     4|         pracownik.~"Spać! - krzykną. - Nie kusić zła i śmierci, które
 984     4|             przechodził - a pić ze mną nie chciał, bo się do kościoła
 985     4|               jałmużny pod nogi z okna nie wyrzucę - wychrząkał za
 986     4|               który wczoraj pić ze mną nie chciał, chodźże ty mi dziś
 987     4|       samotności mojej. I łeb, i ramię nie do pracy dziś: potrzaskano
 988     4|               ze mną pić! - krzyczy. - Nie sczmucisz mnie strachem.
 989     4|          Misericordii tajnego znaku, a nie śmierć prawdziwa."~Ona wionie
 990     4|            gliny lepionych, których tu nie brak wokół, nie rozeznasz
 991     4|             których tu nie brak wokół, nie rozeznasz wcale, bo płachtami
 992     4|        zatajonego w ich wyobrażeniu? - nie wiedzieć!...~Gospodarz,
 993     4|             ani śladu tego wszystkiego nie było już przed oczyma. Patrzał
 994     4|                 A nic tak przy dzbanie nie rozbraja i nie cieszy, jak
 995     4|            przy dzbanie nie rozbraja i nie cieszy, jak taka rzetelność
 996     4|            wokół niego Drzewo Życia... Nie odlewów sposobem rzecz tę
 997     4|                Wina zasię zbraknąć nam nie powinno. - Nalewa po raz
 998     4|                 na którą kupca znaleźć nie spodziewałem się wcale.
 999     4|              dziś guzy i rany na łbie. Nie żałuję... Ucieleśniły się
1000     4|            było o nim słowo żonglerów, nie wskrzesiły go w życiu i