Czesc

1001     4|               służką nieśmiertelność!"~Nie podobało się gościowi słowo
1002     4|                klapnął pod tym ziąbem, nie wiada skąd.~Aż płatnerz
1003     4|                z krzesłem. Lecz że się nie obraził, a swoje wypił znów
1004     4|          szklenice: "Milczek to jakiś, nie rodził się, widać, pod horoskopem
1005     4|             rychło przy dzbanie, gdyby nie to, że gospodarz nagłym
1006     4|             serce człecze - powiadał - nie podoła. Więc niech go szlag!..." -
1007     4|            siebie.~"Hm!..."~Ale mistrz nie baczył na te pomruki. Pilno
1008     4|                po dzban, już nic nalać nie zdołał - wysączyli go do
1009     4|               ale za poczęstunek nawet nie porozmawiał. Gospodarz już
1010     4|            pomrukuje do się:~"Chyba to nie mężczyzna?... Kto ich tam
1011     4|              podczas niźli wino!"~Więc nie dorywa się już gburnie,
1012     4|             taka smaczna się czyni!... Nie pora mu delektować się obliczem,
1013     4|         obliczem, by najpiękniejszym - nie stara się już odchylić licowej
1014     4|             rękoma ten łeb nietrzeźwy. Nie ufając swym oczom podbiega
1015     4|                Świecznika przed ołtarz nie dokończę kościołowi!..."~
1016     4|         przemówiła teraz ona.~"Byś się nie bał! - powiada nalewając
1017     4|               ciebie. A tyś ich szukać nie raczył - z wierności dla
1018     4|                ostatnich: nigdy już! - nie powtórzy się nic! - nawet
1019     4|                sen o szczęściu już się nie przyśni!..." ~Z chciwością
1020     4|             opat, prior, kanoniki!... ~Nie dbam o godności czyje:~raz
1021     4|            skronie. Lecz tym razem już nie trwoga, a dziwna gorzkość
1022     4|               których koło niego nigdy nie bywało. Poczekawszy tedy
1023     4|        Ostateczny!... "A wtedy już wam nie pomoże, klerki, Aristotelesa
1024     4|               pisze Hieronim święty."~"Nie pomogą!" - zamruczą mnichy,
1025     4|             urywa się rzecz twoja... I nie wiadomo: one mnichy czarne -
1026     4|           wiadomo: one mnichy czarne - nie dominikanyż to czasem? za
1027     4|            który ciebie z nóg zwalił - nie wzywanież to było Boga mściciela
1028     4|           postaci takiej, której tknąć nie śmią." - Rozłożył mu na
1029     4|           pokornego po grodach nawyku, nie śmieli wykraczać z przedsieni
1030     4|               przed mnichami po kątach nie wszczynać! Bo nie rozgrzeszę.
1031     4|               kątach nie wszczynać! Bo nie rozgrzeszę. A jeść nie dam."~
1032     4|              Bo nie rozgrzeszę. A jeść nie dam."~I wstąpił między te
1033     4|            zarówno te dusze - acz obaj nie na długo. Wiedział, że niechby
1034     4|               to: Pana Boga przedał!" "Nie możeż to być - odpowiedzą -
1035     4|           powiadałeś." Ale przedał czy nie przedał, to ich, żaków,
1036     4|              ich, żaków, teraz już nic nie obchodzi. Gdzie te czasy!
1037     4|  Najtrudniejsza to na świecie sprawa i nie lada pasterza rzecz pasać
1038     4|                twych milczenie!"~A gdy nie przestawali się uskarżać
1039     4|                 przerwał im wreszcie:~"Nie przystoi młodości być płaczką
1040     4|                przyczyn wszelakich...? Nie baczą na to nigdy ludzie,
1041     4|              acz przytrafia się to, że nie wedle ciał starości śmierć
1042     4|             jedno pokolenie z Ducha... Nie wam, przedsię, żaki, lecz
1043     4|         zarazem.) Więc już ani na krok nie odstępowali od niego. Gdziekolwiek
1044     4|               innych, którzy z nim iść nie chcieli, do diabła odsyłał.
1045     4|        oceniano teraz sztuk ważność. A nie tylko przodownik ubył im,
1046     4|                każdego grosza, którego nie przepito, nie przebawiono
1047     4|          grosza, którego nie przepito, nie przebawiono gdzieś na świecie.
