Czesc

 1     1|           te bure śpiewaki, które wonczas, przed rokiem, ustawiły
 2     1|          znów radości próżni, jak wonczas gdyście wychodzili z domu.
 3     1|     pieniędzy dawać nie chciała - wonczas w tej biedzie, w tej trosce
 4     3|           przeor siwobrody i mówi wonczas z siebie. Ja zaś w nyży
 5     3|           kobiecie ziemskiej!..."~Wonczas dopiero pojęła pani to zapatrzenie
 6     3|         złoży tę różę; może ujmie wonczas duszy ciągłego przypominania
 7     3|           niemal.~I kogo na rynku wonczas nie było! kto nie pląsał
 8     3|           w żarliwość wewnętrzną. Wonczas też co przypadek pod oczy
 9     3|            Prawdę powiedziała ona wonczas na ulicy: nie masz między
10     3| Niedobrzem czynił narzuciwszy się wonczas na rycerzy. Nie o kęs lepszej
11     3|         na kajanie się przyjdzie, wonczas pieśń nasza - z przedsieni -
12     3|       wciąż o brzegi życia - to i wonczas jeszcze, i w tym tonieniu,
13     3|     awantiury."~"Głupiś, błaźnie! Wonczas to oni zbroję na się kładą,
14     4|        żywota swego na ziemi - bo wonczas to właśnie: w chwili najwyższego
15     4|          usty słowa nie doczytane wonczas przez lekarza na koniu:~
16     4|           twemu! Niebieską to już wonczas miłością święty Aleksy..."~
17     4|     wieczystych żarzy stoi ona...~Wonczas poczuł mnich w sercu swoim:
18     4|        dzień skwarny nad sadem. A wonczas liście i kwiaty same ptakami
19     4|           wciąż... A że słabo już wonczas widziały chore oczy Franciszka,
20     4|          się one cieszyły!... Bo, wonczas to, z tymi kwiatami jak
21     4|    własnej: Zły pasterz.~Tak było wonczas po nocy.~A gdy tu, w klasztoru
22     4|          sprawiedliwość i miłość. Wonczas dusza pogodzi się z ciałem.~
23     4|        jezioro ognia i siarki." I wonczas dopiero... "otrze Bóg łzę
24     4|         gromadach całych wzburzą, wonczas na złych miejscach schadzek
25     4|           i siarka buchać poczną! Wonczas - wierę - nastaną i sabaty...
26     4|          w klasztorze nie zechcą, wonczas na żywy protest przed Bogiem
27     4|       żywi beztroską wszystkich - wonczas samolubstwo przezorne wypełza
28     4|           głową do szyb okiennych wonczas nie sięgał, gdy na podwórze
29     4|            czyli lat 30, dodać by wonczas należało. Dziś zasię uczynić