1048     4|            czymkolwiek, co się zyskiem nie wypłaca w życiu, gdy wystygnie
1049     4|                magister sedentarius."~"Nie ma to jak sztuka opowiadania
1050     4|             kompanów Muzy pedestris."~"Nie drażnić bestii!..." - rozległ
1051     4|                kościelnego przekroczyć nie mógł, największy zawsze
1052     4|                 jako chrześcijanin, bo nie jako towarzysz: miał z nim
1053     4|              towarzyszami. Goliard już nie żył było, a przecie głową
1054     4|              cicho:~"Żeście mi dziecka nie dali, jeszcze mi wam i matkować..."~
1055     4|               krok w życiu oddalić się nie mogłem! Przez ciebie, krwiopijco
1056     4|               w ślad sztuka wasza. Ale nie u nas, franciszkanów."~Nie
1057     4|             nie u nas, franciszkanów."~Nie zrażony tym, jął mu mistrz
1058     4|         wsparłby głowę jego, stopy zaś nie o lewka jak u panów, lecz
1059     4|               że poeta tu leży. I choć nie w zbroję, lecz w płaszcz
1060     4|              tu ręka mistrza nic ponoć nie doda... Nakazuję wciąż memu
1061     4|            tamta jego mowa. Ty, baczę, nie otwierasz okna milczenia
1062     4|     najchętniej nas nawiedza... Bowiem nie ty, mistrzu, lecz Duch żywymi
1063     4|              po to, by mu przeor gadać nie przeszkadzał.~Gadał tedy
1064     4|     najlotniejszą strzelistość wież. I nie doczekawszy się nawet dokonania
1065     4|         franciszkany... Tedy i goliard nie będzie miał nagrobka w kościele
1066     4|            moim: raz, że ty go w ogóle nie zdziałasz, po wtóre że przeciwi
1067     4|                brat Łukasz (widziałem) nie umie wcale."~Zapalił wraz
1068     4|              Aleć i taki bodaj nawet - nie z piekła on rodem. Bowiem
1069     4| najpogodniejszy przyjaciel Franciszka, nie powiedziałby lepiej."~Mnich
1070     4|          chwili:~"Więdnie wszystko, co nie wyrasta z korzenia miłości.
1071     4|             korzenia miłości. Przedsię nie amor, nie misericordia,
1072     4|            miłości. Przedsię nie amor, nie misericordia, lecz caritas
1073     4|            Więc młodym płonkom z niego nie bluszczem czepiać się ziemi,
1074     4|                żaków zasapanie nagłe:~"Nie masz smutku w śmierci! Żywię
1075     4|          wszakże chadzają po świecie. "Nie smućcie się, chłopcy!"~I
1076     4|             żakami:~"Gdyby brat Łukasz nie zawiódł mnie było dzisiaj,
1077     4|       zaświadczenie w prawdzie: jak to nie na kresach świata, nie na
1078     4|              to nie na kresach świata, nie na zamkach-niewidach zrojeń,
1079     4|                pozostaniecie, choć was nie przyoblekę w habity nowicjatu,
1080     4|              do szyb okiennych wonczas nie sięgał, gdy na podwórze
1081     4|              było, że opowiedzieć tego nie potrafię dziś wcale: zbrakło
1082     4|                skoczki już między nimi nie było, ani gędźca lub śpiewaka,
1083     4|                obronił rycerz. Za nami nie ujmie się na pewno towarzysz
1084     4|              na pewno towarzysz żaden, nie wstąpi w szranki żaden rycerz
1085     4|               i wolności ducha naszego nie takie dziś wolne, i szyje
1086     4|              takie dziś wolne, i szyje nie takie zuchwałe. A spragnione
1087     4|               pierzyny ludzi osiadłych nie nauczyły... respektowania
1088     4|         wszystkim, co się w grze życia nie wygrywa kartą. Daj Boże
1089     4|         Terpsychory, panie dzisiejsze, nie pogniewajcie się za waszą
1090     4|                   nunquam permanentes! Nie znajdę dla was w sercu lepszego
1091     4|                zapomnianego Arcypoety. Nie znajdę ponoć i bardziej
1092     4|                jako siewne liczone być nie powinno: ziarno dojrzewało
1093     4|             lepiej nawet będzie, jeśli nie doczekamy się ziszczenia